Lager157

Ooit was Hälleforsnäs een belangrijk industrieel centrum met een enorme ijzergieterij. Er werkten honderden mensen en de geproduceerde goederen werden over de gehele wereld verkocht.
Toen kwam de klad erin, de verkoop stagneerde en men besloot de fabriek te sluiten. In één klap stonden alle werknemers (waarvan het leeuwendeel uit het kleine Hälleforsnäs) op straat. De werkloosheid was dramatisch hoog en de inwoners trokken massaal weg. Hun huizen verkochtten ze voor een appel en een ei, want wie wilde nog wonen in dit godvergeten gat?
Dankzij een stel geëngageerde doorzetters is het plaatsje weer op de landkaart gezet. In de voormalige fabriekslokalen opende men een gallerie en filmstudios, en dit jaar opende de outletwinkel Lager157 haar deuren. Deze middag nemen ook wij een kijkje in de grote kleding- en accessoireswinkel met uitstekende spullen. Met een broek en een stel stevige klompen komen we naar huis. We gaan er vast en zeker meer naar toe.

Niemand die haar zag

Het is de tijd van de elandenjacht en 's lands jagervolk is wederom neergestreken in onze contreien. Nee, daar zijn we absoluut niet blij mee. De mannen (vrouwelijke jagers hebben we nog nooit gezien) scheuren met hun voertuigen voorbij, knallen er wat op los en verdwijnen dan weer. Het is en blijft 'n zielige en trieste vertoning.
Gelukkig gaat er veel aan de aandacht van het jachtvolk voorbij. Wanneer Cas deze avond huiswaarts keert staat zowaar een jonge eland aan de kant van de weg. Het dier kijkt verbaasd op, blijft eventjes staan, hobbelt dan de weg over en verdwijnt in het struikgewas. Niemand die het verder gezien heeft! Mooi zo!

Opening Arkivhuset

De belangstelling is bijzonder groot voor de opening van het nieuwe Archiefhuis (Arkivhuset) in Eskilstuna. Vanzelfsprekend zijn er veel mensen uit de archiefwereld, maar ook van de gemeente alsook de lokale en provinciale politiek. Na een aantal toespraken is het zover en verrichten de hoofden van het archief, de bibliotheek en de musea gezamenlijk de opening.
Een toneelgezelschap vertelt over de historie van Eskilstuna, van lang geleden tot nu, over onder andere Rademacher die de smederijen opzette, het duo Bolinder en Munktell die tractoren, machines en zo produceerden (het tegenwoordige Volvo BM) en over Selander, die als een van de weinigen in de 2e wereldoorlog openlijk kritiek op de nazi's uitte.
Daarna zijn er rondleidingen en kijken de bezoekers hun ogen uit op de enorme hoeveelheid geautomatiseerde rekken. Totale lengte ruim 5000 meter...!

Van 0300 naar 0200

Zeven maanden leefden we in de toekomst, maar de komende nacht wordt alles weer als vanouds. Om drie uur zetten we de uurwerken een uurtje stil, een soort van niemandsland in de tijd. Degenen die nachtdienst draaien, moeten een uurtje langer werken. De thuisblijvers hebben het beter met een extra uurtje in bed...! Tot ziens zomertijd, welkom wintertijd.

Roze maand, doe mee!

Oktober is de maand van Rosa Bandet. Ieder jaar wordt bij 7000 vrouwen in Zweden borstkanker geconstateerd, wereldwijd is het een veelvoud van dat getal. De meesten genezen maar helaas niet iedereen. Daar móet verandering in komen, ieders hulp is noodzakelijk. Vandaar dat ons hele land roze is gekleurd -straten, etalages, verlichting, dit artikel, ja zelfs de televisie-programma's. Op de revers van onze jassen prijkt een roze lint. Wil je meer weten (engelstalig), klik dan hier.

We rijden weer

Dokter Bosse nam 't zekere voor het onzekere en heeft onze Jeep vannacht op de intensive care gehad. Doch vandaag kan hij constateren dat het ongeval van gisteren nauwelijks gevolgen heeft gehad. "Het is immers een sterke persoonlijkheid, die Jeep van jou!", zo laat'ie aan Cas weten.
Er worden nieuwe wielbouten gemonteerd, alles wordt nog eens stevig aangetrokken en dan is het leed alweer geleden. De ekonomische schade (1500 kronen) valt nog mee ook, zeker als we bedenken wat er hád kunnen gebeuren. "Ben je wel een beetje voorzichtig in het vervolg?", zegt Bosse. Zijn vette knipoog spreekt boekdelen.

Driewieler, ofwel meer geluk dan ongeluk

Al bij het wegrijden klinkt een merkwaardig geluid van onder onze Jeep vandaan. Het klinkt steeds onheilspellender en Cas vermoedt dat er iets ernstigs aan de hand is. Voorzichtig rijdt hij in een langzamer tempo verder.
Dan gebeurt het, op een oneffenheid in de weg. Het rommelt en rammelt enorm en nog geen seconde later schraapt de achteras over het wegdek. Het linkerachterwiel heeft volledig losgelaten en ligt aan de overkant in de berm. De auto staat met de onderkant van de vering op het asfalt, maar zo te zien is er (gelukkig!) niets beschadigd. En er is meer geluk bij het ongeluk: de auto is tot stilstand gekomen langs de weg op een soort parkeerplaats, er kwam geen tegenligger aan en vooral: geen persoonlijke ongelukken!
Snel wordt Ingrid opgetrommeld en kan Cas ruim anderhalf uur later alsnog naar kantoor. Later deze ochtend is hij al weer terug, in gezelschap van Bosse, onze automonteur. Het wiel kan zonder problemen worden teruggezet, maar voor de zekerheid gaat'ie ter controle naar de garage.
Wat de oorzaak was? Dat blijft gissen maar vermoedelijk hebben de bouten losgelaten. Iets anders kunnen we niet bedenken.

Tevreden en gelukkig

De zoete geur van versgebakken cake hangt in de keuken. Ingrid heeft opnieuw d'r best gedaan en strakjes hebben we een heerlijk hapje voor bij de koffie. De zon schijnt door de ramen en binnen is het aangenaam warm, niet alleen door de zonnestraaltjes maar ook van de nog nagloeiende open haard van de stookpartij van gisteravond.
Het programma vandaag bestaat uit pannen leggen (Cas) en studeren (Ingrid). De hondjes mogen ondertussen buiten spelen met hun recent verkregen nieuwe speelbotten. Op Eriksberg is iedereen blij, is iedereen tevreden, is iedereen gelukkig. Leven zoals het moet!

Het na-het-ontbijt-ritueel

Na elk zaterdag- en zondag-ontbijt willen onze twee meiden maar al te graag op de schoot. Matsi gaat naar Ingrid en Àhkkà gaat naar Cas. Lekker tutten en knuffelen, het is immers weekend...

Herst, in kleuren en geuren

Deze tijd van het jaar is de tijd van felle rode en gele kleuren, met in de achtergrond schoongewaaide en heldere luchten. Blijf niet binnen, maar doe net als wij en trek aan die jas. Laat die frisse wind door je bol gaan, laat je hersens schoon waaien. En ook al heb je, net als Cas vandaag, een verkoudheid: geniet ervan, het is zo ontzettend mooi nu in de natuur! Sta op en wandel!

Uitbouw bij de sauna

Bij de sauna creëren we een kleine uitbouw. Hier komt over een tijdje de pomp voor de bijbehorende douche te staan. Tevens hebben we dan een kleedruimte, en zijn we bij het naar buiten gaan afgeschermd voor nieuwsgierige blikken vanaf de weg. Nee, we zijn absoluut niet preuts, maar het is beter zo.
Het dak en de wanden zijn inmiddels op hun plek en Ingrid heeft de eerste beschermende laag faluröd aangebracht, de welbekende milieuvriendelijke Zweedse verf. Het begint er al aardig op te lijken. Cas verplaatst de buitenlamp en monteert een handige lichtcel die, bij het donker worden, de verlichting inschakelt. Mooi toch?

Thuisreis

Twee dikke knuffels, een zoen van zijn moeder en een ferme hand van zijn vader. Bij het station neemt Cas afscheid van zijn ouders. Neem het van ons aan; dat is toch altijd weer een beetje moeilijk, ook voor ons. Immers, wanneer zien we elkaar weer?
Gelukkig kunnen we goedkoop heen- en weer vliegen èn zijn alle ouders in een zeer goede gezondheid.
Dus pappie en mammie: wederom dankjewel voor alle goeie zorgen, het lekkere eten (vooral die dikke garnalen) en alle gezelligheid. Maar vooral: dat jullie er zijn!!!

Toch maar tegels

Soms krijg je snel spijt van een aankoop waar je eerst zeer gelukkig mee was. Gisteren kochten Cas' ouders een mooie linoleum vloerbedekking voor de veranda. Doch helaas, wanneer Cas en zijn vader de oude linoleum vandaag weghalen blijkt de vloer klets- en kletsnat te zijn.
Sja, wat moet je dan? Het enige alternatief is het leggen van tegels, maar wat te doen met de gister gekochte linoleum?
Bij de bouwmarkt kunnen we een mooie partij tegels op de kop tikken, nu nog zien hoe de aankoop van gisteren kan worden opgelost. "Ach, ik vind wel iemand.", aldus een redelijk nuchtere vader Pierre.

Mooie cadeau's met een boeking

Gezelligheid is troef deze avond bij Lilianne, Jef en Eline in Eijsden. Op haar verre reis naar Nepal en Tibet heeft Lilianne een aantal mooie cadeautjes meegenomen: voor Cas een drietal armbandjes (met elk een zinvolle betekenis) en voor Ingrid een waarlijk prachtige verrassing (mogen we hier nog niet verklappen...).
Lilianne komt niet uitverteld over haar reis, de ervaringen, haar indrukken, maar ook het harde leven aan die kant van de wereld. Met name de onderdrukking in Tibet heeft haar enorm geraakt. Waarom doen mensen dit elkaar toch aan, zo vragen we ons af.
Eigenlijk is Liel alweer toe aan vakantie en hoeft nauwelijks na te denken wanneer de site van de goedkope vliegtuigmaatschappij op de computer staat. Zo, in november komt ze d'r aan. En mooi uitgekiend: de heenreis heeft ze gezelschap van Ingrid die dan net terugkomt van haar ouders.

Ontheemd en ontwend

De Stadsbus brengt hem in amper 15 minuutjes van Borgharen naar het station in Maastricht. Daarvandaan vervolgt Cas zijn tocht via Wijck en de Servaasbrug naar de binnenstad. Het is druk, veel te druk en met name bij de Dolle dagen in de Bijenkorf is er geen doorkomen aan. Dit is Cas niet meer gewend, die drukkende drukte met al die gestresste mensen. Bij de boekhandel in de Dominicanerkerk is nog net een plekje vrij en na de koffie en slecht anderhalf uur stad besluit Cas het voor gezien te houden en neemt de bus terug naar Borgharen.

Bloemenzee

Het is elk jaar zijn grootste trots, de enorme bloemenzee in de tuin van Cas' vader Pierre. Iedereen mag kijken en hij vertelt honderduit over de plantjes, het zaaien, het stekken en meer tuinvakjargon. Het is dan ook een plaatje, zelfs op deze eerste oktoberdag.