Het interview

Vanaf 1 januari worden alle IT-functies binnen de gemeente Eskilstuna samengevoegd tot één grote IT-afdeling. Het is een hele omslag, vooral voor het personeel. Ook de manier van werken wordt aangepast met allerlei nieuwe functies. En hoe raar het ook klinkt, een en ander betekent dat eenieder opnieuw moet solliciteren, inclusief solicitatiegesprek.
Deze namiddag wordt Cas het vuur aan de schenen gelegd, over wat hij nu doet en vooral wat hij kan en wil betekenen in de nieuwe afdeling. Nou, dat is wel duidelijk: doorgaan met het elektronisch archiveren en -indien mogelijk- iets op het gebied van demokratie. Over 2 weken volgt de beslissing.

Nominaties

De verkiezingen van volgend jaar komen met rasse schreden naderbij. Iedereen heeft het wel gehad met de zittende regering, die zich niet bekommert om de gezondheids- en financiële zorgen van de gewone man. Ook de provincie (Sörmlands län) en de gemeente (Flens kommun) smachten naar een nieuwe politiek.
Deze dagen zijn de politieke partijen volop bezig met het samenstellen van hun kandidaatlijsen. Iemand heeft Cas gekandideerd voor het landelijk parlement maar helaas hebben we (nog!) geen Zweedse nationaliteit. Nou, dan toch zeker de provincie en zeker de gemeente, aldus dezelfde ‘iemand’. Want dat is, als EU-ingezetene, geen probleem.

Van niks naar druk

Vrijwel de hele maand november was er niets te doen. Als oproepkracht heb je het helaas niet voor het zeggen, althans wat werk betreft. En zo zat Ingrid vele dagen thuis. Het kwam alllemaal goed uit, met het bezoek aan en uit Nederland, maar het wringt een beetje in de portemonee.
Doch de laatste novemberdagen komt de omslag. Elke dag rinkelt de telefoon, soms zelfs meerdere keren: ”Kun je strakjes, kun je morgen, kun je woensdag, kun je nu meteen...?”

Balen en tranen

Afscheid nemen van Eriksberg is moeilijk, dat merken we elke keer opnieuw. Einde vakantie en terug naar de dagelijkse beslommeringen, je kent dat wel. Dat geldt vandaag ook voor Lilianne die 10 daagjes bij ons heeft doorgebracht. In stilte zit ze in de auto naast Ingrid, die haar naar het vliegveld brengt, en geniet van de laatste kilometers door het midden-Zweedse landschap. Tot de volgende keer, met Kerst wellicht?!

Nepalees winkelen

Woensdag of niet, in de trein naar Stockholm is het behoorlijk druk. Ingrid en Lilianne vinden een plek naast elkaar maar Cas moet alleen zitten. Ach, die drie reiskwartiertjes zijn zo voorbij.
In de grote stad is de kerstdrukte begonnen, de straten van de binnenstad en de oude stad zijn vol met winkelend publiek. We lopen een winkeltje binnen met allerlei Nepalese spulletjes en komen naar buiten met een handgemaakte tas, broek, muts en jasje. Verderop ligt nog zo’n winkel en ook hier gaan we niet met lege handen vandaan. Uiteindeijk belanden we op de befaamde Kerstmarkt van de oude stad, alwaar voor elck-wat-wils heel wat handgemaakt spul te koop is. 'n Kerstmarkt zoals een kerstmarkt moet zijn! Het vinden van een souveniertje voor Liliannes thuisfront is minder makkelijk. Pas op het allerlaatste moment wordt iets gevonden.

Auto te koop

Ooit reed Ingrid in een Smart, eerst een gewone, later een cabrio. En ondanks d’r ruime Honda HR-v mist ze nog steeds ‘mijn leuke autootje’. Probleem is alleen dat een Smart geen auto voor het bos is, en dat geldt zeker voor de winter met zijn achterwielaandrijving.
Maar d’r zijn andere kleine auto’s, misschien is dat iets? We kijken wat rond maar besluiten vooraleerst de Honda te koop te zetten. Je weet maar nooit hoe lang dat kan duren. Misschien iets voor jou: Honda HR-V, kleur goudbruin, 125000km, vierwielaandrijving, radio-CDspeler, centrale vergrendeling, airco etcetera. Bel snel, want’ie staat nu op Internet.

Omdraaien

Ja gezellig, naar de kerstmarkt in Taxinge (bij het gebakjeskasteel). Dat lijkt ons wel wat op deze zaterdagochtend. Gezien de te verwachten drukte vertrekken we wat vroeger, zodat we niet onder de voet worden gelopen.
Nog net voor het kasteel merkt Cas op dat het eigenlijk behoorlijk meevalt met de drukte. Ja-ja....! Als we echt vlakbij zijn, geloven we onze ogen niet. De smalle weg staat helemaal vol met geparkeerd blik en zelfs de diverse zijweggetjes staan helemaal dicht met auto’s. Geen doorkomen aan! Nog net op tijd kunnen we omdraaien, want dit heeft absoluut geen zin: mochten we al onze auto kwijt komen, dan weten we dat het dringen is geblazen om iets te kunnen zien. Daar bedanken we voor. Weet je, we gaan naar Mariefred, ook gezellig met zijn winkeltjes. En minder auto’s.

Terug naar jezelf

Rust, stilte, uitslapen, geen stress, gewoon doen wat je zelf wilt. Lilianne neemt het er helemaal van en plukt de dag. De vakantiedagen worden gevuld met wandelingen, het lezen van een boek, links en rechts een uitstapje, televisiekijken alsook babbelen met Ingrid.
Niets moet, alles kan. We omarmen het Zweedse motto, Leva livet, ofwel Leef het leven!

Virusje?

Iets verkeerds gegeten? Een virusje? Of de beruchte Mexicaanse griep? Wat het ook mag zijn, Ingrid is er behoorlijk beroerd van. En dat uitgerekend op de dag van de thuisreis. Gelukkig is ze in allerbest gezelschap. Haar ouders doen haar uitgeleide naar het vliegveld. En, helemaal mooi, vriendin Lilianne vliegt mee naar Zweden, voor een 10 daagse rustvakantie bij ons.
De reis verloopt zonder noemenswaardige problemen. Alleen blijkt Cas zich een paar minuutjes in de aankomsttijd te hebben vergist. Maar wacht eens...., daar komt ’ie net de hoek om. Gauw naar huis, naar de stilte en zuivere lucht van het bos.

Tentamen

Geen tas, geen telefoon, geen spiekbriefjes, geen Internet. De dame van de bibliotheek in Flen is ontzettend aardig maar tegelijk erg streng voor Cas. Het eerste tentamen voor de studie Archief- en informatiewetenschap wordt vandaag afgelegd, en dat moet eerlijk verlopen. De opgaves komen uit de verzegelde envelop en dan kan de uitputtingsslag beginnen.
Vijf uurtjes later komt Cas naar buiten, de pen èn het hoofd zijn volledig leeggeschreven...

Gefeliciflapstaart

Luidkeels klinkt het langzalzeleven. De jarige Martha (Ingrids moeder) is geheel verguld en plenkt een traantje weg. Hartstikke leuk de verjaardag te kunnen vieren met man èn zeker de dochter, aangevuld met telefonische felicitaties uit allerlei windstreken. Hiepdepiep!

Grijs is ook een kleur

Een grauwe bewolking hangt over Eriksberg, na een kleine sneeuwbui. De meeste mensen vinden het maar helemaal niks, dit weer, maar daar schiet je niets mee op. Kijk naar al die mooie dingen, er is zoveel om van te genieten: de mooie vormen van de takken, de sneeuwvolkjes op het dennetakken, het rood van de bessen aan die ene boom, de frisse en verkwikkende lucht om je heen.

Wakker worden in de stad

Het is leuk om weer even in Nederland te zijn, maar wat een lawaai. Kan dat nou echt niet stiller, denkt Ingrid. Daar rammelt alweer een grote metalen klikobak over de straatkeien, wordt geleegd in een ronkende en dieselspugende vuilniswagen en met veel lawaai weer teruggezet. Dan keert de stilte terug en kan Ingrid weer doorslapen op dit zeer vroege ochtendtijdstip. Maar wat is dat? Nee hè, daar zijn die lui met die enorme bladblazers, wooeoe oooeooooeee hooeee oooeooeee.

Oudertripje

Nog even een afscheidszoen met een ”tot volgende week” en Ingrid verdwijnt door de controle op het vliegveld Skavsta. Volgende week is moeders jarig, reden genoeg voor een kort tripje naar Nederland. Het vliegtuig heeft enige vertraging maar de piloot weet de verloren tijd enigszins in te halen. Op vliegveld Eindhoven wordt ze opgewacht door haar uitbundig zwaaiende vader en samen reizen ze met de overvolle trein naar Heerlen, alwaar moeders haar in d’r armen sluit, waterlanders inbegrepen.

Daar is Hanna!

Met guitige, ja bijna ondeugende pretoogjes kijkt Hanna nieuwsgierig rond. Alles is nieuw, ons huisje, onze hondjes en ons huisje, alles wordt eens goed bekeken. Ze vindt het prachtig, vooral ook door onze aandacht voor haar, en Àhkkà en Matsi sluiten haar volledig in hun västgötaspetsenhartjes.
Samen met mamma Anne en pappa Konrad brengt Hanna een bezoekje aan ons op deze zaterdagmiddag, het is al vanouds hartstikke gezellig. We krijgen de foto’s te zien van Hanna en ook van het fantastische huis dat ze hebben gekocht (verhuizing over twee weken). We eten lekker, we wandelen wat in de direkte omgeving en kletsen over van alles en nog wat. Moeten we veel meer doen, zo constateren we.

Het digitale archief

Alsmaar meer bewaren we onze informatie op de computer: dokumenten, foto's, video's, geluidsopnamen, sms, noem maar op.
Dat geldt niet alleen voor 'den gewone mensch' maar ook voor bedrijven en allerlei overheidsinstanties. Veel van die digitale informatie is van onschatbare waarde en dient voor het nageslacht bewaard te worden en (vooral) te blijven. Let wel: 'bewaren' betekent hier archiveren, en wel in alle eeuwigheid!
Twee jaar geleden besloten de archivarissen van 30 Zweedse gemeentes te zoeken naar een houdbare oplossing voor dit vraagstuk en vandaag presenteert Cas (als coördinator en IT-expert) de tussenresultaten tot nu toe. Hieronder kun je het meebeleven: sleep het balkje naar de 54e minuut en daarna klikken op de play-knop.

Globen

Bij het inchecken bij hotel Globen in Stockholm krijgt Cas een aangename verrassing. Alle gewone kamers zijn inmiddels vergeven en alleen de superdeluxe suite is nog beschikbaar. De zeer ruime kamer is zeer stijvol ingericht, en ligt op de bovenste verdieping met een fantastisch uitzicht, zowel op de hoofdstad als het grote Globen, de enorme arena in de vorm van een kolossale bal. Jammer alleen dat het regent, ver kun je nu niet kijken.
Voor de rest is het confereren vandaag, over nieuwe media, over de rol van de computer in de samenleving, over digitale archieven en nog veel meer.
Vanavond is een groot diner voor alle 250 aanwezigen, inclusief zang van het Amerikaanse gezelschap Tenors Un Limited. Cas hoeft niet ver te lopen want zowel het diner als de bijbehorende muziek (en daarna disco) zijn in een grote zaal ongeveer naast zijn kamer. Dat is goed te merken bij het naar bed gaan, want de muziek klinkt luidruchtig door de muur. Mooie kamers hebben hun nadelen...

't Eerste laagje

Dwarrel-de-dwarrel, daar is de eerste sneeuw van dit winterseizoen. De weersverwachtende voorspellers hadden het begin deze week keurig aangekondigd zodat eenieder goed is voorbereid op eventuele gladde ongemakken.
Uiteindelijk ligt er 'n tweetal centimers, maar het is niet meer dan wat natte drab. Vannacht en morgen gaan de temperaturen weer omhoog, de echte winterpret laat nog op zich wachten.

Mooi punt

Twee proeven tegelijk, dus dat is heel wat schrijfwerk. De vragen zijn gevarieerd, soms moeilijk en lastig, en dan weer makkelijk en oppervlakkig. Ingrid doet vandaag een tentamen voor haar studie undersköterska (assistent verpleger) in Flen. Ruim twee-en-een-half uur krijgen zowel haar hersenen als ballpoint een uitdagende training. Maar eind goed, al goed: het resultaat is een dikke VG (väl godkänd) ofwel een vette 8.

Blaadjes aangeboden

Mocht je je afvragen waar al die blaadjes blijven die in dit jaargetij van de bomen vallen...., ze liggen op onze grasmat en ze zijn gratis af te halen. Eigen hark en mand meenemen aub! Bij voorbaat dank.