Nachtbraker of n8braker

Tringggggg....., tringggggg, het is 2 uur in de nacht als de telefoon overgaat. Meteen zijn we klaarwakker en nemen de hoorn op. "Cas, ff wachten, je komt zo in de uitzending", horen we aan de andere kant.
Het is Koert die vandaag op de kop af 32 jaar oud is geworden en zijn verjaardag gedurende alle 24 uren van de dag wil beleven en be-feesten.
Koert werkt bij Radio 538, Neerlands meest populaire jongerenzender. Thema van deze uitzending:

"GEFELICITEERD ! En wil je dit NOOIT meer doen??!"

Met een slaperige kop geeft Cas een weergaloos interview, en alhier kun je volledig meegenieten...! Wat je noemt een 53n8!!

Koek en zopie

De rivier die door Eskilstuna stroomt heet de Eskilstuna rivier. De bedenker van deze naam heeft waarschijnlijk nooit een prijs voor originaliteit in de wacht gesleept. Enfin, Eskilstuna ån zoals de Zweedse benaming luidt verbindt de twee meren Hjälmaren en Mälaren met elkaar. Waarom we hier over schrijven? Wel, een leerzaam stukje aardrijkskunde is nooit weg. En Ingrid heeft ooit in haar schoolgaande jaren geografie gestudeerd!
Maar alle gekheid op een stokje, de licht stromende rivier is sinds deze week volledig dicht, dat wil zeggen: dichtgevroren. Op tijd van een paar dagen was het gebeurd en nu ligt een behoorlijke laag ijs op het water. Nee, nog niet dik genoeg om erover heen te schaatsen of te fietsen, maar dat komt nog wel als de vorstperiode aanhoudt.
De kleinere meren zijn wèl schaatsgereed, alhoewel je je een weg moet banen door een lekkere laag sneeuw. Een Elfstedentocht hebben we hier niet, de steden liggen te ver uit elkaar. Daarvoor in de plaats kun je met je glij-ijzers verder dan de horizon. Het allermooiste: je hoeft niet te klunen. Vergeet je koek en zopie niet!

Louis

Vanochtend bereikte mij het nare bericht dat Louis van den Munckhof, een oud docent-collega, gisterochtend van ons is heengegaan. Overleden in zijn slaap, slechts 43 jaar oud, zomaar opeens weg.
Louis was een aangename persoonlijkheid die op geheel eigen wijze van het leven genoot, zonder allerlei overbodige poeha. Geen wonder dat hij door elke collega en cursist werd gewaardeerd, zeker vanwege zijn kennis doch vooral vanwege zijn persoonlijke aandacht. Een echte mensenvriend die met iedereen overweg kon.
Dag Louis, dankjewel voor je collegialiteit. /Cas.

De vorst regeert !

Niks raar weer, niks klimaatverandering, niks El Niño! Gewoon een probleempje met de GPS en zodoende kon Koning Winter de weg niet goed vinden. Maar daar is ’ie dus, met alles d’rop en d’ran.
Van de week kregen we al een leuke laag van zo’n 10 centimeter maar afgelopen weekend was het helemaal raak met liefst 50 cm verse sneeuw. Ja, je leest het goed: v i j f t i g centimer! Lang geleden dat we zoveel wittigheid mochten aanschouwen. Alles is verhuld onder een magnifieke winterdeken: bomen en struiken, huizen en schuren, auto’s en fietsen, straten en wegen, ons oprijlaantje en de parkeerplek. Dè dagtaak voor vandaag is: skotta ofwel sneeuwruimen. Muts op, handschoenen aan, warme jas en dan naar buiten, aan de slag. Vele kubieke meters sneeuw moeten aan de kant. Vegen-schuiven-scheppen, ”…die jas is wel errug warm…”, vegen-schuiven-scheppen, ”…effe koffie drinken…”, vegen-schuiven-scheppen, ”…o jee, de auto’s liggen ook vol. Opnieuw beginnen…”, vegen-schuiven-etcetera.
Ondertussen komt buurvrouw Kerstin voorbij en praten we gezellig over van alles en nog wat. Àhkkà en Matsi stuiven en dartelen met de buurhonden Faxe en Betty door de sneeuw. De twee meiden van ons komen amper boven het witte goedje uit maar hebben enorme pret.
Na een half uurtje gaat vrouw buur weer verder op haar wandeling en wordt het weer stil. De sneeuw dempt alle geluid en het enige dat je nog hoort zijn de piepende geluidjes van een zwerm geelgorzen.
Vele uren en zweetdruppels later hebben we weer een oprijlaan en een parkeerplek achter de schuur. Onze auto’s kunnen weer normaal parkeren en bij het stopcontact. Stopcontact??! Ja, ons wagenpark (Honda HR-V en Volvo 745) is voorzien van motorverwarming, onontbeerlijk in deze contreien. Wanneer je op een diepvriesochtend instapt, is het behaaglijk warm, is de motor op temperatuur en zijn de ruiten ontdooid. Een prachtige uitvinding waar we zeer blij mee zijn. Intussen weten we dat het de komende tijd zeer streng zal vriezen, maar dat vinden we helemaal niet erg want onze voitures zijn ruim op kamertemperatuur.
Het is nu 14 graden onder nul.

Overstekend wild

We dachten bijna dat we ze nooit meer zouden zien, maar gelukkig, ze zijn er nog. In de vroege ochtend lopen opeens een moeder eland met haar kind over de weg nabij Högsten. Cas remt de auto en kijkt zijn ogen uit naar deze mooie hanglippers. Met een logge elegantie hobbelen de dieren over de weg om even later tussen de bomen en struiken te verdwijnen.
Dezelfde dag heeft ook Ingrid een heerlijke ontmoeting en ziet een drietal reeën op het kruispunt met de verharde weg.
Zo zien we ook af en toe een vos en/of een stevige wilde haas. Het summum van het dierenrijk alhier hebben we nog niet gezien.
Nòg niet, maar de kans is groot want van de zomer zagen we z’n pootafdrukken in onze tuin: de lynx! Echt waar.

Gudrun en Per, een onstuimig stel

Gudrun is de naam van een extreem hevige orkaan die in januari 2005 over Zweden trok, schade 15 miljard kronen! Hele bosarealen werden verwoest, bomen knapten af alsof het lucifers waren en het aantal weggeblazen daken was niet te tellen.
We zijn exact twee jaar later en nu probeert de storm Per het record van Gudrun te evenaren. Een zeer zware, beukende wind raast door en over het zuidelijke deel van het land. Wederom moeten veel bomen het ontgelden en vallen over wegen en elektriciteitskabels. Het gevolg is zes doden, ruim 280.000 gezinnen zonder stroom en een schadenota van 2 miljard kronen. Experts beweren dat dit lagere prijskaartje deels aan Gudrun ’te danken’ is, omdat de natuur nog steeds niet hersteld is van toen.
Ook wij ontkomen niet aan de storm: het is zondagavond 1900u en hebben net de televisie aangezet als de stroom uitvalt. Gelukkig branden een aantal kaarsen (altijd gezellig!) en is het niet meteen koolzwart. Het is tijd voor nog meer, nu noodzakelijke, gezelligheid en creëren een mooie, gloeiende fik in de open haard. Omdat Cas morgen moet werken stelt Ingrid zichzelf beschikbaar als nachtwacht zodat de huiselijke warmte behouden blijft.
Om drie uur ‘s nachts, kortom acht uur later, is de stroom weer terug. Dat lijkt lang maar dat is het niet want elders wachten mensen nog steeds op elektriciteit. Sommigen moeten meer dan een week wachten…
Wanneer Cas op maandag-ochtend naar kantoor rijdt, wordt zijn stuurmanskunst op de proef gesteld door een aantal omgewaaide bomen die dwars over de weg liggen. Rijdend op het randje van een greppel komt hij nèt langs de boomtoppen. ’Onze’ immer verlaten weg haalt voor één keer de verkeersberichten èn de krant!

Tjugonde dag Knut

Julgransplunderingen, dat doe je op tjugonde dag Knut. Een oude Zweedse traditie: we plunderen de Kerstboom op de 'twintigste' Kerstdag. De betreffende dag, 13 januari, is tevens de naamdag van alle mensen die Knut heten. Alle Kerst de deur uit!
Het zal een beetje kaal worden in huis, zonder al die gezellige lichtjes en kerststukjes. Maar ook tijd voor iets anders, zoals die meeverhuisde, veel te moderne keukentafel met dito stoelen. Zoiets past niet in ons oude huis en al helemaal niet in onze keuken.
Liefst hebben we een antieke klaptafel (slagbord) met bijbehorende stoelen. Helaas blijken de lokale antiquairs arme mensen te zijn, die graag willen dat wij de komende tien jaren hun levensonderhoud betalen. Tenminste, dat denk je als je hun torenhoge prijzen hoort.
Gelukkig is er Internet en na enig speurwerk vinden we in een voorstad van Stockholm een mooie tafel voor een dragelijke prijs. Een paar daagjes later hebben we mazzel met de stoelen en kunnen we vier fraaie, authentieke exemplaren op de kop tikken. Erg grappig zijn de sierlijke rugleuningen, zie foto. Onze keuken is in één klap een stuk gezelliger. Wanneer de portemonnee het toelaat gaan we op zoek naar bijpassende kastdeurtjes voor het keukenblok. Een andere wens is een granieten aanrechtblad.
Sponsoren en donateurs, kunnen jullie op zeer korte termijn contact met ons opnemen??!

Wit

De aankondiging op teletekst gisteravond loog er niet om: vannacht en morgen wordt sneeuw verwacht met veel gladheid en bijgevolg problemen voor het verkeer.
De weermannetjes en weer-vrouwtjes hebben het bij het rechte eind want rond 2200u vallen de eerste vlokken en nu ligt er een laag van 10cm.
De rit naar kantoor duurde langer dan gebruikelijk want het is behoorlijk glad. Ondanks de beduidend lagere snelheid en winterbanden-met-spikes verliest de Volvo af en toe de grip op de weg.
Maarrrrr...: mooi, eindelijk, hier hebben we lang op mogen wachten.

Zomerstorm

Een heftige storm trekt over Eriksberg en de zware wind blaast de plooien uit mijn broek, maar Matsi en Àhkkà rennen onverstoord en keffend over de grasmat. "Lekker weertje, Cas, laat ons maar even buiten spelen!", hoor je hen denken. Inderdaad, deze avond is het bijna zomers en onvoorstelbaar warm buiten, zo'n 12 graden Celsius. Ja, je leest het goed: twaalf graden!
Het bos zwiept in de wind en de bomen hebben het behoorlijk te verduren. Steunend bieden ze weerstand aan dit natuurgeweld. Af en toe is een verontrustend gekraak te horen. Dat belooft weinig goeds voor onze elektriciteitsvoorziening want hier komt alle stroom via bovengrondse leidingen.
Om 00:30u is het pikdonker. Wèg stroom. Geen licht, geen verwarming, niets meer. Op de display van de GSM verschijnt een SMS: stroomonderbreking in Stålbåga, Eklången en Gåsnäs. De natuur laat opnieuw weten wie werkelijk de baas van de wereld is.
Gelukkig is het zo goed als onbewolkt en staat een halfwassen maar vooral heldere maan aan de hemel.
Een meisje van het elektriciteitsbedrijf vertelt ons dat het 'wel even kan duren, maar we doen ons best'. Ruim 3 uur later krijgt de vriendelijke meid helemaal gelijk en floepen de buitenlampen weer aan. Het leed is geleden. Voor deze keer...!

Sneeuw? Welke sneeuw?

”Jullie hebben zeker veel sneeuw…”, zo lezen we in vrijwel elke mail die we krijgen, òf: ”Het zal wel hard vriezen bij jullie.“
Nìets van dat alles: in november kregen we een klein laagje sneeuw, amper 5 cm, dat na enige dagen al weer gesmolten was. Daarna hebben we geen sneeuwvlok meer gezien. Zelfs de vorst is helemaal van slag, af en toe gaat de temperatuur eventjes onder het vriespunt om even later weer boven de nul-streep uit te komen. Dat laatste is wel verraderlijk als je de weg op moet, zeker als het geregend heeft. Uitkijken dus en vooral niet te hard rijden.
Een en ander heeft tot gevolg dat je her en der uit het land allerlei lenteverhalen te horen krijgt zoals zingende merels, bloeiende narcissen, paardebloemen en leverbloempjes (blåsippa, zie links), winkels die uitzonderlijk snel de winterkleding in de uitverkoop doen, vogels die niet weten of ze naar het noorden of zuiden moeten, èn als absolute klapper……… dansende muggen!!

Film !!

We wandelen door de bosrijke omgeving van Eriksberg, klik op Spela filmen :