Als van(k)ouds

Koning Winter zit stevig in het zadel en voorlopig denkt'ie niet aan vertrekken. Al wekenlang is de temperatuur niet boven het vriespunt uit geweest. De vorst zit nu diep in de grond en de ondergrond is bijgevolg bikkelhard. Inmiddels staat in de middaguren de zon steeds hoger aan de hemel en smelt de sneeuw, ondanks de koude temperaturen. Af en toe valt een sneeuwbuitje en vult de witte laag weer aan. En zo blijft het koud, met nachtelijke temperaturen tussen de -4 en -17 graden. Het is een winter als vanouds en we zullen nog wel even moeten wachten voordat de lente arriveert. Grote voordeel: de komende zomer zullen er heel wat minder knotjes en muggen zijn. Hopen we...

Verloofd !

Victoria en Daniel,
van harte gefeliciteerd met jullie verloving.
Wij wensen jullie heel veel geluk.

De ander na de een

't Was te verwachten, 't was gewoon een kwestie van een paar daagjes. Yapp, nu heeft Ingrid de griep te pakken. Dee thermometer laat het overduidelijk zien en wijst 38,7 graden. Nee, de komende dagen is het huisarrest voor de pipse en hoesterige Ingrid.

Een echte man

Onafgebroken valt de sneeuw, meestal matig maar soms ook erg dicht. Aanhoudend moet Ingrid naar buiten om een doorgang vrij te houden naar het hok en de weg.
Ze staat er helemaal alleen voor, want de door griep gevelde Cas waagt zich gezondheidshalve niet buiten de deur en bivakeert op de bank voor de televisie.
"Nog een kopje thee?", vraagt Ingrid als ze weer binnen is en merkt lachend op: "Volgens mij vind jij het helemaal geweldig om zo betutteld te worden met je griep!". De twinkeling in Cas' oogjes zegt genoeg...

Voor het eerst

Zeg nooit nooit, wat niet is kan nog altijd komen. Dát ondervindt Cas nu ook, in lijf en leden in de meest letterlijke zin.
Nog nooit in zijn leven heeft'ie griep gehad, zelfs niet in de jongste jaren. Steeds werd hij gespaard voor dit ongemak. Maar nu is het menens want hij rilt over zijn hele lichaam. Eten en drinken hoeft niet of nauwelijks en voor de rest wil hij alleen maar slapen, slapen en slapen.
Ingrid plaatst een koortsthermometer in 's-mans ehhh bulls-eye en het resultaat is overduidelijk: 38,5 gr en griep! Welkom in de club!

Tot gauw!

Nee, leuk vinden haar ouders het niet. "Maar," zo zegt Ingrid, "over een paar weekjes ben ik er weer!" De korte citytrip zit er op en het is weer tijd om naar huis te gaan, naar d'r man en de hunnekes.
Om de gezelligheid nog even vast te houden, escorteren pappie en mammie hun dochter naar
Eindhoven airport. Koffertje inchecken, hamburgertje nuttigen en het welbekende afscheid met een lach en een traan. "Maarrr, 15 april kom ik weer terug. En dan komen we samen!" roept Ingrid en verdwijnt door de controle. Dank je wel voor jullie goede zorgen en kom het gauw terughalen op Eriksberg!

Bullarpret

"Beter teveel dan te weinig!", aldus Erica, en voegt er aan toe: "Ze zijn ook zóóóó lekkerrrr!" Een weinig verlaat viert ze vandaag haar verjaardagsfeestje en maakt voor de aanwezige gasten mums-mjamsige bullar.
Eigenlijk heeft ze een beetje teveel deeg gemaakt en zo kan het gebeuren dat nu meer dan 200 exemplaren staan te wachten om de oven in te mogen. De ovenschalen moeten keer op keer worden gevuld. Ondertussen vult de keuken zich met een zalige zoete bakgeur.
De eerste exemplaren verschijnen vers en warm op tafel en Cas en andere aanwezigen smullen hun vingers d'r bij af. Nog een. En nog een. En nog een....!

Wandelen en mijmeren

Het is net als vroeger, een verfrissende zondagse wandeling met haar vader door Heerlen en omgeving. Pa heeft een grappige en leuke route uitgestippeld en hun tocht brengt hen langs allerlei plekjes uit Ingrids jeugd. De Weltervijver, de Weltermolen, het vele groen (waar is dat gebleven?), het Tempsplein en nog veel meer. Herinneringen komen terug over hoe 't ooit was, toen 't nog mooi was in Heerlen. Toen er nog weinig beton en rijdend blik was en je nog kon spelen midden op straat. Gewoon stoepranden, hinkelen, meidenkattekwaad uithalen en steppen.
Ingrids vader schiet zijn nieuwste digitale camera helemaal vol, "dan kunnen we nog 's terugkijken als je weer in Zweden bent!"

Citytrip

Vanmorgen reed ze nog over de stille Zweedse wegen en nu loopt Ingrid op het vliegveld van Eindhoven. Op het uitkijkterras staan pa & ma uitbundig te zwaaien. "Jaaaaa, daar is ze", galmt het over de landingsbaan. Snel wordt een foto gemaakt en haasten ze zich meteen naar beneden, naar de aankomsthal.
Da´s mooi meegenomen, Ingrids koffer komt vrijwel als eerste van de rolband en nu kan ze direkt door de deur. "Hoeraaaaaahhh" roepen twee heel blije gezichten. Pappie en mammie omhelzen dochterlief, en het lijkt even alsof ze haar nooit meer laten gaan...
De bus staat al gereed en ook de trein heeft niet of nauwelijks vertraging. Een uur of wat later arriveren ze in het (naar onze maatstaven) drukke Heerlen. Vijf daagjes vakantie in Winkbuulcity!

Vliegende spaanders

De boogzaag en het bijl moeten hun meerdere erkennen. Deze stam is tè dik voor het ouderwetse handwerk. Tijd voor het zwaardere gereedschap, want die krommige boom met zijn uitbundige schimmelgroei heeft zijn langste tijd gehad.
Onze kettingzaag wordt getrakteerd op een stevige slok benzine en motorolie. Nu nog de oorbescherming op, een paar flinke rukken aan het startlint en dan "wraaaaaaaawwwww"!!!
Veiligheid vóór alles, aldus Cas. Dat houdt in dat je de machine goed vasthoudt, dat je stevig staat, de juiste valrichting in de gaten houdt. Bovenal dat je zorgt voor 'n eventuele vluchtweg, voor 't geval dát.
"Wraaaaaaaawwwww", davert het opnieuw door het bos. De spaanders vliegen alle kanten uit, hier is geen hout tegen bestand. 'n Paar minuutjes later komt beweging in de boom. Een klein duwtje is genoeg en -van onderen....- daar gaattiedan.
Zo, nu de takken d´raf, de dikste bewaren we voor de open haard. Helaas wordt het alras donker en als dan ook nog de ketting van de zaag loopt, is het over en uit voor vandaag. Morgen is opnieuw een dag.

Sponsoren: melden aub !

De vernieuwde ROT-avdrag(*) komt ons zeer goed uit. Nu kunnen we dan toch van start met de uitbouw van ons huis. Eigenlijk wilden we al vorig jaar beginnen maar besloten toen de plannetjes nog even in het koelvak te bewaren.

Zoals het er nu naar uitziet gaan we deze zomer aan de slag, in eerste instantie met de aanleg èn opbouw van de fundering. Afhankelijk van de kosten maar zekers ook de bodemgesteldheid komt er wellicht ook een kelder.

De rest van het huis willen dan volgend jaar doen. Op die manier kunnen we maximaal gebruik maken van de belastingaftrek en houden tevens onze financiën op een acceptabel niveau.

Doch je weet het: sponsoren zijn altijd welkom! Die worden bij ons in de watten gelegd met een overnachting-op-stand en luxe diner by candlelight! Ben jij onze GOLD sponsor? Ja toch zeker! Neem dan direkt contact met ons op. Bel of mail ons, nú!

(*) ROT-avdrag houdt in dat je het arbeidsloon voor onderhoud, verbouw en nieuwbouw bij je huis mag aftrekken van de belasting, tot een maximum van 50000 kr per persoon per jaar. Voor ons tweeën is dat dus 100000 kr.

De waarheid van het spaarvarken

Denk niet dat de financiële crisis aan Zweden voorbij gaat. Elke dag zijn er nieuwe berichten over massa-onstslagen, faillissementen, stevige besparingen en inktzwarte toekomstvoorspellingen. 's Lands grootste zorgenkinderen zijn de autombielfabrikanten Volvo en Saab, omdat hun Amerikaanse eigenaren blut en vrijwel failliet zijn. De overheid probeert hen op allerlei mogelijke manieren te helpen maar of het lukt? De tijd zal het ons leren.
Wees gerust, ook al lijkt het of het nieuws nergens anders over gaat, onze banen zijn absoluut niet in gevaar. Bovendien: wanneer je verhuist naar een ander land, dan leer je vanzelf dat je zuinig moet leven: geen gekke dingen, niks rood staan en nadenken bij grote aankopen. Heus, we genieten geen dag minder van het leven. En die crisis? Die gaat ook weer voorbij. Ooit...

Lynx op 't spoor

Op het kleine weggetje naar Roger staan ze duidelijk afgedrukt in de sneeuw, deze wildsporen. Ze kunnen onmogelijk van een hond zijn, daarvoor zijn ze veel te groot. Zonder twijfel is hier een stevige lynx voorbij gekomen. Zo te zien had-'ie een verrassingsdate met een slanke ree, dat valt te op te maken uit de andere afdrukjes.
Hoe het met die date is verlopen, weten we niet. Maar dat de lynx wederom in de buurt is, is overduidelijk! We houden onze ogen wijd open, want we willen hem of haar graag een keertje ontmoeten.

Gebit met een grote G

Kettingzaag? Hakbijl? Niet nodig, de bever doet 't gewoon met zijn tanden. De boom mag nog zo dik zijn, Ed of WIllem krijgt 'm wel om, geen probleem. Tandjes d'rin, een paar daagjes knagen en hupla, daar ligt 'ie. Zelfs 'n vijftig(!) cm dikke stam, zoals op deze foto gaat zonder moeite voor de bijl, ehhhh voor de tanden.