Zintuigen op scherp

Op werkdagen zijn we vroeg uit de veren, zo rond zessen ongeveer. Heeft Ingrid een vroege dienst dan kraait de wekker al om kwart over vijf. We schieten beiden een ochtendjas aan en lopen de trap af. Onderweg worden we ingehaald door Àhkkà en Matsi, die graag naar buiten willen voor een kleine boodschap. Dat laatste gaat gepaard met het nodige kabaal, waar zelfs een ingevroren mammoet voor zou wegrennen. Doch de rust keert gauw terug want onze meiden vinden die vroege tijdstippen drie keer niks: dus snel weer naar binnen en terug in bed.

Het is in dit jaargetijde nèt dag en de natuur wordt wakker. Tussen de bomen hangen sierlijke slierten van mist. De lucht is schoon en vol met zuurstof, je voelt het prikkelen in je longen.
De dageraad speelt met je gemoed en dwingt je een moment stil te staan en te luisteren. Gewoon luisteren naar het ochtendconcert van de wilde wereld om je heen, bijvoorbeeld naar een weergaloos vinkenconcert, naar het trompetgeschal van een stel kraanvogels of het tjoewtjoewtjoewtjoewtjoewww van een zwarte specht.
Uit het bos komen kruidige geuren die je kunt blíjven opsnuiven. Ondertussen is de grasmat een pracht en praal van bloeiende sneeuwklokjes, krokussen (wit, geel, lichtpaars, donkerpaars) en gentianen in grote getale.

Klinkt het gek of overdreven als we zeggen dat onze innerlijke batterij elke dag een enorme oppepper krijgt?

Vooruit in de tijd

Zondag 25 maart aanstaande, om 0200u in de vroege ochtend, wordt de klok een uur vooruitgezet. Dat betekent: SOMMARTID. Lekker lang genieten van heerlijke lente- en zomeravonden: wandelen, fietsen, knutselen, timmeren, hout zagen, ritjes door de omgeving, terrasje pikken.
Of helemaal niks doen en luierend de stilte, de rust en het aroma van het bos opzuigen!

All you need is love

De meeste wandelaars die hier voorbijkomen stoppen wel even en maken een praatje met ons. Vanzelf komen de nieuwsgierige vragen: waar we vandaan komen (”Nou, jullie praten héél goed Zweeds, komen jullie ècht uit het buitenland?”), of we hier vast wonen (”Moedig, vooral in de winter…”), waar we werken, het hondenras van onze twee snuffelaars, enz. enz. Meteen daarna volgt: ”Jullie wonen hier mooi!”, of deze: ”Echt zo’n prachtig peperkoekenhuisje zoals vroeger, erg leuk” of zelfs: ”Dit is een fantastische plek met een goed gevoel.”

Het meest grappige gesprek hadden we recent:
Wandelaars: ”Wonen jullie hier vast?”
Wij: ”Jaja, het hele jaar door.”
Wandelaars opnieuw: ”Het is wel niet al te groot, jullie huis.”
Wij: “Nee, dat klopt, maar wij vinden het prima.”
Wandelaars weer: ”En verveelt dat niet?”
Wij: ”Integendeel, we zijn hier heel gelukkig.”
Wandelaars: ”Sjonge, jullie moeten wel héél veel van elkaar houden!"
Wij: ”Jááááááhhhhhh !”

Opa Knorrepot

Aandachtig luisteren we en daar is het geluid weer: "Fjuuuuuhww", klinkt het op vrij korte afstand vanuit een boom. Buurman Totte meldt met gepaste trots dat dat een kleine uil is. Als we later met een verrekijker de fladderaar bespieden zien we dat onze buur gelijk heeft. Een kleine uil, amper 20cm hoog, zit in de hoogste boomtop en laat wederom een fluitend geluid horen.
Tegen de avond hoort Cas opeens een nóg mooier geluid: Ingrid's supersuper favoriet. Hij is het, opa Knorrepot ofwel de houtsnip. Hoog in de lucht maakt hij zijn dagelijkse baltsvlucht en klinkt zijn aanhoudende schrille geluid gevolgd door het welbekende knorretje.

Antivirus update

Een paginagrote advertentie van Sörmlands Landsting (provincie Sörmland) doet ons besluiten dat we een vernieuwd antivirusprogramma nodig hebben. Dat betekent updaten (voor de niet-digitalen onder onze lezers: dat is het engelse woord voor vernieuwen of aanpassen).
In een geamuseerd telefoongesprek maken we een afspraak en nu, om 1615u, staan we op de stoep bij de virusbestrijders in Malmköping. Het kost een paar centen, en tsja, over 4 weken nog een update, kost opnieuw 490 kronen! En niet vergeten: ook volgend jaar! En 't jaar daarna, enzovoort.
In een klein kantoortje krijgen we een korte uitleg en dan..... de USB-stick euuhhhh de USB-prik ofwel de UltiemeSteekBeestjes-prik. Tegen borrelia, tegen TBE maar vooral: tegen teken. Laat die warme zomer maar komen.

Geluk en verenpracht

Het moet al ècht hondeweer zijn, wanneer Cicki niet even naar buiten wil. Maar vandaag is een aangename dag en gaan Ingrid en Cicki erop uit in Strängnäs, Ingrid te voet en Cicki in haar rolstoel. Winkel in, winkel uit, gezellig shoppen en overal rondneuzen. In een winkelstraat staat iemand die lootjes verkoopt voor een goed doel, met kleine grappige prijsjes.
"Koop jij maar een stel loten voor mij, jij hebt meer geluk...", lacht Cicki tegen Ingrid. Ingrid koopt voor Cicki en zichzelf een paar loten ennnn.... PRIJS, zowel voor Cicki als voor haarzelf! Ze hebben beiden de grootste schik.
Op hun verdere strooptocht door het knusse centrum lopen ze voorbij een bloemen- en huisraadwinkeltje met allerlei snuisterijen, onder andere paasveren. Het is in Zweden traditie vooraf en met Pasen jonge berkentwijgen getooid met veelkleurige veren in de woonkamer te hebben.
Kleurrijk Eriksberg: de term 'Vrolijk Pasen' kan niet treffender zijn!

Op de televisie

Collega Tommy is verrukt van onze foto met de sneeuwklokjes: "Die moet je opsturen naar TV4, wie weet komt 'ie in het nieuws!"
Zo gezegd, zo gedaan en stuurt Cas een mail naar het tv-station. Nog geen tien minuten later krijgen we een mail terug van TV4: "Om 830u is je foto te zien in het nieuws."
Op dat tijdstip zitten we gekluisterd aan de buis. Eerst even het landelijke en lokale nieuws en dan, na ruim vijf minuten, is het zover en verschijnt onze foto in beeld. Maar niet alleen dàt, want de alleraardigste presentratrice zegt glimlachend: "Tot slot nog een lentegroet uit Malmköping van Caspar en Ingrid in Stålbåga Eriksberg". We zijn opeens wereldberoemd.
De uitzending is de komende dagen (nog) te bekijken, hier is de link, klik vervolgens op de tekst "Klicka här för att se klippet". Als je niet het hele nieuwsbulletin wilt zien, sleep dan het schuifje onderaan het beeld naar ongeveer 5 minuten en 30 seconden. Kijk ze!

Schone straten

Een stevige zon aan een staalblauwe hemel straalt ons tegemoet. Vrijwel iedereen heeft de jas open hangen en geniet van deze heerlijke lentedagen. Her en der bloeien de eerste wilde bloemen, zoals bijvoorbeeld het hoefblad. De vogels kwetteren en hun collega-zomergasten keren terug uit zuidelijke streken. Hoog in de lucht klinkt het gesnater van wilde ganzen.
De straten in het centrum van Eskilstuna zijn door de stratenreinigingsdienst helemaal schoongeveegd, al het antislipzand werd opgeruimd met een enorme stofzuiger op 4 wielen. Het is verbazend en verheugend om te zien hoe snel men de stad omtovert in een zomertooi. Alleen een snel kleiner wordend hoopje oude sneeuw herinnert ons aan de voorbije winter.
't Zweedse voorjaar, 'n ultiem en zááálig gevoel.

Voorjaars'poets'

In een sneltreinvaart dendert de lente door de natuur. Gisteren zagen we nog miniscule polletjes maar vandaag staan de sneeuwklokjes volledig in bloei. Fantastisch! Elders ontwaken de tulpen, narcissen, krokussen en meer bloemenfraais uit hun winterslaap en persen hun stevige stengels boven het maaiveld uit. Het is nu 8 graden en de komende dagen, zo beloven de weersverwachters, wordt het overdag 12 à 13 graden. Wat een hitte!
Zó zit je in de sneeuw en zó wordt weer alles groen. Het gaat snel, heel snel. De oprit rond ons huis is bijna sneeuwvrij en onze grasmat wordt zienderogen groener. De berm en de helling aan de overkant van de weg zijn inmiddels als vanouds getooid met sierlijke mossen.
Hoog tijd voor de grote voorjaarsschoonmaak. Gisteren lapte Ingrid alle ramen en ging zingend met de plumeau door het huis. Ondertussen maakte Cas de open haard en de keukenkachel schoon. Het werd nóg gezelliger toen buren Totte en Kerstin op bezoek kwamen. Kerstin deed haar schoenen uit en liep blootsvoets de keuken in. "Het is voorjaar", lachte ze luidkeels. De koekjestrommel en koffie staan snel op tafel (zo gaat dat hier op Eriksberg!) en we keuvelen over het leven-van-alle-dag en het heerlijke en stressvrije bosleven.

Cha Cha Cha

”Kom allemaal naar voren”, roept Malin naar de aanwezigen in de zaal, ”we gaan jullie leren hoe je de chachacha moet dansen.” Daar hebben de toehoorders wel oren naar en binnen luttele seconden is de dansvloer gevuld met een uitgelaten gezelschap.
Voor de medewerkers van het stadhuis in Eskilstuna is vanavond het jaarlijkse personeelsfeest en als verrassing hebben de organisatoren de wereldbefaamde dansers David en Malin uitgenodigd. Zij staan nummer 8 op de wereldranglijst en nu geven ze een wervelende demonstratie van hun kunnen. Maar het valt niet mee, die chachacha, vooral als het tempo sneller en sneller wordt, en Cas haakt al snel af. Een meesterdanser was hij al niet en zal hij ook nooit worden.

Het is een hilarische avond, vooral door de lopende presentatie van portretfoto’s uit de tijd toen eenieder nog 15 à 20 jaar oud was. Sommigen zijn onherkenbaar veranderd en het kost dan ook de nodige moeite te achterhalen wie nu wie is.
Zo ook Cas…..! Het jaar was 1973.

Jippie, een Jeepie

Genoeg gekanteld, nu is het tijd voor het echte werk! Een stevige vierwieler die ons bij nacht en ontij over Zwedens wegen vervoert, dát moeten we hebben. En 'dát' hebben we nu dus! Ritje meemaken? Kom gauw hierheen.
Jeeeeeeepieeeeeeeeeeeeeee...!

Geen ezel

Onze postbussen staan ongeveer 600 meter van ons huis, langs de stille weg naar Stålbåga. De post halen we meestal op als we huiswaarts keren, na een dag van noeste arbeid! Zo ook vandaag: Cas haalt de post op en besluit daarna, tegen beter weten in, het kleine hellinkje op te rijden. Dat ligt nog vol met smeltende en spekgladde sneeuw.
De Volvo komt halverwege de helling en geeft het dan op. Cas wil achteruit rijden maar belandt al snel in de struiken. Even bijsturen en dan gebeurt het......, de auto ligt in de berm! Voor de tweede keer binnen een week!
Hoe ging dat spreekwoord over die ezel ook alweer???!

Van wit naar groen

Uit de dakgoot klinkt een druppend geluid. Het dooit en de sneeuw smelt zienderogen weg. Langzaam maar zeker komt de lente eraan. Of dit het einde van de winter is? Waarschijnlijk (nog) niet want iedereen weet dat het in maart venijnig koud kan zijn, zoals vorig jaar, toen het hier tot begin april elke morgen tussen de -7 en -16 graden was...!
We luisteren dus naar het gedrup. Met elk drupje komt het voorjaar dichterbij. Je krijgt er goede zin van, het klinkt zo vredig.

Terug naar vroeger

"Tussen 930u en 1430u wordt de stroom afgesloten in Stålbåga, Gåsnäs en Eklangen.", zo lezen we in de display van onze GSM's. De gratis SMS-dienst van Vattenfall, onze elektriciteitsdistributeur, werkt prima. Precies om half tien is het zover en valt de stroom uit. Voor Ingrid zit er niets anders op dan de open haard in de woonkamer aan te maken. Da´s nog knus ook! Even later wakkert een lekker vuurtje en komt de zaligzoete geur van brandend berkenhout de woonkamer in. Jammergenoeg is de keukenkachel niet aan de gang te krijgen, maar Ingrid laat zich niet uit het veld slaan en bedenkt een mooie creatieve oplossing: ze legt stukjes gloeiend hout uit de open haard in het gietijzeren fornuis. Op die manier lukt het zelfs water aan de kook te krijgen en kan een kop heerlijke oploskoffie worden gebrouwen. Livet på landet, het is verrukkulluk!