Så som i himmelen (filmtip)

We hoorden het van allerlei kanten: deze film moeten jullie zien! Vanavond is het dan eindelijk zover en kunnen we via SVT1 kijken naar Så om i himmelen, het verhaal van de internationaal gevierde dirigent Daniel Daréus die terugkeert naar zijn geboortedorp in het noorden van Zweden.
Prachtige beelden, zeer herkenbare situaties, magnifieke muziek, het komt allemaal voorbij. Het einde van de film raakt onze diepste emoties en vult onze ogen met tranen.
Mocht je de film nooit hebben gezien en hij komt op televisie of je vindt 'm bij je videoteek: we raden 'm met een warm hart aan.

Steppen in de sneeuw

De spark is een eeuwenoud vervoermiddel, waarmee men boodschappen gaat doen of gewoon een rondje maken in de omgeving. Het lijkt een beetje op een step, maar dan voor winterse omstandigheden, en het zijn vaak ietwat oudere mensen die d'r een hebben.
Kerstin gebruikt haar stepslee om de post te halen. Van bij hen vandaan is het al gauw een kleine kilometer naar de brievenbussen, maar met haar spark komt ze makkelijk vooruit zonder de benen te breken. 'n Bijkomend voordeel: het is goed voor de conditie!

In de schijnwerpers

Wanneer we naar Eskilstuna rijden, doen we dat meestal over de geasfalteerde weg. Doch soms loont het de moeite 'n andere route, via het bos, te kiezen. Daardoor hebben we de afgelopen jaren al heel wat wildsoorten gezien: elanden, reeën, dassen, vossen, herten, muizen, noem maar op.
Onderweg naar kantoor rijdt Cas over een nabijgelegen bosweggetje. Plotseling gebeurt het: uit het niets verschijnt in het groot licht van de autolampen een witte schim en houdt stil midden op de weg. Ongelooflijk, het is er een, een pool- ofwel sneeuwhaas. Eigenlijk hoort de soort meer thuis in noord Zweden, doch dit exemplaar is blijkbaar in zuidelijke richting verdwaald. Ons wildlijstje is een regeltje langer!

Dankjewel lieve ouders

Het waren gezellige dagen met zijn ouders en Cas werd behoorlijk verwend met als absolute hoogtepunt een malse, van spekjes voorziene, verse, zááálige boerenkoolstamppot!
Verders was Cas in Maastricht, sprak met een vakbroeder uit de archiefwereld, knuffelde en keuvelde met de pap en de mam, ging koffie drinken met Liel Mobiel en wandelde door zijn geboorteomgeving. Kortom, vijf leuke daagjes zijn alweer voorbij. Maar..., dank je wel lieve ouders en tot gauw, tot de volgende keer!!
Ingrid is blij als ze manlief wederom in haar armen sluit en ook Àhkkà en Matsi zijn blij hun baasje weer te zien. Die eenzaamheid is toch maar niks.

Theevisite

De keuken mag dan ietwat rommelig zijn, bij Totte en Kerstin is het altijd gezellig. De eenzame Ingrid werd met de doggies uitgenodigd voor de thee en zit nu knus bij onze buurtjes aan tafel. Uit de trommel komen heerlijke Schotse boterkoekjes tevoorschijn. Ingrid vindt het allemaal prachtig want het is toch wel eenzaam thuis, zonder Cas. Maar ach, binnenkort is het andersom. Dan is Cas alleen en Ingrid in Heerlen. Moet kunnen!

Knuffelen met de beer

Maanden deden ze erover, de vroegere reizigers. Hedentendage gaat het allemaal in enkele uurtjes. Autoritje, vliegtuigtochtje, stukkie met de bus, boemelen met de trein en tot slot worden opgehaald aan het Maastrichtse station.
Omdat ze hem al vijf maanden niet hebben gezien, maakt Cas een kort uitstapje naar zijn ouders. Het gaat allemaal erg snel want gerekend vanaf vertrek op Eriksberg tot de aankomst in Borgharen zijn nog geen 7 uren verlopen. "Dus je kunt gerust wat vaker komen...", aldus de verheugde pa en ma.

Koud kunstje

Een altijd terugkerend onderwerp in onze contacten met NL-ers is het weer. Vooral de afgelopen weken ging het er steeds over. Vragen als "het zal wel koud zijn bij jullie?" of bijvoorbeeld "de sneeuw reikt zeker tot aan de knieën?" of nog beter "zijn jullie niet bevroren?" Aan al die originaliteit valt niets toe te voegen. Daarom voor deze ene keer: hiernaast kujje zien hoe dik de kou is.

Houden van hout

Geheel geïnspireerd door diverse woon- en inrichtingsprogramma's gaan vier handjes uit evenveel mouwtjes. Vorig jaar toverden we de oude balken in de woonkamer tevoorschijn en deze week deden we hetzelfde aan de keukenkant. De modderrestjes werden door Ingrid weggeschrobd en nu kan de eerste laag vernis erop. Het hout is kurkdroog en zuigt enorme hoeveelheden van het zijdenglanzen goedje. Ingrid kreunt: "Het lijkt of er geen einde aan komt..."
Op de bovenverdieping is Cas bezig met de plinten langs de randen van de vloer. Da's niet alleen meten en zagen, maar ook vijlen en frezen. 't Klusseizoen is begonnen.

Protest in Stockholm

De verschrikkingen van de oorlog in Gaza laten niemand onberoerd. Deze dagen is het dagelijks voorpaginanieuws en iedereen heeft het erover: hoe het zover kon komen, de in- en intrieste horrorbeelden op de televisie en vooral dat er een einde moet komen aan dit waanzinsgeweld.
De protestdemonstratie in Stockholm spreekt voor zich. Ruim twintigduizend mensen uit het hele land lopen mee en iedereen schreeuwt zich schor dat het nu toch echt gedaan moet zijn, afgelopen met al dat verschrikkelijke bloedvergieten. Vanuit onze gemeente Flen zijn we met ongeveer 20 mensen erbij en laten ook onze stem horen. Vrede in Gaza, nu !!

Archiveren

De pret is voorbij en de twee en 'n halve week vakantie van Cas zijn over en uit. Doch deze eerste werkdag van 2009 heeft voor hem een speciaal tintje want vanaf nu gaat Cas (vooralsnog deeltijd) aan de slag als IT-archivaris. Dit -zelfs wereldwijd- nieuwe beroep houdt in het archiveren van digitale dokumenten zoals bijvoorbeeld brieven, maar ook foto's, geluid- en filmopnames. Immers, ook dergelijk materiaal moet worden bewaard voor degenen die na ons op deze aardbol komen en wonen.
Vandaag is het verleden van morgen, de digitale toekomst daagt ons uit. IT's true.

Koning en koningin

Ons kerstgevoel blíjft maar voortduren, we krijgen er geen genoeg van. De speciale kerstzender met de bijbehorende hits-van-nu-en-weleer staat ook vandaag in volle gloria te blèren en Ingrid zingt uit volle borst mee.
Vandaag is het Driekoningen, een vrije dag voor ons beiden, en die vieren we dan ook op gepaste, feestelijke wijze. We wandelen door de stevige vrieskou en diepe sneeuw en kijken naar die weergaloos mooie laag rijp op alle huizen en huisjes. Weer thuis drinken we een glas glögg en ook het diner is volledig in stijl met onder andere wild zwijn. De avond brengen we door voor de open haard met een verwarmende gloed.
Koning Caspar en de zijnen kunnen trots op ons zijn!

Koninklijk geschenk

Omdat we hem zo graag zien komen, laat Koning Winter ons een enorm boeket bloemen bezorgen. Tientallen exemplaren krijgen we cadeau, in allerlei soorten en maten. Als de zon schijnt bloeien ze helemaal op en schitteren voor onze ogen, een magnifiek schouwspel waar je uren naar kunt kijken.

Koude en warmte

Ons digitaal thermometertje heeft het keurig voor ons genoteerd. Ergens deze nacht was het -19,3 graden en dat is meteen het kouderecord voor dit jaargetij. Voorlopig althans, want de winter is nog maar net begonnen. De luchtwarmtepomp heeft het een beetje moeilijk nu en daarom verlenen de olieradiatoren de nodige bijstand. In de waterleidingen zitten warmtekabels en houden het geheel vorstvrij. Nee, wees naar niet bang, het is heerlijk warm bij ons binnen. Dat geldt zekers als we de haard in de woonkamer stoken, knus en behaaglijk.

Genieten van wit

De sneeuw ligt als een sprei over ons landschap, op de wegen, op de bomen, overal. Ook al is dit onze derde winter op Eriksberg, het is en blijft toverachtig mooi met zo'n sneeuwtapijt. De temperaturen-met-diepvries-waardes maken het sprookje compleet. De vrieskou van 10 graden onder nul bijt in je gezicht. Kortom, handschoenen aan, muts over de oren, dikke jas rond je lijf en een wollige sjaal rond de nek. Een onontbeerlijk attribuut is het fototoestel want je kunt op dagen als deze fantastische plaatjes schieten.
Het is muisstil en het enige geluid dat je hoort is het geknerp van de sneeuw onder de wandelschoenen alsook 't gepiep van de meesjes en andere vogels die op onze mezenbollen en andere vogelse lekkernijen af- en aanvliegen.
Wanneer de avond invalt, verdwijnen de laatste wolkjes aan de hemel. We maken ons op voor een hele koude nacht, inmiddels is het al min veertien graden!!

Zwaaien en zwieren

Feestdagen zijn, naast gezelligheid en plezier, een feest voor de mond met een keur aan gebak, hapjes, bonbons en drank.
Doch het is vooral geen feest voor de lijn, dat constateren we tijdens een onderhoud met onze weegschaal. Op diens verzoek zetten we onze volgepropte lichamen in beweging voor een wandeling en schaatstocht op het meertje Sandsjön. Erica, Per en Veronica (collega van Cas) komen ook en het is ouderwetse schaatspret, zekers met alle doggies erbij. O ja, let vooral op de lange schaatsijzers: je stapt erin met je schoenen en je kunt gelijk weg. Geen gedoe met veters en ander ongemak!
Aan de kant probeert Ingrid een vuurtje te stoken maar jammerjammer het hout is te koud. Kan ook bijna niet anders bij deze -8 graden. Dus een uur of wat later zitten we weer in onze woonkamer met een stevige mok warme glögg, een kerstkruidige Zweedse variant op glühwein. Hmmm, dat gaat er goed in. De kou is snel verdwenen.

Een heel goed en gezond 2009

Voor al onze lezers, voor al onze vrienden,

voor al onze bekenden, voor al onze familieleden,

voor onze ouders, voor de hele wereld

een gelukkig, gezond en uitmuntend 2009