IJzige temperatuur

Gisteravond zagen we het al op de thermometer: bij een open avondhemel verdween de 'warmte' van de dag in het heelal en de temperatuur kelderde met de minuut. Deze ochtend noteren we het kouderecord van dit seizoen (tot nu toe), want vannacht was het op z'n koudst -11 graden. Dat zijn de èchte wintertemperaturen! Doch wees niet bang, bij ons binnen is 't behaaglijk en knusserig warm.

Genoeg te zien

"Laat de zaklamp maar uit, je ziet genoeg!" merkt Cas op. In het donkerblauwe licht van deze sneeuwrijke avond lopen we in de richting van onze postbus. Het witte dons dempt alle geluid en het is muizenstil. De verharde weg ligt er verlaten bij, geen mens en geen bandenspoor te zien. We vissen de post uit de bus en lopen dezelfde weg terug. Eigenlijk heb je helemaal geen kunstlicht nodig, je moet alleen je ogen aan het donkere licht laten wennen. Eenmaal gewend kun je alles prima onderscheiden. Sneeuw is helemaal geen ongemak. Integendeel, het zorgt voor licht en gezelligheid.

Weer compleet

Horen en zien vergaan als Àhkkà en Matsi hun baasje Ingrid uit de deur van de aankomsthal zien komen: "Wefwefwef, daar is ze, daar is ze, wefwefwef!" Maar ook Cas is erg blij dat zijn knuffel weer terug is in het vertrouwde Zweedse land. De afgelopen dagen waren toch wel erg eenzaam. "Maar nu is het gezinnetje weer helemaal compleet!", aldus Ingrid bij aankomst op Eriksberg.
De bagage wordt uit de auto gehaald en dan ploffen we op de bank. "Mag ik een glaasje wijn?" vraagt Ingrid. Cas voldoet maar al te graag aan de wens. Immers, Home sweet home ofwel Hem ljuva hem!

Verjaardagsparty

De telefoon rinkelt aanhoudend, iedereen wil Martha -de jarige moeder van Ingrid- feliciteren. Vanuit alle windstreken wordt gebeld, zelfs uit het noordse Zweden als Cas belt met een dikke 'proficiat'. Haar mooiste cadeau is natuurlijk Ingrid die speciaal voor de gelegenheid is komen overvliegen.
Met een dinner by candlelight in een van Heerlens restaurants wordt de heuglijke dag afgesloten. "Wat een prachtig en geweldig feest.", aldus de jarige, "Ik heb echt genoten en geniet nog steeds."
Ingrid smult ondertussen met een instemmend mmmmmm van haar hertenbiefstuk.

Wondermiddel voor de zieke

Keurig op tijd arriveert het vliegtuig op vliegveld Eindhoven. Moeders staat met buurman Paul op het dakterras en zwaait uitbundig als Ingrid van de vliegtuigtrap afloopt.Vanwege een longontsteking belandde Ingrids vader afgelopen week in het ziekenhuis en, ook al komt hij vandaag weer naar huis, het is beter het even rustig aan te doen. Paul-van-boven biedt spontaan zijn hulp aan en is taxichauffeur van de dag. Hartstikke aardig en attent!
De gezondheid van Ingrids pappie krijgt een ware oppepper als dochterlief de kamer binnenstapt. Een beter medicijn kon hij zich niet bedenken!

De wereldreizigers

Ze kijken hun ogen uit, want nog nooit van hun leven waren ze op een vliegveld. Alles is nieuw, zoals de incheckbalie, de vele reizigers met al hun koffers, de vreemde stem uit de omroepinstallatie. Zelfs de parkeerautomaat met de bijbehorende slagboom is een geheimzinnig apparaat.
"Wij komen nooit ergens!", aldus een uitgelaten Kerstin die het allemaal fan-tas-tisch vindt. Totte vervolgt: "Misschien moeten we ons huis maar verkopen en gaan reizen, lijkt me geweldig!"
Jaja, onze buren brengen Ingrid naar het vliegveld Skavsta en willen nu eens met eigen ogen zien hoe het allemaal in zijn werk gaat. Voor ons is het allemaal niets nieuws, maar voor hen is het één grote wereldervaring. Hun ogen komen tijd tekort om alles op te nemen. Na een koffiebruine tractatie nemen ze afscheid van Ingrid. doch niet nadat Ingrid tot grote hilariteit van allen de auto van de parkeerplaats heeft afgehaald. Want betalen aan een computer, dat heeft Totte nog nooit meegemaakt...

Gescheiden voor een week

"Tot volgende week!" roept Ingrid naar Cas op het station van Strängnäs. Ja, het worden acht daagjes zonder elkaar want vandaag vertrekt Cas voor twee dagen (met overnachting) naar Sandviken en Ingrid vertrekt overmorgen voor een kort weekie vakantie naar haar ouders. Het is ietwat vreemd maar in een ver verleden waren we vaker hele weken van elkaar gescheiden. Niet leuk, maar soms moet het zo zijn.
Nog even een laatste poen inclusief zwaai en dan stapt Cas op de trein. Ingrid rijdt naar huis en begint alvast haar koffer te pakken.

Genageld aan de grond

Regen en vorst wisselen elkaar af en elke weg en vooral bocht kan zeer verraderlijk zijn. Bij Däck Kalle (alias 'Banden-Kareltje') in Ärla laten we onze wielen wisselen en de komende maandjes rijden we op winterbanden met spikes.
Tevens passen we onze snelheid aan. We rijden al nooit hard, maar beter een minuut later dan helemaal niet arriveren!

Wilde ontmoetingen

In de aardedonkere novemberavonden moet je goed uitkijken op de weg want zomaar opeens kan een dier de weg oversteken. We zien regelmatig dassen en vossen en nog vorige week moest Ingrid goed afremmen, anders hadden we wekenlang reeënbiefstuk moeten eten.
Vanavond heeft Cas mazzel, want jacht-of-niet, daar komt een eland de weg opgerend, zomaar, vlak voor de auto. Het rempedaal moet diep worden ingedrukt en op nog geen drie meter rent het dier voorbij. "Pffff, dat was even schrikken!", aldus mevrouw Eland en met een ondeugende knipoog verdwijnt zij in de bossen.

Een nieuwe vriend

Hij werd geboren in Irak, had een redelijk onbekommerde jeugd en studeerde IT-techniek aan de technische universiteit in Bagdad. Na het examen vond hij snel een baan bij een bank en kreeg het onderhoud en de reparatie van betaalautomaten onder zijn hoede.
Op een dag begon de vreselijke en gruwelijke oorlog. Zijn vaderland stond compleet op zijn kop en aloude vrienden werden opeens bittere vijanden. Na een tweetal levensbedreigende situaties (die we hier liever niet vermelden) was voor hem de maat vol en hij besloot te vluchten naar Europa. Ook tijdens de vlucht moest hij allerlei ontberingen doorstaan en werd vernederd, opgelicht en bedreigd. Totaal berooid kreeg hij anderhalf jaar geleden asiel in Zweden.
Vanavond zijn we bij Ali op bezoek. Cas ontmoette hem op zijn werk alwaar Ali een vijftal weken werk- en taalervaring opdoet. Ondanks zijn vele ellendige ervaringen is Ali de vrolijkheid zelf en heeft zijn uiterste best gedaan een heerlijke Arabische maaltijd voor ons te bereiden. Zijn warme gastvrijheid kent geen grenzen, we worden er behoorlijk verlegen van. We praten uitgebreid over zijn leven van toen, zijn ongelooflijke avonturen en vooral de toekomst in zijn nieuwe vaderland. Want één ding is zeker: Ali doet er alles aan om Zweed te zijn onder de Zweden. Dat wordt bewezen door zijn kennis van de Zweedse taal: ondanks de korte tijd die hij hier is heeft hij al behoorlijk veel onder de knie.
Veel later dan gepland nemen we afscheid van onze nieuwe vriend, Ingrid met een ferme omhelzing en Cas met een stevige hand, maar niet nadat we hem bij ons op Eriksberg hebben uitgenodigd.

Agnus Dei

Allerheiligen is in Zweden een hoogtijdag: kranten verschijnen niet, de winkels zijn niet of nauwelijks open en de op de graven van de overleden dierbaren staan extra veel bloemen. In de kerk van Dunker wordt een dienst gehouden en Dunkers kören zingt prachtige liederen van onder andere Händel en Mozart.
Na een korte toespraak wordt het stil in de kerk, in diep respect voor wat gaat komen. Het orgel begint te spelen en dan klinkt een ontroerende stem. Geheel solo en op diep indrukwekkende wijze brengt Ingrid het Agnus Dei van Vivaldi ten gehore. Een ingetogen echo draagt haar warme stemgeluid tot in de verste uithoeken van het oude kerkje. Cas slikt, dit raakt je emoties tot in je diepste ziel.
Alhoewel de microfoonkwaliteit te wensen overlaat kun je op het videofragment meekijken en meegenieten.
Kijk ook naar de opname van het hele koor met een opname van Avé Maria.

Wolbol

Wol nodig? Neem dan gauw contact met ons op. Onze twee kweffies zijn aan de rui en dat zullen we weten ook. Waarschijnlijk staat een extreem koude winter voor de deur want de viervoetige dames verliezen hun zomervacht met de kilo's tegelijk, 't is amper bij te houden. Gisteren nog hebben we hen uitgebreid gekamd maar vandaag zit opnieuw de borstel vol, genoeg voor een warme wintertrui. Waar staat dat spinnewiel nou ook alweer?