Steppend naar 2010

Zeg nou zelf, eigenlijk beleven we een unieke oudejaarsavond. De zorgdiensten draaien dag en nacht, ook met de feestdagen. Dat betekent dat Ingrid moet werken deze nacht, maar de pret is er niet minder om, want Cas besluit voor de gezelligheid mee te gaan. Samen thuis samen uit! Terwijl Cas wat televisie kijkt, vertroetelt en verzorgt Ingrid de lieve bejaarde mensjes. Het is best druk op deze laatste dag van 2009 en Ingrid rijdt heel wat rondjes op d'r step, want het is een redelijk uitgestrekt gebouw. Een collega heeft lekkere hapjes meegenomen die we gezellig naar binnen smikkelen. En dan is het zover, uit de televisie schalt het traditionele gedicht Ring Klocka Ring meteen gevolgd door de knallende kurken. Gott Nytt År klinkt het uit ieders mond, toostend met een glas alcoholvrije appelcider op het nieuwe jaar 2010.

1 cm

Aan het einde van het jaar kun je je altijd afvragen wat er terecht kwam van al je goede voornemens: niet veel, heel veel of een mengeling van beide. Ons grootste voornemen was het begin met de uitbouw van ons huis en dat is helemaal van de grond gekomen (in de meest letterlijke zin van het woord). Ook de sauna is zo goed als opgeleverd, en nu dient Cas nog een laatste belofte in te lossen. Enfin, de saunakachel wordt opgestookt tot pak 'm beet 90 graden, kleertjes uit, lekker zweten en dan.... rollebollen door de sneeuw! Het is alsof duizenden naalden in je huid worden geprikt. 'Alles' krimpt in elkaar, decimeters worden centimers. Gauw terug naar de hitte!

Winterbeelden

Zomaar wat beelden die we maakten in de afgelopen dagen...

Bij Anne, Konrad en Hanna

Waarlijk een prachtig huis en een prachtige plek om te leven! Welk een mooie omgeving, zo vlak bij het water! We zijn op bezoek bij Anne en Konrad en hun kleine knuffel Hanna in het plaatsje Åkersberga noordoostelijk van Stockholm. Ook Konrads moeder Gunnel is er. Heel eventjes moesten we zoeken, met al die binnenweggetjes maar een mobiel telefoontje doet altijd wonderen.
'n Trotse Konrad en Anne leiden ons rond door het grote en lichte huis, met zelfs een sauna binnen de muren. Vanaf het balkon kun je met een beetje moeite het water zien, In de schuin aflopende tuin staan een -nu stijfbevroren- kas en een gastenhuisje. Prachtig prachtig prachtig gewoon. Dat ervaren we ook tijdens een wandeling in de omgeving. Op nog geen 300m is een strand, hartstikke fantastisch in de zomer.
Anne en Konrad zijn echte keukenprinsen en vergasten ons op een heerlijke kerstdis en onder de kerstboom komt zelfs een cadeautje vandaan. Vijf maanden oude Hanna heeft ondeugende pretoogjes met al die aandacht.
Pas uren later rijden we voorzichtig (want het sneeuwt) terug naar Eriksberg.

Traditionele kerstmaaltijd met Emil

De Zweedse Kerstdis is een aloude traditie met allerlei lekkernijen, van vlees tot vis, van zoet tot hartig. Hoe kan het beter verteld worden dan met dit videofragment uit Emil van Lönneberga, waarin Emil de armsten uit de omgeving trakteert op een vorstelijke maaltijd:

Kerstcake

Twee daagjes lang hebben 200gr krenten en 50gr oranjesnippers zich tegoed gedaan aan 2dl rum. 't Echte bakwerk kan nu beginnen, zet alvast de oven op 175 graden. Men neme 250gr echte boter, 300gr bruine basterd, 5 eieren, 250gr bloem, 35gr koekkruiden en een flinke eetlepel bakpoeder. Boter smelten en mixen met de basterdsuiker en de koekkruiden, één voor één de eieren d'rbij, de bloem en het bakpoeder d'rin en tot slot de volgezogen krenten met oranjesnippers. Alles goed mixen tot een stevige massa. Vet de cakevorm in en bepoeder de wand met bloem. Deeg in de vorm en in de oven ermee, 'n uurtje of iets meer moet voldoende zijn.
Wil je het helemaal mooi maken, mix dan het wit van een ei met 250gr poedersuiker voor een sneeuwwitte laag op de cake. Enige zilverbolletjes erop verhogen de feestvreugde.

God Jul !

Schittering van de winternacht

Korter dan vandaag kan niet, dit is de dag met het minste daglicht ofwel de meest donkere dag van het jaar. De nacht werd gisteravond ingeleid met een adembenemend avondlicht over de sneeuwrijke omgeving. Het donkerblauwe licht betovert je, je wilt blíjven kijken naar dit imposante schouwspel.
Deze ochtend is het halfmistig en het vriest 15 graden. De mistdruppeltjes bevriezen direkt en in het licht van de lantaarnpalen lijkt het alsof miljoenen diamantjes uit de hemel vallen. De schittering van dit natuurverschijnsel is zo'n mooi verschijnsel, dat je de bijtende kou spontaan vergeet.

Àhkkà en Matsi in de sneeuw

Minus

Het kwik kwam gister overdag niet boven de -10 graden uit. Ondanks een mooie winterzon zorgde een bijtende noordenwind ervoor dat je je kaken niet of nauwelijks van elkaar kreeg. Bij het binnenvallen van de duisternis nam de wind snel af en kreeg de vorst vrij spel. Deze ochtend zien we op onze min/max thermometer dat het vannacht -19 graden was. Inmiddels is het een stuk warmer, het is nu min dertien...
Dikke trui, vest en fleece aan, muts op over de oren, sjaal rond de nek en over de neus, lange onderbroek en vanzelfsprekend de winterlaarzen aan. De wandeling met Àhkkà en Matsi kan beginnen.

Behouden vaart ehhh rit

De Honda HR-v gaat vandaag definitief over in andere handen. De kopers, Ingrid en Henning, zijn twee superaardige mensen uit Västerås. Ze hebben de auto gekocht voor hun zoon die in de omgeving van Umeå woont.
De papieren worden getekend, alles wordt nog een keertje gecontrolleerd en dan vertrekken ze. Nog een laatste zwaait naar onze voormalige auto en dan verdwijnen ze om de hoek.

Daar is 'ie dan

Het kost een beetje glijwerk maar onze nieuwe voiture overwint met glans het met sneeuw bedekte hellinkje bij de Stålbogaweg. Het neusje is helemaal witgepoederd, ‘n grappig gezicht. Ingrid is helemaal in d’r nopjes met haar Toyota IQ. ”Veel leuker dan een Smart, bovendien 4 zits en je zit behoorlijk hoog!”, aldus het commentaar van een echte kenner.

Sneeuwpak

Het sneeuwt. Urenlang vallen dikke vlokken uit de hemel en veranderen het landschap in een prachtige winterse wereld. De meeste automobilisten en andere verkeersdeelnemers passen hun snelheid aan. Degenen die dat niet doen, maken onaangenaam kennis met een greppel, lantaarnpaal of zelfs een boom. Dat zijn tevens de mensen die altijd zeuren over de strooidiensten en over de splinter in andermans ogen.
Tegen de avond ligt er 30 cm sneeuw. Rustig rijden dus, je komt er wel. Heb je tevens de tijd om al dat witte moois te bekijken.

Nieuwe baan

Midden onder de lunch krijgt Cas een fantastisch telefoontje. Vanaf 1 januari wordt hij volledig aangesteld als IT-archivaris bij de gemeente Eskilstuna. ”Je weet zeker dat je dit wilt doen?”, vraagt een vrolijke Nils (de stadsarchivaris) aan de andere kant van de lijn. Nou, daar hoeft Cas niet over na te denken: ”Ab-so-luut zeker! Nu kan ik eindelijk goed aan de slag met mijn opdracht” en glundert van oor tot oor.

And the winner is...

Het liefst zou Ingrid opnieuw in een Smart willen rijden, zo’n hip autootje waar ze ooit de wegen mee onveilig maakte. Helaas wordt dat hier nogal moeilijk, enerzijds omdat er geen Smartdealer in de buurt zit en anderzijds vanwege de achterwielaandrijving waarmee je in de sneeuw niet vooruit komt. Bovendien, een Smart op bosweggetjes, dat kan echt niet.
We denken na, en denken na, en denken na. Ons IQ wordt aardig op de proef gesteld. Maar wacht eens even...., IQ...., is dat niet....? Het Internet wordt geraadpleegd, we bezoeken diverse showrooms en krijgen folders mee. Ingrid hoeft niet lang na te denken: ”Jaaah, wat leuk, die wil ik hebben! Maar dan wel in de kleur paars.”
Zo gezegd, zo gedaan en deze namiddag wordt de koop gesloten, maar niet nadat we eerst stevig met de garage hebben onderhandeld over de prijs. Vanaf volgende week rijdt Ingrid een Toyota IQ.

Naar het noorden

Ruim anderhalve week stond onze Honda HR-V op Blocket.se (soort Marktplaats). We kregen veel mails met ‘ruilen met mijn prachtige auto’ (vol roest dus) of van dubieuze bieders (’ik geef je een paar kronen, en verder niet zeuren’). Helaas weten deze mensen niet, dat wij geen haast hebben met de verkoop. Wordt’ie niet verkocht, dan rijden we er gewoon verder mee.
Doch zie daar, vandaag komen twee serieuze belangstellenden kijken en nu kunnen we mededelen dat onze HR-V is verkocht aan iemand uit Umeå, in noord Zweden. De kopers zijn ongelooflijk aardige mensen, en betalen (zonder dat we iets hoeven te vragen) een behoorlijk voorschot. En nu moeten we snel op zoek naar iets anders, we hebben al een idee!

Drab

Afgezien van af en toe wat lichte vorst is de winter in geen velden of wegen te bekennen. Hele dagen hangt een dikke bewolking of lage mist over het land, met af en toe wat regen. De boswegen zijn modderig en onze grasmat is ook niet wat het zijn moet. In de hal hangt een grote handdoek voor Àhkkà en Matsi, want drekkige drab of niet, spelen willen ze altijd. Het is bijna een dagtaak om hun voetjes schoon te houden. Voorlopig ziet het er niet naar uit dat het anders wordt. Weet je, we doen de lichtjes aan, da's gezellig!

Het interview

Vanaf 1 januari worden alle IT-functies binnen de gemeente Eskilstuna samengevoegd tot één grote IT-afdeling. Het is een hele omslag, vooral voor het personeel. Ook de manier van werken wordt aangepast met allerlei nieuwe functies. En hoe raar het ook klinkt, een en ander betekent dat eenieder opnieuw moet solliciteren, inclusief solicitatiegesprek.
Deze namiddag wordt Cas het vuur aan de schenen gelegd, over wat hij nu doet en vooral wat hij kan en wil betekenen in de nieuwe afdeling. Nou, dat is wel duidelijk: doorgaan met het elektronisch archiveren en -indien mogelijk- iets op het gebied van demokratie. Over 2 weken volgt de beslissing.

Nominaties

De verkiezingen van volgend jaar komen met rasse schreden naderbij. Iedereen heeft het wel gehad met de zittende regering, die zich niet bekommert om de gezondheids- en financiële zorgen van de gewone man. Ook de provincie (Sörmlands län) en de gemeente (Flens kommun) smachten naar een nieuwe politiek.
Deze dagen zijn de politieke partijen volop bezig met het samenstellen van hun kandidaatlijsen. Iemand heeft Cas gekandideerd voor het landelijk parlement maar helaas hebben we (nog!) geen Zweedse nationaliteit. Nou, dan toch zeker de provincie en zeker de gemeente, aldus dezelfde ‘iemand’. Want dat is, als EU-ingezetene, geen probleem.

Van niks naar druk

Vrijwel de hele maand november was er niets te doen. Als oproepkracht heb je het helaas niet voor het zeggen, althans wat werk betreft. En zo zat Ingrid vele dagen thuis. Het kwam alllemaal goed uit, met het bezoek aan en uit Nederland, maar het wringt een beetje in de portemonee.
Doch de laatste novemberdagen komt de omslag. Elke dag rinkelt de telefoon, soms zelfs meerdere keren: ”Kun je strakjes, kun je morgen, kun je woensdag, kun je nu meteen...?”

Balen en tranen

Afscheid nemen van Eriksberg is moeilijk, dat merken we elke keer opnieuw. Einde vakantie en terug naar de dagelijkse beslommeringen, je kent dat wel. Dat geldt vandaag ook voor Lilianne die 10 daagjes bij ons heeft doorgebracht. In stilte zit ze in de auto naast Ingrid, die haar naar het vliegveld brengt, en geniet van de laatste kilometers door het midden-Zweedse landschap. Tot de volgende keer, met Kerst wellicht?!

Nepalees winkelen

Woensdag of niet, in de trein naar Stockholm is het behoorlijk druk. Ingrid en Lilianne vinden een plek naast elkaar maar Cas moet alleen zitten. Ach, die drie reiskwartiertjes zijn zo voorbij.
In de grote stad is de kerstdrukte begonnen, de straten van de binnenstad en de oude stad zijn vol met winkelend publiek. We lopen een winkeltje binnen met allerlei Nepalese spulletjes en komen naar buiten met een handgemaakte tas, broek, muts en jasje. Verderop ligt nog zo’n winkel en ook hier gaan we niet met lege handen vandaan. Uiteindeijk belanden we op de befaamde Kerstmarkt van de oude stad, alwaar voor elck-wat-wils heel wat handgemaakt spul te koop is. 'n Kerstmarkt zoals een kerstmarkt moet zijn! Het vinden van een souveniertje voor Liliannes thuisfront is minder makkelijk. Pas op het allerlaatste moment wordt iets gevonden.

Auto te koop

Ooit reed Ingrid in een Smart, eerst een gewone, later een cabrio. En ondanks d’r ruime Honda HR-v mist ze nog steeds ‘mijn leuke autootje’. Probleem is alleen dat een Smart geen auto voor het bos is, en dat geldt zeker voor de winter met zijn achterwielaandrijving.
Maar d’r zijn andere kleine auto’s, misschien is dat iets? We kijken wat rond maar besluiten vooraleerst de Honda te koop te zetten. Je weet maar nooit hoe lang dat kan duren. Misschien iets voor jou: Honda HR-V, kleur goudbruin, 125000km, vierwielaandrijving, radio-CDspeler, centrale vergrendeling, airco etcetera. Bel snel, want’ie staat nu op Internet.

Omdraaien

Ja gezellig, naar de kerstmarkt in Taxinge (bij het gebakjeskasteel). Dat lijkt ons wel wat op deze zaterdagochtend. Gezien de te verwachten drukte vertrekken we wat vroeger, zodat we niet onder de voet worden gelopen.
Nog net voor het kasteel merkt Cas op dat het eigenlijk behoorlijk meevalt met de drukte. Ja-ja....! Als we echt vlakbij zijn, geloven we onze ogen niet. De smalle weg staat helemaal vol met geparkeerd blik en zelfs de diverse zijweggetjes staan helemaal dicht met auto’s. Geen doorkomen aan! Nog net op tijd kunnen we omdraaien, want dit heeft absoluut geen zin: mochten we al onze auto kwijt komen, dan weten we dat het dringen is geblazen om iets te kunnen zien. Daar bedanken we voor. Weet je, we gaan naar Mariefred, ook gezellig met zijn winkeltjes. En minder auto’s.

Terug naar jezelf

Rust, stilte, uitslapen, geen stress, gewoon doen wat je zelf wilt. Lilianne neemt het er helemaal van en plukt de dag. De vakantiedagen worden gevuld met wandelingen, het lezen van een boek, links en rechts een uitstapje, televisiekijken alsook babbelen met Ingrid.
Niets moet, alles kan. We omarmen het Zweedse motto, Leva livet, ofwel Leef het leven!

Virusje?

Iets verkeerds gegeten? Een virusje? Of de beruchte Mexicaanse griep? Wat het ook mag zijn, Ingrid is er behoorlijk beroerd van. En dat uitgerekend op de dag van de thuisreis. Gelukkig is ze in allerbest gezelschap. Haar ouders doen haar uitgeleide naar het vliegveld. En, helemaal mooi, vriendin Lilianne vliegt mee naar Zweden, voor een 10 daagse rustvakantie bij ons.
De reis verloopt zonder noemenswaardige problemen. Alleen blijkt Cas zich een paar minuutjes in de aankomsttijd te hebben vergist. Maar wacht eens...., daar komt ’ie net de hoek om. Gauw naar huis, naar de stilte en zuivere lucht van het bos.

Tentamen

Geen tas, geen telefoon, geen spiekbriefjes, geen Internet. De dame van de bibliotheek in Flen is ontzettend aardig maar tegelijk erg streng voor Cas. Het eerste tentamen voor de studie Archief- en informatiewetenschap wordt vandaag afgelegd, en dat moet eerlijk verlopen. De opgaves komen uit de verzegelde envelop en dan kan de uitputtingsslag beginnen.
Vijf uurtjes later komt Cas naar buiten, de pen èn het hoofd zijn volledig leeggeschreven...

Gefeliciflapstaart

Luidkeels klinkt het langzalzeleven. De jarige Martha (Ingrids moeder) is geheel verguld en plenkt een traantje weg. Hartstikke leuk de verjaardag te kunnen vieren met man èn zeker de dochter, aangevuld met telefonische felicitaties uit allerlei windstreken. Hiepdepiep!

Grijs is ook een kleur

Een grauwe bewolking hangt over Eriksberg, na een kleine sneeuwbui. De meeste mensen vinden het maar helemaal niks, dit weer, maar daar schiet je niets mee op. Kijk naar al die mooie dingen, er is zoveel om van te genieten: de mooie vormen van de takken, de sneeuwvolkjes op het dennetakken, het rood van de bessen aan die ene boom, de frisse en verkwikkende lucht om je heen.

Wakker worden in de stad

Het is leuk om weer even in Nederland te zijn, maar wat een lawaai. Kan dat nou echt niet stiller, denkt Ingrid. Daar rammelt alweer een grote metalen klikobak over de straatkeien, wordt geleegd in een ronkende en dieselspugende vuilniswagen en met veel lawaai weer teruggezet. Dan keert de stilte terug en kan Ingrid weer doorslapen op dit zeer vroege ochtendtijdstip. Maar wat is dat? Nee hè, daar zijn die lui met die enorme bladblazers, wooeoe oooeooooeee hooeee oooeooeee.

Oudertripje

Nog even een afscheidszoen met een ”tot volgende week” en Ingrid verdwijnt door de controle op het vliegveld Skavsta. Volgende week is moeders jarig, reden genoeg voor een kort tripje naar Nederland. Het vliegtuig heeft enige vertraging maar de piloot weet de verloren tijd enigszins in te halen. Op vliegveld Eindhoven wordt ze opgewacht door haar uitbundig zwaaiende vader en samen reizen ze met de overvolle trein naar Heerlen, alwaar moeders haar in d’r armen sluit, waterlanders inbegrepen.

Daar is Hanna!

Met guitige, ja bijna ondeugende pretoogjes kijkt Hanna nieuwsgierig rond. Alles is nieuw, ons huisje, onze hondjes en ons huisje, alles wordt eens goed bekeken. Ze vindt het prachtig, vooral ook door onze aandacht voor haar, en Àhkkà en Matsi sluiten haar volledig in hun västgötaspetsenhartjes.
Samen met mamma Anne en pappa Konrad brengt Hanna een bezoekje aan ons op deze zaterdagmiddag, het is al vanouds hartstikke gezellig. We krijgen de foto’s te zien van Hanna en ook van het fantastische huis dat ze hebben gekocht (verhuizing over twee weken). We eten lekker, we wandelen wat in de direkte omgeving en kletsen over van alles en nog wat. Moeten we veel meer doen, zo constateren we.

Het digitale archief

Alsmaar meer bewaren we onze informatie op de computer: dokumenten, foto's, video's, geluidsopnamen, sms, noem maar op.
Dat geldt niet alleen voor 'den gewone mensch' maar ook voor bedrijven en allerlei overheidsinstanties. Veel van die digitale informatie is van onschatbare waarde en dient voor het nageslacht bewaard te worden en (vooral) te blijven. Let wel: 'bewaren' betekent hier archiveren, en wel in alle eeuwigheid!
Twee jaar geleden besloten de archivarissen van 30 Zweedse gemeentes te zoeken naar een houdbare oplossing voor dit vraagstuk en vandaag presenteert Cas (als coördinator en IT-expert) de tussenresultaten tot nu toe. Hieronder kun je het meebeleven: sleep het balkje naar de 54e minuut en daarna klikken op de play-knop.

Globen

Bij het inchecken bij hotel Globen in Stockholm krijgt Cas een aangename verrassing. Alle gewone kamers zijn inmiddels vergeven en alleen de superdeluxe suite is nog beschikbaar. De zeer ruime kamer is zeer stijvol ingericht, en ligt op de bovenste verdieping met een fantastisch uitzicht, zowel op de hoofdstad als het grote Globen, de enorme arena in de vorm van een kolossale bal. Jammer alleen dat het regent, ver kun je nu niet kijken.
Voor de rest is het confereren vandaag, over nieuwe media, over de rol van de computer in de samenleving, over digitale archieven en nog veel meer.
Vanavond is een groot diner voor alle 250 aanwezigen, inclusief zang van het Amerikaanse gezelschap Tenors Un Limited. Cas hoeft niet ver te lopen want zowel het diner als de bijbehorende muziek (en daarna disco) zijn in een grote zaal ongeveer naast zijn kamer. Dat is goed te merken bij het naar bed gaan, want de muziek klinkt luidruchtig door de muur. Mooie kamers hebben hun nadelen...

't Eerste laagje

Dwarrel-de-dwarrel, daar is de eerste sneeuw van dit winterseizoen. De weersverwachtende voorspellers hadden het begin deze week keurig aangekondigd zodat eenieder goed is voorbereid op eventuele gladde ongemakken.
Uiteindelijk ligt er 'n tweetal centimers, maar het is niet meer dan wat natte drab. Vannacht en morgen gaan de temperaturen weer omhoog, de echte winterpret laat nog op zich wachten.

Mooi punt

Twee proeven tegelijk, dus dat is heel wat schrijfwerk. De vragen zijn gevarieerd, soms moeilijk en lastig, en dan weer makkelijk en oppervlakkig. Ingrid doet vandaag een tentamen voor haar studie undersköterska (assistent verpleger) in Flen. Ruim twee-en-een-half uur krijgen zowel haar hersenen als ballpoint een uitdagende training. Maar eind goed, al goed: het resultaat is een dikke VG (väl godkänd) ofwel een vette 8.

Blaadjes aangeboden

Mocht je je afvragen waar al die blaadjes blijven die in dit jaargetij van de bomen vallen...., ze liggen op onze grasmat en ze zijn gratis af te halen. Eigen hark en mand meenemen aub! Bij voorbaat dank.

Lager157

Ooit was Hälleforsnäs een belangrijk industrieel centrum met een enorme ijzergieterij. Er werkten honderden mensen en de geproduceerde goederen werden over de gehele wereld verkocht.
Toen kwam de klad erin, de verkoop stagneerde en men besloot de fabriek te sluiten. In één klap stonden alle werknemers (waarvan het leeuwendeel uit het kleine Hälleforsnäs) op straat. De werkloosheid was dramatisch hoog en de inwoners trokken massaal weg. Hun huizen verkochtten ze voor een appel en een ei, want wie wilde nog wonen in dit godvergeten gat?
Dankzij een stel geëngageerde doorzetters is het plaatsje weer op de landkaart gezet. In de voormalige fabriekslokalen opende men een gallerie en filmstudios, en dit jaar opende de outletwinkel Lager157 haar deuren. Deze middag nemen ook wij een kijkje in de grote kleding- en accessoireswinkel met uitstekende spullen. Met een broek en een stel stevige klompen komen we naar huis. We gaan er vast en zeker meer naar toe.

Niemand die haar zag

Het is de tijd van de elandenjacht en 's lands jagervolk is wederom neergestreken in onze contreien. Nee, daar zijn we absoluut niet blij mee. De mannen (vrouwelijke jagers hebben we nog nooit gezien) scheuren met hun voertuigen voorbij, knallen er wat op los en verdwijnen dan weer. Het is en blijft 'n zielige en trieste vertoning.
Gelukkig gaat er veel aan de aandacht van het jachtvolk voorbij. Wanneer Cas deze avond huiswaarts keert staat zowaar een jonge eland aan de kant van de weg. Het dier kijkt verbaasd op, blijft eventjes staan, hobbelt dan de weg over en verdwijnt in het struikgewas. Niemand die het verder gezien heeft! Mooi zo!

Opening Arkivhuset

De belangstelling is bijzonder groot voor de opening van het nieuwe Archiefhuis (Arkivhuset) in Eskilstuna. Vanzelfsprekend zijn er veel mensen uit de archiefwereld, maar ook van de gemeente alsook de lokale en provinciale politiek. Na een aantal toespraken is het zover en verrichten de hoofden van het archief, de bibliotheek en de musea gezamenlijk de opening.
Een toneelgezelschap vertelt over de historie van Eskilstuna, van lang geleden tot nu, over onder andere Rademacher die de smederijen opzette, het duo Bolinder en Munktell die tractoren, machines en zo produceerden (het tegenwoordige Volvo BM) en over Selander, die als een van de weinigen in de 2e wereldoorlog openlijk kritiek op de nazi's uitte.
Daarna zijn er rondleidingen en kijken de bezoekers hun ogen uit op de enorme hoeveelheid geautomatiseerde rekken. Totale lengte ruim 5000 meter...!

Van 0300 naar 0200

Zeven maanden leefden we in de toekomst, maar de komende nacht wordt alles weer als vanouds. Om drie uur zetten we de uurwerken een uurtje stil, een soort van niemandsland in de tijd. Degenen die nachtdienst draaien, moeten een uurtje langer werken. De thuisblijvers hebben het beter met een extra uurtje in bed...! Tot ziens zomertijd, welkom wintertijd.

Roze maand, doe mee!

Oktober is de maand van Rosa Bandet. Ieder jaar wordt bij 7000 vrouwen in Zweden borstkanker geconstateerd, wereldwijd is het een veelvoud van dat getal. De meesten genezen maar helaas niet iedereen. Daar móet verandering in komen, ieders hulp is noodzakelijk. Vandaar dat ons hele land roze is gekleurd -straten, etalages, verlichting, dit artikel, ja zelfs de televisie-programma's. Op de revers van onze jassen prijkt een roze lint. Wil je meer weten (engelstalig), klik dan hier.

We rijden weer

Dokter Bosse nam 't zekere voor het onzekere en heeft onze Jeep vannacht op de intensive care gehad. Doch vandaag kan hij constateren dat het ongeval van gisteren nauwelijks gevolgen heeft gehad. "Het is immers een sterke persoonlijkheid, die Jeep van jou!", zo laat'ie aan Cas weten.
Er worden nieuwe wielbouten gemonteerd, alles wordt nog eens stevig aangetrokken en dan is het leed alweer geleden. De ekonomische schade (1500 kronen) valt nog mee ook, zeker als we bedenken wat er hád kunnen gebeuren. "Ben je wel een beetje voorzichtig in het vervolg?", zegt Bosse. Zijn vette knipoog spreekt boekdelen.

Driewieler, ofwel meer geluk dan ongeluk

Al bij het wegrijden klinkt een merkwaardig geluid van onder onze Jeep vandaan. Het klinkt steeds onheilspellender en Cas vermoedt dat er iets ernstigs aan de hand is. Voorzichtig rijdt hij in een langzamer tempo verder.
Dan gebeurt het, op een oneffenheid in de weg. Het rommelt en rammelt enorm en nog geen seconde later schraapt de achteras over het wegdek. Het linkerachterwiel heeft volledig losgelaten en ligt aan de overkant in de berm. De auto staat met de onderkant van de vering op het asfalt, maar zo te zien is er (gelukkig!) niets beschadigd. En er is meer geluk bij het ongeluk: de auto is tot stilstand gekomen langs de weg op een soort parkeerplaats, er kwam geen tegenligger aan en vooral: geen persoonlijke ongelukken!
Snel wordt Ingrid opgetrommeld en kan Cas ruim anderhalf uur later alsnog naar kantoor. Later deze ochtend is hij al weer terug, in gezelschap van Bosse, onze automonteur. Het wiel kan zonder problemen worden teruggezet, maar voor de zekerheid gaat'ie ter controle naar de garage.
Wat de oorzaak was? Dat blijft gissen maar vermoedelijk hebben de bouten losgelaten. Iets anders kunnen we niet bedenken.

Tevreden en gelukkig

De zoete geur van versgebakken cake hangt in de keuken. Ingrid heeft opnieuw d'r best gedaan en strakjes hebben we een heerlijk hapje voor bij de koffie. De zon schijnt door de ramen en binnen is het aangenaam warm, niet alleen door de zonnestraaltjes maar ook van de nog nagloeiende open haard van de stookpartij van gisteravond.
Het programma vandaag bestaat uit pannen leggen (Cas) en studeren (Ingrid). De hondjes mogen ondertussen buiten spelen met hun recent verkregen nieuwe speelbotten. Op Eriksberg is iedereen blij, is iedereen tevreden, is iedereen gelukkig. Leven zoals het moet!

Het na-het-ontbijt-ritueel

Na elk zaterdag- en zondag-ontbijt willen onze twee meiden maar al te graag op de schoot. Matsi gaat naar Ingrid en Àhkkà gaat naar Cas. Lekker tutten en knuffelen, het is immers weekend...

Herst, in kleuren en geuren

Deze tijd van het jaar is de tijd van felle rode en gele kleuren, met in de achtergrond schoongewaaide en heldere luchten. Blijf niet binnen, maar doe net als wij en trek aan die jas. Laat die frisse wind door je bol gaan, laat je hersens schoon waaien. En ook al heb je, net als Cas vandaag, een verkoudheid: geniet ervan, het is zo ontzettend mooi nu in de natuur! Sta op en wandel!

Uitbouw bij de sauna

Bij de sauna creëren we een kleine uitbouw. Hier komt over een tijdje de pomp voor de bijbehorende douche te staan. Tevens hebben we dan een kleedruimte, en zijn we bij het naar buiten gaan afgeschermd voor nieuwsgierige blikken vanaf de weg. Nee, we zijn absoluut niet preuts, maar het is beter zo.
Het dak en de wanden zijn inmiddels op hun plek en Ingrid heeft de eerste beschermende laag faluröd aangebracht, de welbekende milieuvriendelijke Zweedse verf. Het begint er al aardig op te lijken. Cas verplaatst de buitenlamp en monteert een handige lichtcel die, bij het donker worden, de verlichting inschakelt. Mooi toch?

Thuisreis

Twee dikke knuffels, een zoen van zijn moeder en een ferme hand van zijn vader. Bij het station neemt Cas afscheid van zijn ouders. Neem het van ons aan; dat is toch altijd weer een beetje moeilijk, ook voor ons. Immers, wanneer zien we elkaar weer?
Gelukkig kunnen we goedkoop heen- en weer vliegen èn zijn alle ouders in een zeer goede gezondheid.
Dus pappie en mammie: wederom dankjewel voor alle goeie zorgen, het lekkere eten (vooral die dikke garnalen) en alle gezelligheid. Maar vooral: dat jullie er zijn!!!

Toch maar tegels

Soms krijg je snel spijt van een aankoop waar je eerst zeer gelukkig mee was. Gisteren kochten Cas' ouders een mooie linoleum vloerbedekking voor de veranda. Doch helaas, wanneer Cas en zijn vader de oude linoleum vandaag weghalen blijkt de vloer klets- en kletsnat te zijn.
Sja, wat moet je dan? Het enige alternatief is het leggen van tegels, maar wat te doen met de gister gekochte linoleum?
Bij de bouwmarkt kunnen we een mooie partij tegels op de kop tikken, nu nog zien hoe de aankoop van gisteren kan worden opgelost. "Ach, ik vind wel iemand.", aldus een redelijk nuchtere vader Pierre.

Mooie cadeau's met een boeking

Gezelligheid is troef deze avond bij Lilianne, Jef en Eline in Eijsden. Op haar verre reis naar Nepal en Tibet heeft Lilianne een aantal mooie cadeautjes meegenomen: voor Cas een drietal armbandjes (met elk een zinvolle betekenis) en voor Ingrid een waarlijk prachtige verrassing (mogen we hier nog niet verklappen...).
Lilianne komt niet uitverteld over haar reis, de ervaringen, haar indrukken, maar ook het harde leven aan die kant van de wereld. Met name de onderdrukking in Tibet heeft haar enorm geraakt. Waarom doen mensen dit elkaar toch aan, zo vragen we ons af.
Eigenlijk is Liel alweer toe aan vakantie en hoeft nauwelijks na te denken wanneer de site van de goedkope vliegtuigmaatschappij op de computer staat. Zo, in november komt ze d'r aan. En mooi uitgekiend: de heenreis heeft ze gezelschap van Ingrid die dan net terugkomt van haar ouders.

Ontheemd en ontwend

De Stadsbus brengt hem in amper 15 minuutjes van Borgharen naar het station in Maastricht. Daarvandaan vervolgt Cas zijn tocht via Wijck en de Servaasbrug naar de binnenstad. Het is druk, veel te druk en met name bij de Dolle dagen in de Bijenkorf is er geen doorkomen aan. Dit is Cas niet meer gewend, die drukkende drukte met al die gestresste mensen. Bij de boekhandel in de Dominicanerkerk is nog net een plekje vrij en na de koffie en slecht anderhalf uur stad besluit Cas het voor gezien te houden en neemt de bus terug naar Borgharen.

Bloemenzee

Het is elk jaar zijn grootste trots, de enorme bloemenzee in de tuin van Cas' vader Pierre. Iedereen mag kijken en hij vertelt honderduit over de plantjes, het zaaien, het stekken en meer tuinvakjargon. Het is dan ook een plaatje, zelfs op deze eerste oktoberdag.

Tot de volgende keer

Prachtig weer met heel veel zon, het onvergetelijke bezoek aan het slot Gripsholm, het taartjeskasteel, een tochtje naar Eskilstuna, het overheerlijke paddestoelen-eten, op de stoel bij kapper Ingrid. Van alles en nog wat hebben ze gedaan. Ingrids ouders hebben het enorm naar hun zin gehad, de zeven dagen gingen zoals men zegt in een zucht voorbij.
Op hun thuistocht naar het zuiden worden ze vergezeld door Cas die voor slechts 170 kronen (16 euro!) een reisje boekte naar zijn ouders. Ingrid brengt de hele bups naar het vliegveld en gaat er dan meteen vandoor want thuis moet weer alles aan de kant.
De terugvlucht verloopt zonder probleempjes en op het station Eindhoven neemt Cas afscheid van zijn schoonouders. Tot de volgende keer, schalt het over het perron. Met Kerst wellicht??

Krabben

Het heeft een enkel graadje gevroren en voor het eerst (maar zeker niet voor het laatst...) moeten de autoruiten worden schoongekrabt. Dat is later dan vorige jaren, toen moesten we al in de eerste dagen van september aan de ijskrabber.
Gelukkig is er nog geen sneeuw...

Onweerstaanbare verleiding

Het is als Lorelei op de berg en als een zeemeermin in het water. Het is een magische verleiding die niet kan worden weerstaan. Kortom, ook deze keer zitten we met ons bezoek aan tafel in het taartjeskasteel te Taxinge. Oogjes dicht, snaveltjes open, mmmm..., welk een zoete weelde!

Bezoek aan Gripsholm

Maandenlang heeft Jan, Ingrids vader, er naar uitgekeken en vandaag gaat eindelijk zijn langgekoesterde wens in vervulling: een bezoek aan het slot Gripsholm in Mariefred. Ingrids moeder is iets minder gelukkig, want ze deinst een beetje terug voor '...al die wenteltrappen en enge kamertjes'. Maar Cas stelt haar op haar gemak: alle zalen en verdiepingen zijn makkelijk bereikbaar en toegankelijk, aan elke bezoeker -jong en oud- is gedacht.
Het kasteel overtreft hun stoutste verwachtingen. "Een dergelijke verzameling antieke geschilderde portretten hebben we nog nooit gezien", zo luidt het commentaar na afloop van het bezoek. De meeste indruk maakte, ondanks het weinige licht, het ronde theatertje in de nok van een van de torens. Een zeer geslaagde zaterdagmiddag, het wachten meer dan waard!

Elandwelkom

Vlakbij Oxbro staat zomaar een eland in de berm te grazen. Jammer alleen dat Ingrids ouders dit niet kunnen meemaken, want die halen we zometeen af op het vliegveld.
De oudertjes staan al in de hal te wachten en dachten heel even dat we hen vergeten waren. Sja, we zijn iets te laat, maar ja, de vreugde van het weerzien is er niet minder om. We vertellen hen van de eland die zomaar langs de weg stond. "Gôh", merken ze op, "zou die d'r nog zijn?" Dat zou wel heel toevallig zijn, maar je weet maar nooit en dus rijden we enigszins langzamer als we Oxbro passeren. Nee maar, dit is absoluut fantastisch, daar staat ze nog steeds. Uitgebreid mogen we een fotosessie nemen, het dier trekt zich nergens wat aan. Jammer alleen dat er opeens auto's komen aanrijden, we kunnen hier niet blijven staan.
Maar het toeval en de mazzel zijn nog niet voorbij want 200m verderop staan opnieuw twee elanden! Voor Ingrids ouders een welkom als nooit tevoren!

De lokkende risotto

Ingrid's paddestoelenrisotto lokt eters uit allerlei windstreken. Het is ook zóóóóó lekker, en nog gezond èn gratis ook (dat laatste geldt uiteraard voor de paddestoelen). Erica en Per zijn met hun spring-in-'t-veld-doggie Keira bij ons op bezoek en met zijn viertjes zoeken we de maaltijd bij elkaar. We hebben hen verteld over onze vondst van voorbije week en dat willen ze ook wel eens meemaken. Ergens verderop vindt Ingrid een enorm exemplaar van de soort Eekhorentjesbrood, die zijn zeer goed te gebruiken als smaakmaker. Dan gaat ieder zijns weegs en plukt haar of zijn eigen mandje vol. Cas is opeens geheel verdwenen, maar blijkt verderop -uit het zicht en geluid van de rest- opnieuw een groot aantal cantarellen te hebben gevonden.
Nu nog de boel schoonmaken, pan op het vuur, salade erbij en dan: "Aan tafel !"

Paddestoelenparadijs

Buurvrouw Carina en dochter Smila hebben al vijf uren rondgelopen maar hun paddestoelenoogst is nogal magertjes. Smila heeft zich ondertussen tegoed gedaan aan bosbessen en heeft haar gezichtje helemaal roodblauw weten te kleuren. Guitig poseert ze voor de camera.
"Misschien hebben we meer geluk als we met jullie meelopen...", aldus Carina, en met z'n viertjes duiken we het bos in. Ieder zoekt in een eigen 'gebiedje'. Af en toe roepen of fluiten we naar elkaar zodat we elkaar niet kwijt raken.
Dan stuit Cas op een enorme hoeveelheid trechtercantarellen, het zijn er werkelijk hon-der-den, ongelooflijk maar waar. Je weet niet waar je moet kijken en nog minder, waar je moet beginnen met plukken. Ook Ingrid en Carina zijn onder de indruk van de vondst. Dit is vanaf nu 'onze' plek en plechtig beloven we elkander de plek geheim houden.

Verstoorde rust

Deze dag zal Meneer Eland nog lang heugen. Hij loopt door het bos en staat plotsklaps zowat oog in oog met Ingrid en onze twee keffertjes. Àhkkà gaat er meteen op af, en voor Heer Eland zit er niets anders op dan het op een lopen te zetten. Pfff, dat was even schrikken, dat maak je niet elke dag mee in je elandleven. Maarrrrr, wazdat? Nee hè, daar zijn ze weer! Alweer Ingrid met die twee blaffende hondjes..., opnieuw ervandoor.
Een kwartiertje is het rustig, als uit het niets een grote auto (met Cas achter het stuur) komt aanrijden. Wegwezen, voor de derde keer! Wat een dag, wat een dag, het valt niet mee om eland te zijn.

Boleten moet je eten

Het paddestoelenseizoen is in volle gang en hele volksstammen trekken de bossen in op zoek naar boleten, cantarellen en wat dies meer zij. Wij kunnen natuurlijk niet achterblijven en trekken er op uit, gewapend met een flinke emmer. Dat blijkt een vooruitziende blik want verderop bij Banvallen (tip van Ingrid) staat het er helemaal vol mee. Eigenlijk weten we niet goed wat wel en niet eetbaar is, maar de plukpret is er niet minder om.
Thuis worden diverse boeken geraadpleegd en we kunnen met enige trots constateren dat we het zekers niet gek hebben gedaan. Slechts twee exemplaren zijn een beetje twijfelachtig en verdwijnen in de afvalemmer. De rest gaat met 'n lik boter en enige fijngesnipperde uien in de koekenpan, met als eindresultaat 8 (!) dik-paddestoelbelegde, gezonde en superlekkere boterhammen.

Mooie oude spullen

In Jäder, ongeveer 25 kilometertjes hiervandaan, heeft een jonge energieke meid een winkel geopend met allerlei antiek en soms vergeten materiaal. Van alles kun je er krijgen: beslag, gereedschap, bakelieten stopkontakten, gietijzeren kachels enzovoort. Je kijkt je ogen uit in deze verrassende winkel met de passende naam All-Ting, kijk maar op hun website. De deurencollectie slaat alle records: liefst 500 exemplaren staan te wachten op een nieuwe eigenaar. We zijn op zoek naar een antieke dubbele deur ofwel pardörr. Helaas is er niets van onze gading mee, doch winkeleigenaresse Karin noteert onze namen voor het geval ze een exemplaar tegenkomt. We wachten in spanning af.

Andere bouwwerkzaamheden

Aan de voorkant van ons saunahok hebben we een nieuwe, geïsoleerde ingang gepland en daarvoor moet eerst een bodem worden gestort. Daat gaat 'ie weer, honderden kilo's zand, grind en cement, aangevuld door vele, vele liters water. Beton beton beton, zwoegen, zwoegen, zwoegen: we zouden er een liedje van kunnen maken met bijpassende muzikale begeleiding van de draaiende cementmolen.
De zon is al bijna onder als het werkje is geklaard.

Loon naar werken

Onze inzet verdient een gulle en royale beloning. Is het een wonder dat we vandaag richting Taxinge met zijn gebakjeskasteel gaan? Alle lekkers lacht ons ruimschoots toe en, zoals elke keer opnieuw, is het moeilijk een keuze te maken. Oeioeioei, het is ook zóóó lekkerrrmmmmmm... We hebben het verdiend, dubbel en dwars.

Fundering = gereed

Exact 4 weken na dato staan Madde en d'r graafmachine weer op de stoep. Het grote gat kan worden gedicht en langs de fundering wordt grof grind gestort. Maar eerst leggen we zo'n 50 meter buis (voor de techneuten die het willen weten, doorsnee 110mm) voor de afvoer van regen- en hemelwater. Ernaast wordt een draineringsslang gelegd zodat ook eventueel doorlekkend water wordt afgevoerd.
Liefst 8 vrachten grind van elk 10 ton zijn nodig, maar dan heb je ook wat. De overblijvende grond wordt achter het huis uitgespreid en door Madde's machine keurig aangestampt en ingeklonken. De allergrootste steen die we uit de grond haalden krijgt een prominente plek als een zomers zitje in de lommer.
Deze zaterdag voltooien we het werk en we kunnen constateren dat het allemaal fantastisch is gelukt, zowel qua planning, tijd en uitvoering. Volgend jaar, ongeveer na Pasen, gaan we verder met het bouwen van het eigenlijke huis. Hoe het er nu uitziet, kun je zien op onderstaande film.

Huidkanker, nee bedankt

Na het lezen van diverse artikelen in verschillende binnen- en buitenlandse kranten besluiten we definitief tot het wegdoen van onze zonnebank en bijbehorende hemel. Toegegeven, het is geen makkelijk besluit maar aan de andere kant zijn we ervan overtuigd dat het ding op termijn zeer schadelijk voor onze gezondheid (huidkanker!) kan zijn.
Verkopen van het apparaat is voor ons geen alternatief, want daarmee zouden we min of meer andermans gezondheid in gevaar kunnen brengen. Nee, naar het milieupark ermee en dan gelijk in de container. Vantevoren verwijderen we de TL-buizen worden want die horen, naar Zweedse maatstaven, tot het chemisch afval. Een extra bevestiging van de juistheid van onze beslissing!

Natuurgenot

In de natuur is het zomers volop oogsttijd. Het begint in juli met de bosbessen, daarna komen de frambozen en nu is het tijd voor de lingon (preisselberen of zoiets). Daar kun je een heerlijke zoete en ietwat zure jam of gelei van maken. Mjammie bij de muesli of een schoteltje gehaktballetjes of gewoon op een snee brood.
En er is meer. In de bermkant ontdekken we iets heel bijzonders. Dit hadden we nog nooit in het wild gezien: vleesetende plantjes. De zoetige druppeltjes op de blaadjes lokken nietsvermoedende insecten, die vervolgens helemaal vastgelijmd worden, als voer voor de plant. En er is nóg meer: richting onze verre buur Marie staan ze te fonkelen in de zon, de geelgouden cantarellen. Snel gaan we naar huis en halen een mandje. Deze middag bakt Ingrid er een zááálige omelet van. Uitje er in, even aanbakken en voor de rest mmmmmmmmm!

De zwarte plak

Heen en weer, heen en weer, horizontaal, verticaal, diagonaal. Je wordt d'r helemaal kierewiet van. De fundering wordt ingesaust met twee ferme lagen teer om zo het vocht tegen te houden. Bijna dertig liter van het kleverige, sterk ruikende goedje gaan er doorheen. O ja, en twee brede kwasten èn een stel werkhandschoenen, die na afloop van het werk bij het chemisch afval kunnen.

Goed uitstrijken

De opgetrokken funderingsmuur wordt afgedicht met een dikke laag cement. Kaj legt het allemaal keurig uit, inclusief een korte demonstratie. "De rest kan je zelf", zegt hij met een vette knipoog. Cas kijkt bedenkelijk, en denkt terug aan een klein stuc-karwei dat hem ooit in het verleden bloed, zweet en krokodillentranen kostte.
Doch zie daar, het gaat prima. 't Is gewoon een kwestie van goed omhoog strijken en de juiste dikte van het cement aanhouden. Tegen de avond is meer dan de helft achter de rug. Morgen volgt de rest.

Pret voorbij

Zeven dag lekker luieren en helemaal niets hoeven te doen. Ingrid nam het er helemaal van. Beetje shoppen, puzzeltje maken, lekker languit op des-ouders-bank, tijdschrift lezen, uitstapje naar Valkenburg, ijsje bij Venezia op de Heerlense Promenade, dat soort dingetjes.
Doch de pret is voorbij en vandaag wordt de thuisreis aanvaardt. Haar ouders begeleiden Ingrid naar het Eindhovense vliegveld. Nog een hapje in het restaurant, een laatste omhelzing, moeder Martha die een traantje plenkt, een laatste foto (zie links, copyrights by Ingrids vader Jan) en een laatste zwaai voordat ze door de deuren verdwijnt. Helaas is het vliegtuig anderhalf vertraagd, dus nog even wachten voordat ze aan boord kan.