5 maanden in het donker

De klok ging een uurtje terug in de voorbije nacht. Vijf maanden lang is het wintertijd, met lange en vooral donkere nachten. We laten ons er vooral niet door afschrikken. Integendeel, wolkenloze avonden bieden een hemels schouwspel met een fonkelend sterrenfirnament. Schijnt de maan en ligt er sneeuw? Je hebt genoeg zicht voor een verfrissende koude neus tijdens een avondwandeling: zaklamp och lantaarn zijn totaal overbodig. Tenzij je bang bent voor trollen...

Bofkonten

De vakantieweek is alweer voorbij. Zuchtend worden de tassen en koffers naar beneden gesleept. Nee, liefst waren Lilianne en Eline hier gebleven, maar de plicht roept. Onderweg naar Skavsta houdt Ingrid de moed er in door op te merken "dat we misschien nog een eland zien." Het is of ze kan toveren, doch ineens -daar bij Oxbro- staat een elandkoe met haar twee jonge kalveren in een weiland. Eline, die nog nooit een eland heeft gezien, vindt het helemaal te gek! Drie stuks tegelijk, dat kunnen weinig Zwedengangers haar navertellen.

Terug naar de roots

Drie jaar geleden waren we d'r voor het laatst, daar in Jönköping. Ooit hadden we hier onze stek, ons eigen huisje, net ten noorden van die stad. Een beetje beschaamd moeten we bekennen dat, nu we in Zweden wonen, we er helemaal niet meer komen.
Tòt vandaag, want Cas verzorgt een lezing voor een aantal archivarissen uit de betreffende regio. Uiteraard moet hij op bezoek bij onze vrienden Inge en Birgitta met de reeds volwassen dochters Emma en Linn. Het is reuze gezellig en d'r wordt honderduit gepraat over van alles en nog wat. Inge en Birgitta zijn het er over eens: we moeten terugverhuizen naar Jönköping, dat is veel beter!

Vroege sneeuwval

Het sneeuwt. En hoe! Onafgebroken vallen dikke vlokken naar beneden en al gauw ligt er een ruim 20cm dikke laag op de koude onderbodem. Tegen de middag verdwijnen de laatste wolken en breekt de zon door. Onze gasten zijn helemaal in hun nopjes en het "Oooh wat mooi" is niet van de lucht. Lilianne en Eline hebben gelijk, het is o zo fantastisch op een zonnige winterdag met vers gevallen sneeuw. Maar zeg 's...., winter? Het is immers nog herfst! Deze sneeuwval komt wel erg vroeg dit jaar. Dat belooft wat.

Listen and repeat

Vakantie of niet, maar de engelse bijles van Eline gaat gewoon door. Iedere dag wordt gelezen in het boek 'Bright lights, big city'. Elk hoofdstuk wordt uitgebreid overhoord en geëvalueerd met moeder Lilianne als lerares. Geen ontkomen aan! Zelfs wij steken er nog wat van op. Learning by doing noemen ze dat. Yes indeed, kwajt interesting.

Zeven dagen lang

Twee blije gezichten komen door de deur van de aankomsthal op het vliegveld. Hoera vakantie, roepen Lilianne en Eline in koor. Het wekenlange wachten is voorbij, nu geldt een weekje ontspanning en rust bij ons op Eriksberg.
Nog geen uur later zijn we thuis. Uit hun koffer worden een aantal typisch nederlandse produkten getoverd, zoals die niet in Zweden te krijgen curry. De rest van de bagage verdwijnt naar de slaapkamer. De vakantiekloffie gaat aan en dan plof op de bank. Ruim 7 dagen lang.

Dak dicht

Nadat Kaj de schade aan Ingrids auto heeft bewonderd ("je hebt geluk gehad!") gaat hij gelijk met Cas aan de slag. De laatste dakplaten worden geplaatst en met zijn tweetjes gaat het razendsnel. De boys werken heel hard door en binnen twee uurtjes ligt alles op z'n plek. Nu nog de nokplaten en windvangers en dan zijn we gereed.
"Maar niet morgen", knipoogt Kaj, "want dan begint de elandenjacht. Daar móet ik bij zijn...." En schaterlachend tegen Ingrid: "Jij hebt er al een voor me weggekaapt hahahahaha....!"

Dakzitten

De wind woei stevig en de voorbije dagen moesten we lijdzaam constateren dat het tè gevaarlijk was om verder te gaan met het dak. Vandaag kunnen we weer verder. Dekzeilen eraf en verder met de panlatten. Hoogtevrees of niet, het is altijd energievretend werkje. Cas is 's avonds helemaal uitgeput en ploft op de bank. Morgen verder.

Gastronomie op Eriksberg

Degenen die al eens wild (dat wil zeggen vlees van wilde dieren) hebben gekocht kunnen het beamen: het kost een godsvermogen, zeker als je een kilo tegelijk koopt.
Doch wonen in het bos heeft zo z'n vele, vele voordelen, niet in minst als het gaat om de dagelijkse gastronomie: omdat onze timmerman Kaj veel jaagt, kunnen we profiteren van welhaast verse aanvoer van vooral wildzwijnen-vlees. Onze diepvries ligt opnieuw helemaal vol, voor een habbekrats, ofwel 100 kr per kilo. Daar kan geen keurslager tegenop.