Isoleren

Een flinke lading isolatiemateriaal, in de diktes 45 en 175 millimeter, wordt naar binnengedragen. Nog deze zelfde middag gaat Cas aan de slag, kou of niet, schemerdonker of niet. Het prikkelende gele spul wordt als een warme deken op de gemonteerde isolatieplaten gelegd. De totale vloerdikte wordt ruim 35 cm en dat moet afdoende zijn voor de meest koude winterseizoenen.
Alles past prima tussen de balken en het werkje schiet snel op. Maar nu is het donker, dus de rest komt volgende week.

Vorstverlet voorbij

Nu de ergste kou uit de lucht is, kunnen we verder met de bouw, te beginnen met de vloer in de aanstaande, nieuwe woonkamer.
Maar eerst moet de isolatie op zijn plek. Aan de onderkant van de vloerbalken monteren we 5 cm dikke vloerplaten, gemaakt van een soort piepschuim. Ondanks hun lichte gewicht zijn de platen ijzersterk: ze vertonen niet of nauwelijks een deukje als je er op gaat liggen. Bovendien, ze zijn heerlijk warm aan je rug.
Vier tot zes schroeven per plaat is genoeg om het materiaal op zijn plek te houden. Het past en schuift allemaal prima in elkaar en gaandeweg ontstaat de definitieve kruipruimte onder het huis.

Plus en glad

De voorbije zes weken waren extreem koud. Vele nachten zakte het kwik tot onder de min twintig en verder. Gek genoeg raakten we er aan gewend, de kou deerde ons niet langer. Het is dan ook ongewoon als de temperatuur opeens boven nul uitgaat.
Inmiddels zijn diverse plusdaagjes voorbij en is de dikke sneeuwlaag aan het wegdooien. Ook de stroommeter kan het wat rustiger aan doen, want verwarming van ons huis bij eerdergenoemde temperaturen kost heel wat moppen.
Helaas heeft de smeltende sneeuw één grote narigheid tot gevolg. De onderlaag is nog steeds bevroren en dat zorgt ervoor de de toplaag glad is. Niet zomaar 'glad', maar spiegelspekgevaarlijk glad. Op de weg is het zelfs met onze Jeep uitkijken geblazen, want de wielen willen alle kanten uit. Strooien helpt niet, dat werkt zelfs averechts. De komende daagjes moet je rustig rijden in Zweden.

Vogels in de winter

We zorgen goed voor onze gevederde vrienden. Dat blijkt maar al te duidelijk aan de grote variatie vogels die bij ons komen scharrelen. Spechten, staartmezen, sijzen, koolmezen, groenlingen, boomklevers, zwartkopmezen, goudvinken, pimpelmezen, vlaamse gaaien, noem het maar op. We zien ze allemaal, en ze zijn van harte welkom!

Bijzonder dier

Elanden, reeën, vossen, wilde zwijnen, hazen, dassen: we hebben ze allemaal wel een keertje gezien, al was het soms een snelle ontmoeting. Dat er genoeg wild in onze omgeving is, wisten jullie al.
Ergens tussen Malmköping en Högsten zag een automobilist plotseling iets voor zijn auto de weg oprennen en een botsing was onvermijdelijk. Toen de man ging kijken, geloofde hij zijn ogen niet, want daar onder de auto lag een otter! Helemaal echt! Jammergenoeg had het dier de klap niet overleefd en het was aan onze timmerman Kaj (hij is tevens wildopziener) om het dier op te halen. De hele story is nog eens na te lezen en kijken in dit krantenartikel met foto.

D'r viel sneeuw van het dak

Smeltende sneeuw op een glad dak, dat gaat niet samen. Met een rotvaart komt de boel naar beneden en verspert de ingang. Met schop, kruiwagen en transspirerande inspanning verplaatsen we de hoop naar de grasmat.

Balzaal

De gewone verlichting komt weer terug, de ballen worden voorzichtig ingepakt, de meubels gaan naar hun oorspronkelijke plek. Aan alles komt een eind, zo ook aan dit kerstseizoen. Het lijkt alsof de woonkamer een stuk groter is geworden...
Een speciaal woord van dank richten wij tot onze kerstboom: niet alleen was het de mooiste die we tot nu hebben gehad, maar ook, het naaldenverlies werd tot 'n minimum beperkt. 'n Dèn uit DuizenDèn!

Rijles

Met een brede grijns stapt Totte van zijn tractor. "De rijles kan beginnen!", roept hij naar Cas en gebaart plaats te nemen achter het stuur van zijn grote Volvo BM 330 met sneeuwschuiver.. Het hele idee is dat wij eventueel kunnen inspringen bij ziekte of afwezigheid, met name in accute situaties zoals zware sneeuwval.
Totte is waarlijk een fantastische rij-instructeur. Alle hendels, pedalen en knopjes worden doorgenomen. Apetrots is hij dat hij dit allemaal kan/mag uitleggen en hij glundert van oor tot oor!
De koppeling wordt ingedrukt, tweede versnelling, sneeuwblad omlaag en daar rijdt Cas voor het eerst op de tractor. Het is een beetje anders met de versnellingen maar voor de rest valt het allemaal best mee, ofwel gewoon goed opletten en rijden maar.
"Volgende keer wel iets harder rijden, dan gaat de sneeuw nog beter aan de kant!", schaterlacht Totte bij het afsluiten van de rijles.

Zon achter de maan

Het is donker. Het tijdstip mag dan 9:45u zijn maar op dit moment lijkt het of de avondschemer al weer invalt. De oorzaak is een zonsverduistering van ruim 75%. Jammergenoeg is het bewolkt, zowel thuis als in Eskilstuna, maar in het verderop gelegen Strängnäs heeft men mazzel en weet ene Lars Larsson het bijgaande, fraaie plaatje te schieten.

Minilawine

Het is of het zo moet zijn, maar in de voorbije nieuwjaarsnacht kwam het kwik boven de nulgrens, voor-'t-eerst-sinds-weken. Deze middag is het nog steeds plus. Okee, slechts 0,9 graden, maar toch! En er viel sneeuw, hele zware sneeuw, liefst 15 cm kregen we erbij. Armen uit de mouwen, de fleece halfopen en sneeuwruimen maar. Vele vierkante meters en nog meer kilo's moeten aan de kant.
Door een combinatie van de 'warme' buitentemperatuur en de warmte van de schoorsteen verliest het sneeuwdek z'n grip op het plaatstalen dak. En ja hoor: "Shhhhh, plôôôffffffff....", onze eigen privé-lawine is een feit! Sensatie of niet, jammer is het wel, want een sneeuwdeken is een perfekte isolator.

Gott Nytt År !!!