Hij werd geboren in Irak, had een redelijk onbekommerde jeugd en studeerde IT-techniek aan de technische universiteit in Bagdad. Na het examen vond hij snel een baan bij een bank en kreeg het onderhoud en de reparatie van betaalautomaten onder zijn hoede.
Op een dag begon de vreselijke en gruwelijke oorlog. Zijn vaderland stond compleet op zijn kop en aloude vrienden werden opeens bittere vijanden. Na een tweetal levensbedreigende situaties (die we hier liever niet vermelden) was voor hem de maat vol en hij besloot te vluchten naar Europa. Ook tijdens de vlucht moest hij allerlei ontberingen doorstaan en werd vernederd, opgelicht en bedreigd. Totaal berooid kreeg hij anderhalf jaar geleden asiel in Zweden.
Vanavond zijn we bij Ali op bezoek. Cas ontmoette hem op zijn werk alwaar Ali een vijftal weken werk- en taalervaring opdoet. Ondanks zijn vele ellendige ervaringen is Ali de vrolijkheid zelf en heeft zijn uiterste best gedaan een heerlijke Arabische maaltijd voor ons te bereiden. Zijn warme gastvrijheid kent geen grenzen, we worden er behoorlijk verlegen van. We praten uitgebreid over zijn leven van toen, zijn ongelooflijke avonturen en vooral de toekomst in zijn nieuwe vaderland. Want één ding is zeker: Ali doet er alles aan om Zweed te zijn onder de Zweden. Dat wordt bewezen door zijn kennis van de Zweedse taal: ondanks de korte tijd die hij hier is heeft hij al behoorlijk veel onder de knie.
Veel later dan gepland nemen we afscheid van onze nieuwe vriend, Ingrid met een ferme omhelzing en Cas met een stevige hand, maar niet nadat we hem bij ons op Eriksberg hebben uitgenodigd.