Winterprikje

Deze laatste dag van september begint zowaar met lichte vorst. Het is nu 6 uur, en buiten is het -3 graden, zo lezen we op de thermometers. Beiden mogen we de voorramen van de auto schoonkrabben, Ingrid doet dat in Malmköping na haar dienst van de afgelopen nacht en Cas krabt gewoon thuis. De eerste winternacht is een feit.

De buurtraad is een feit!

Iedereen kreeg een agenda alsmede een statutenvoorstel en deze gedenkwaardige 27 september 2008 is heel Stålboga uitgenodigd voor de oprichting van een buurtraad. Ernst en gezelligheid verenigen zich in de bijeenkomst, geleid door interimvoorzitter Göran.
Het wensenpakket komt voorbij zoals een badplaats aan het meer, straatverlichting, internet, verkeersveiligheid en zorg voor de natuur. De statuten worden, met een minuscule wijziging, met algemene stemmen aangenomen. Ook het feitelijke bestuur is snel samengesteld en voorzitter Göran en de bestuursleden Kerstin, Kari, Bert en Cas krijgen de eer er iets moois, goeds en duurzaams van te maken. Wel, ze gáán ervoor!
Tot grote hilariteit van alle aanwezigen verrast Bert de kersverse voorzitter met een fraai stukje huisvlijt: een schitterende, uit hout gesneden voorzittershamer.

Appeloogst

De twee grootste appelbomen in onze tuin torsen een zware last. De takken hangen buigzaam omlaag, onder het gewicht van tientallen appels. Vooral de boom met de gele soort heeft het zwaar te verduren. Maar de natuur heeft voor alles een uitweg en we weten nu waar dat bekende spreekwoord vandaan komt, je weet wel: de appel valt niet ver van de boom. Onze fruitschaal in de keuken is goed gevuld, gratis en voor nop.

Interimbestuur vergadert

Vanuit het nabijgelegen Eklången kregen we van de buurtraad een kopie van hun statuten. Da's zeer aardig maar vooral handig, dan hoeven wij ze niet te bedenken. Bijkomend voordeel: ze zijn opgesteld door 'n jurist!
Het interimbestuur (vlnr Kari, Cas en Göran) past her en der wat dingetjes aan. Het belangrijkste dat we toevoegen is het woord 'gemeenschappelijk', want dat is waar het allemaal om draait.
Onze slogan wordt, vrij vertaald, vrij vertaald: Stålboga buurtraad, voor een gezellige, gemoedelijke en levende buurt. In goed Zweeds:

Stålboga byalag, för ett trevligt,
trivsamt och levande samhälle

Vlaggetjesdag

Na alle gegraaf, betonstorten, aardevullen, schroefmonteren en meer arbeid is het eindelijk tijd voor onze eigenste vlag. Maar hoe moet dat nu met het koord? De tekening is zeer onduidelijk en we begrijpen er niets van. Zelfs collegae van Cas weten niet hoe het moet. We surfen en googelen over het complete Internet maar ook daar is het antwoord niet te vinden. Doch, zoals zo vaak in het leven, de oplossing is simpeler dan je je ooit kon voorstellen: de vlag wordt gewoon gemonteerd aan de uiteinden van het koord...!
We hijsen de blauwgele wimpel in top, en voor deze ene, zeldzame keer vinden we het jammer dat het niet waait.

Omhoog met die paal

Nu het beton is aangehard kan het gat worden gedicht met aarde. De kruiwagen maakt menig rondje want de gegraven kuil was nogal ehhh veel te groot. Af en toe voert Cas een verplicht vreugdedansje uit, immers de grond moet stevig worden aangestampt.
En nu kan eindelijk de vlaggenmast worden gemonteerd. Bouten en moeren op hun plek, nog even kijken of alles waterpas is en dan het moment suprème: het gevaarte gaat naar zijn rechtopstaande bestemming. Vanwege de duisternis lukt het niet meer met een wimpel, maar... de mast stáát, loodrecht en fier in de heldere avondlucht.

Voet in de aarde

De betonmolen snort ontelbare rondjes en mengt cement, stenen, zand en water tot een stevige betonmassa. Dat moet ook wel, want onze toekomstige vlaggenmast van 9 meter moet wind en 'n eventuele storm kunnen doorstaan. Cas boort een drietal gaten in een enorme steen op een meter diepte, plaatst betonijzers er in en zet ze vast met snelhardend cement.
Van onze buurman kregen we een betonnen ring en deze wordt nu op de steen en rond de ijzeren pinnen geplaatst. Daarna vullen met beton, honderden liters en kilo's stromen in het gat. Het is vrijwel donker als de klus is geklaard. Nog even de voet van de vlaggenmast waterpas in de beton duwen en dan wachten tot het spul is aangehard.

Mogen we op het blog, asjeblief?

Vooruit, deze keer een plaatje van onze twee deugnieten!

Rijp(end) beraad

Een 15-tal inwoners (inclusief Cas) van Stålboga evalueert het gesprek van gisteren met de gemeente. De verzamelde aanwezigen constateren eensgezind dat de ambtenaren èn de politici behoorlijke steekjes hebben laten vallen en -naar onze mening- nog steeds een merkwaardige rol spelen.
Kniezen levert niets op, het is tijd voor aktie en een betere toekomst voor ons gehucht. Een eerder geopperd plan wordt nu daadwerkelijk in gang gezet: we starten een buurtraad. De agenda's worden tevoorschijn gehaald en 27 september is de feitelijke oprichtingsvergadering. Een interimbestuur (met Kari, Göran en Cas) krijgt de taak de statuten en een agenda op te stellen.

Het recht op een lantaarnpaal

Meer dan 25(!) jaar hebben de inwoners van Stålboga gelaten de gebeurtenissen geaccepteerd zoals ze kwamen, in onmacht en stilte wegkwijnend. Nietsontziend trotseert een vermogend echtpaar normen en waarden alsook wet en gezag, en drijft de oorspronkelijke bevolking tot complete waanzin. Gelukkig is het nooit tot geweld gekomen, maar de wroeging van al onze buren zit diep, zeer diep.
In februari viel de spreekwoordelijke druppel -in de vorm van een lantaarnpaal- in een overvolle emmer want mijnheer en mevrouw Geldwolf wilden af van (citaat) 'die foeilelijke lantaarnpalen in Stålboga', kortom weg met die laatste lichtpuntjes.
Stålboga kwam massaal in opstand en vanavond zitten we bij de gemeente. 27 jaar ellende en machtsmisbruik komen voorbij, de ambtelijke dienders weten niet hoe ze het hebben. "We dachten juist dat het goed ging met jullie...", aldus het verweer. Jaja, maar bevolkings mening is nooit gevraagd. Afgesproken wordt dat men een aantal zaken grondig gaat onderzoeken, want dat het zo niet kan, daar zijn ook de gemeentemensen het roerend met ons eens.
Wij, de inwoners, besluiten tot het oprichten van een buurtraad, morgen praten we verder.

VIP's van de week

Mogen we even opscheppen? Want we zijn... voorpaginanieuws! Ja, echt waar, we staan met een uitgebreid artikel in de provinciale krant Sörmlandsbygden. Op de voorpagina staat een inleidend artikel-met-foto en op de middenpagina's staat de hele tekst met nog meer fotomateriaal. Apetrots zijn we, we voelen ons regelrechte VIP's.
Het is allemaal begonnen met onze zitbank. Enige weken geleden hadden we het meubel in de verkoop en koper Conny bleek een journalist te zijn van voornoemde krant. Meteen kwam bij hem het idee een artikel te schrijven over ons, over onze verhuizing naar Zweden, het hoe-en-waarom, de hindernissen die we moesten overwinnen, en uiteraard over onze plek Eriksberg. Een ander aanknopingspunt bleek de achternaam van de journalist, hij heet Toverland...! We hebben hem meteen verteld waar dat ligt.
Twee weken geleden vond het interview -inclusief fotosessie- plaats en nu staan we gedrukt op papier. Wil je 'n exemplaar? Bij elke tijdschriftenhandel in onze provincie kun je terecht.

Van groen naar rood en geel

En zo werd het september en de herfst kruipt langzaam maar zichtbaar het land binnen. Verschillende bomen zijn al bezig met hun verkleuringsproces, onder andere die grote boom aan de oostkant van onze tuin. Z'n hele kruin is rood gekleurd, een magnifiek gezicht als de avondzon erop schijnt. In het bos staat het vol met paddestoelen in allerlei soorten, vormen, maten en kleuren. De meeste zijn eetbaar en elk weekend trekken hele volksstammen met een korfje of emmer de natuur in op zoek naar vooral eekhoorntjesbrood (Zweedse naam is Karl Johan) en kantarellen. Maar ook andere soorten zijn in trek, maar die zijn meer voor de echte kenners. Immers, tussen al die paddestoelen staan ook giftige tot zeer giftige soorten en 'n vergissing kan ernstige en zelfs dramatische gevolgen hebben.
Wij houden het vooral op het 'gewone' wandelen, da's net zo prettig en gezellig, behalve dan die ontelbare muggen: dat is minder fijn. Niemand begrijpt er iets van, want het muggenseizoen is eigenlijk al lang voorbij. Behalve dit jaar blijkbaar.
We nemen het allemaal voor lief, wat moet je anders? Sowieso, de kruidige en geurige luchten om ons heen maken veel goed.