Loon naar werken

Onze inzet verdient een gulle en royale beloning. Is het een wonder dat we vandaag richting Taxinge met zijn gebakjeskasteel gaan? Alle lekkers lacht ons ruimschoots toe en, zoals elke keer opnieuw, is het moeilijk een keuze te maken. Oeioeioei, het is ook zóóó lekkerrrmmmmmm... We hebben het verdiend, dubbel en dwars.

Fundering = gereed

Exact 4 weken na dato staan Madde en d'r graafmachine weer op de stoep. Het grote gat kan worden gedicht en langs de fundering wordt grof grind gestort. Maar eerst leggen we zo'n 50 meter buis (voor de techneuten die het willen weten, doorsnee 110mm) voor de afvoer van regen- en hemelwater. Ernaast wordt een draineringsslang gelegd zodat ook eventueel doorlekkend water wordt afgevoerd.
Liefst 8 vrachten grind van elk 10 ton zijn nodig, maar dan heb je ook wat. De overblijvende grond wordt achter het huis uitgespreid en door Madde's machine keurig aangestampt en ingeklonken. De allergrootste steen die we uit de grond haalden krijgt een prominente plek als een zomers zitje in de lommer.
Deze zaterdag voltooien we het werk en we kunnen constateren dat het allemaal fantastisch is gelukt, zowel qua planning, tijd en uitvoering. Volgend jaar, ongeveer na Pasen, gaan we verder met het bouwen van het eigenlijke huis. Hoe het er nu uitziet, kun je zien op onderstaande film.

Huidkanker, nee bedankt

Na het lezen van diverse artikelen in verschillende binnen- en buitenlandse kranten besluiten we definitief tot het wegdoen van onze zonnebank en bijbehorende hemel. Toegegeven, het is geen makkelijk besluit maar aan de andere kant zijn we ervan overtuigd dat het ding op termijn zeer schadelijk voor onze gezondheid (huidkanker!) kan zijn.
Verkopen van het apparaat is voor ons geen alternatief, want daarmee zouden we min of meer andermans gezondheid in gevaar kunnen brengen. Nee, naar het milieupark ermee en dan gelijk in de container. Vantevoren verwijderen we de TL-buizen worden want die horen, naar Zweedse maatstaven, tot het chemisch afval. Een extra bevestiging van de juistheid van onze beslissing!

Natuurgenot

In de natuur is het zomers volop oogsttijd. Het begint in juli met de bosbessen, daarna komen de frambozen en nu is het tijd voor de lingon (preisselberen of zoiets). Daar kun je een heerlijke zoete en ietwat zure jam of gelei van maken. Mjammie bij de muesli of een schoteltje gehaktballetjes of gewoon op een snee brood.
En er is meer. In de bermkant ontdekken we iets heel bijzonders. Dit hadden we nog nooit in het wild gezien: vleesetende plantjes. De zoetige druppeltjes op de blaadjes lokken nietsvermoedende insecten, die vervolgens helemaal vastgelijmd worden, als voer voor de plant. En er is nóg meer: richting onze verre buur Marie staan ze te fonkelen in de zon, de geelgouden cantarellen. Snel gaan we naar huis en halen een mandje. Deze middag bakt Ingrid er een zááálige omelet van. Uitje er in, even aanbakken en voor de rest mmmmmmmmm!

De zwarte plak

Heen en weer, heen en weer, horizontaal, verticaal, diagonaal. Je wordt d'r helemaal kierewiet van. De fundering wordt ingesaust met twee ferme lagen teer om zo het vocht tegen te houden. Bijna dertig liter van het kleverige, sterk ruikende goedje gaan er doorheen. O ja, en twee brede kwasten èn een stel werkhandschoenen, die na afloop van het werk bij het chemisch afval kunnen.

Goed uitstrijken

De opgetrokken funderingsmuur wordt afgedicht met een dikke laag cement. Kaj legt het allemaal keurig uit, inclusief een korte demonstratie. "De rest kan je zelf", zegt hij met een vette knipoog. Cas kijkt bedenkelijk, en denkt terug aan een klein stuc-karwei dat hem ooit in het verleden bloed, zweet en krokodillentranen kostte.
Doch zie daar, het gaat prima. 't Is gewoon een kwestie van goed omhoog strijken en de juiste dikte van het cement aanhouden. Tegen de avond is meer dan de helft achter de rug. Morgen volgt de rest.

Pret voorbij

Zeven dag lekker luieren en helemaal niets hoeven te doen. Ingrid nam het er helemaal van. Beetje shoppen, puzzeltje maken, lekker languit op des-ouders-bank, tijdschrift lezen, uitstapje naar Valkenburg, ijsje bij Venezia op de Heerlense Promenade, dat soort dingetjes.
Doch de pret is voorbij en vandaag wordt de thuisreis aanvaardt. Haar ouders begeleiden Ingrid naar het Eindhovense vliegveld. Nog een hapje in het restaurant, een laatste omhelzing, moeder Martha die een traantje plenkt, een laatste foto (zie links, copyrights by Ingrids vader Jan) en een laatste zwaai voordat ze door de deuren verdwijnt. Helaas is het vliegtuig anderhalf vertraagd, dus nog even wachten voordat ze aan boord kan.

Meer dan één werkje

Tegelijkertijd met het bouwen van de fundering is Cas bezig met het maken van een overdekt en afgeschermd rustterras waar we kunnen afkoelen na een warm saunabad. Ergens hadden we nog een stel oude ramen en die komen nu prima van pas. Nu nog een likkie verf d'r op en klaar is Kös ehhh Cas ehhh Kees.
In het verlengde van het terras is een overdekte plek voor onze grasmaaiers, aanhanger en zo meer in elkaar geknutseld, inclusief opslag van hout en zo. Laat die herfstregen en wintersneeuw maar komen.

Muur overeind

Het voorbije weekend lag het metselwerk voor het grootste deel stil. Cas heeft nog een vijftal meters muur geplaatst maar, om fouten te voorkomen, is hij wijselijk gestopt. Je kunt zoiets beter aan een vakman overlaten, dat gaat sneller èn vooral op de juiste manier! Onze metselbaas Kaj wist er vanmiddag goed raad mee en nu staat de funderingsmuur geheel overeind.

Van nachtdienst naar vakantierust

Het is zomertijd en dat zal Ingrid weten ook. De hele maand juli en een groot deel van augustus stonden en staan heel wat nachtdiensten op het programma, tot soms wel drie(!) achter elkaar. Kortom, 's nachts wakker zijn en overdag proberen te slapen. Dat is bepaald niet makkelijk met de huidige hoge temperaturen. Daar komt nog bij het lawaai van de betonmolen en ander gereedschap.
Maar deze ochtend, nà de voorbije nachtdienst, is het anders want er staat een vliegreis naar Nederland op het programma, voor een welverdiende rustvakantie bij haar ouders. Cas speelt voor taxi en 'n uur of wat later zijn we op vliegveld Skavsta. We kijken onze ogen uit want voor de koffer-afleverbalie staat een ongekend lange rij wachtende reizigers. Het gevolg is dat Ingrid pas een half uur later haar koffer kan inleveren.

Van Lego naar Leca

In onze kinderjaren speelden we uitgebreid met blokken. Welk een genot, nu mogen we het dik-en-dunnetjes overdoen. Liefst 300 blokken sjouwen we van de inrit naar de bouwplaats. Elke blok meet 60x19x19 cm en weegt ongeveer 15 kiko. Gelukkig hebben we een karretje zodat we per keer 12 stuks kunnen vervoeren. De blokken zijn gemaakt Leca, en dat wordt op z'n beurt gemaakt door het branden van kalkhoudende aarde.
Het stapelen en metselen gaat behoorlijk snel en al gauw staat een klein deel van de funderingsmuur overeind. In elke laag plaatsen we ter versteviging twee stuks draadstaal. Die muur kan niet meer stuk, letterlijk en figuurlijk.

Beton storten, dag 2

"Ronnnngggk, ronnnnnggggk, ronnnnnnngggggk", klinkt het opnieuw. De mixer draait urenlang in de rondte en maakt een keurig betonmengsel dat even later in de gister gebouwde vorm verdwijnt. Madde is vandaag niet van de partij en daarom maar Lena, de dochter van Kaj, is een uitstekende invalkracht. Zonder blikken of blozen leegt ze de 25 kg zware cementzakken en staat haar vader terzijde bij het omkiepen van het beton. Aan Cas de taak het zaakje aan te stampen en te egaliseren. Want het moet natuurlijk wel vlak zijn! En je ziet het, opnieuw is het bloedjeheet! De waterkan en zonnebrand staan onder handbereik.

Goed in vorm

Om half negen klinkt een hels kabaal: met een trilplaat wordt het grind aangetrild en 'ingedrukt'. Zodoende heeft de fundering strakjes een stevige ondergrond. En dan begint het timmerwerk met het in elkaar zetten van een vorm voor de beton. Tegelijkertijd wordt de wapening aangebracht door middel van van zwevende betonijzers.
Opnieuw klinkt een ronkend geluid vanaf Eriksberg, maar nu is het de betonmolen die van zich laat horen. Cement, zand, grind, water en mengen maar, ruim vier kuub (!) lang. Vullen, draaien, kruiwagen d'ronder, kantelen, naar de vorm, omkiepen, en weer terug naar de molen. De arbeidsvreugde wordt gecompletteerd door een bloedhete zon, en menig litertje water gaat door de dorstige kelen.