Staanruimte is er niet veel, zitruimte des te meer. In ieder geval genoeg plek om de dag te overpeinzen, te filosoferen, krant te lezen èn om ehhh... je behoefte te doen. Tot heden maakten we gebruik van een buitentoilet, je weet wel: plank met gat en een ton eronder. De inhoud van de ton verdween daarna onder de grond. Weet je meteen waarom het bos zo goed gedijt.
Momenteel is men dus bezig met de aanleg van een watercloset. De ingehuurde werklui zwoegen menig zweetdruppeltje want bij het graven van de afvoer komen veel grote keien tevoorschijn. Maar ze hebben er duidelijk plezier in, vooral als Ingrid voorbij komt met een lekker tèske koffie: "Dat krijgen we normaal nooit!". De koekjestrommel gaat van hand tot hand.