Timber !

Holmen Skog is de eigenaar van de bossen die ons huis omgeven. Dit bedrijf doet in bosbouw en is eigenaar van ongeveer 4 miljoen hectare bos in zuid en midden Zweden. Bosbouw betekent niet alleen het kappen en planten van bomen maar ook een biologisch verantwoord beheer van bossen.
Bij het kappen van een areaal laat men her en der een boom staan zodat het niet een grote, kale vlakte wordt. Ook oude of dode bomen blijven op hun plek: je moest eens weten wat daar allemaal voor leven in zit, praat maar eens met een specht!
Enfin, erg mooi allemaal maar in de winter wordt de schaduw van een boom langer en langer. Reeds in de zomer ontdekten we dat we van november tot januari nauwelijks een streep zon zouden zien.
Gelukkig is Holmen Skog een zeer bereidwillige en behulpzame gesprekspartner en vandaag is ‘ie er dan: Timberjack! Alsof het een veertje is, pakt de machine een boom bij de onderkant van de stam, zaag erdoorheen, rits-rats-tsjak de takken eraf en nog een 20 seconden later is de boom gereed voor transport naar de houtzagerij en/of pulpfabriek.

Twee uur lang doet de machine zijn best en uiteindelijk zijn zowel de klus als de hemel geklaard, de foto’s van fotograaf Ingrid spreken voor zich.

Wintertijd voedertijd

Van Vadertje Tijd mogen we een uurtje langer slapen wanneer afgelopen nacht de klok een uur wordt terug gezet. De tijdgeest heeft nog een extra verrassing in petto, zo merken we vanochtend, want buiten is het hele landschap bedekt met een laag ’vorstelijke’ rijp. Voor het eerst dit seizoen ging de temperatuur onderuit naar -5gr Celsius. De wintertijd kon niet treffender beginnen!

De komende maanden heeft de duisternis de overhand want, geloof het of niet, omstreeks half vier in de middag begint het te schemeren en een uur later is het aardedonker. Dat belet ons niet een wandeling te maken. Bij de lokale elektronicahandel kopen we een pannlampa (pann=voorhoofd) zodat we niet onverhoopt in de greppel belanden.
Voor de vogels wordt het vinden van voedsel nu stilaan moeilijk. Steeds meer komen ze in de richting van ons huis, hetgeen niet ongemerkt aan Ingrid voorbijgaat. De eerste mezenbollen worden opgehangen en na enige gewenning kwetteren onze gevleugelde vrinden om de beste eetplek. We zien koolmezen, pimpelmezen en zwartkopmezen maar ook boomklevers alsook een stel brutale eksters en vlaamse gaaien. Verderop vertoeven een eenzame specht en een kleine zwerm goudvinken. In de verte klinkt de aanstekelijke roep van een raaf.
Als we een uur later kijken is één bol compleet verdwenen. Vreemd! Al gauw ontdekken we twee, wel heel vreemde vogels die alle moeite doen een smakelijk bolletje te verorberen: Àhkkà en Matsi…

Lekker warm

Op verzoek van enkelen zie je hier een tweetal foto's van onze luftvärmepump, een luchtwarmtepomp. De werking ervan kun je vergelijken met een ijskast maar dan andersom: het buitenelement haalt warmte uit de buitenlucht en blaast deze via het binnenelement naar binnen. Een en ander werkt tot een temperatuur van -20 graden Celsius!!! Leuke uitvinding nietwaar? En het scheelt nog in de stookkosten ook.
In de zomer kunnen we de installatie gebruiken als airco. Wat is het toch mooi in Zweden.......

Water, water, water

Liefst 8 (!) weken waren we zonder stromend water. Geen kraan in de keuken, geen douche en daarnaast behelpen met de was. Gelukkig hebben we in de tuin een ouderwetse waterpomp zodat we in ieder geval onze jerrycans konden vullen.
Maar vrijdag jl. was het dan zover en konden we voor het eerst de kranen opendraaien. Nog dezelfde avond zoemde de wasautomaat en kon de waskorf worden verlost van de vele, vele ballast...! Het grootste feest was gisterochtend: een eigen, heerlijke, behaaglijke en warme douche!! Wat kan een mens genieten!!
Ons water bevat veel ijzer alsook agressief koolzuur. Dat proef je niet alleen maar je ziet het ook. Geen pretje dus! Een filterinstallatie reinigt het water. Op de foto's zie je het vullen van het filter met onder andere dolomiet, een soort kalk. Het kostte een lieve duit maar je krijgt er ook iets voor terug: helder water dus. O ja, het water komt uit een geboorde put die ongeveer 21 meter diep is. De pomp hangt op ongeveer 18 meter diepte. Om te voorkomen dat het geheel in de winter niet bevriest zijn in de aan- en afvoerslangen warmtekabels aangebracht die het geheel op een temperatuur boven het vriespunt houden.
Op de foto links zie je de complete installatie. Het zinken vat is een zogenaamde hydrofoor die voor de juiste waterdruk zorgt, de blauwe fles is het filter en rechts ervan zie je nog een kleiner filter dat koolstof bevat. De zwarte warmte-kabels moeten nog worden aangesloten door de elektriciën. Gelukkig hebben we nog steeds geen vorst.......!

Oranje stokken

Rond deze tijd worden oranje stokken langs de weg geplaatst. Dat lijkt wellicht een beetje vroeg maar beter te vroeg dan te laat. De winter komt eraan en vanaf deze maand kunnen we sneeuw verwachten. De oranje paaltjes markeren de wegkant zodat je, als er sneeuw ligt, niet onverhoopt in de greppel belandt.
Zo ver is het nog lang niet want ook hier zijn zowel de dag- als de nachttemperaturen behoorlijk boven het vriespunt (scheelt ook in de energierekening!). De bomen zijn nu in een vlammend herfstkleed, met felle gele en rode tinten. Prachtig om te zien. Mijn dagelijkse autorit naar kantoor wàs al aangenaam (nauwelijks een tegenligger) maar is nu nòg plezieriger!

Een aantal mensen heeft ons gevraagd een foto van onze hondjes Àhkkà en Matsi op de site te plaatsen.
Klik op de foto voor een vergroting! En voor de lezer die zich afvraagt hoe we aan de namen van onze twee meiden komen, hier een korte uitleg: Àhkkà is de gans waarop en waarmee Nils Holgersson zijn reis door Zweden maakte. Tevens is Àhkkà het Lapse woord voor vrouw. Matsi is de naam van een wolf uit een bekroonde tv-documentaire en is het indiaanse woord voor vredebrenger.

De twee deugnieten zijn dagelijks op speurtocht in de bossen achter ons huis. Nee, ver kunnen ze niet komen want verderop stroomt een redelijke beek.
Àhkkà en Matsi zijn van het ras Västgötaspets (spreek uit als: West Juitta Spets), in Nederland ook wel Zweedse Vallhund genoemd. Van origine is de Västgötaspets een drijfhond (valla=drijven) en werd voornamelijk gebruikt voor het hoeden van koeien en schapen. Alweer wat geleerd!

Herfstkriebels

We laten ons niet storen door de jaarlijkse elandjacht. Integendeel! De zaagmachine jankt dat het een lieve lust is en de boormachine draait overuren (en schroeven natuurlijk).
Op zaterdag zitten alle steunbalken op hun plaats en vandaag, zondag, isoleren we het resterende deel van de bovenverdieping met steenwol. Kriebel, jeuk, hoest en proest; het hoort er allemaal bij want het materiaal is behoorlijk mens-onvriendelijk. Om ons te verzekeren van een goede nachtrust isoleren we de isolatie met kunststof folie. Dat laatste helpt ook goed tegen kondensvorming.
Het is al 19.30u als we uitgeblust en nog nakrabbend voor de televisie neerploffen. Een glaasje wijn (Hidden Rock, Australische wijn, aanrader!) doet wonderen.

Kookgerei

Koken op gas mag in andere landen heel gewoon zijn, in Zweden koken de meeste mensen elektrisch. Onze keuken was voorzien van een gasfornuis met een heuse butagasfles. Je kunt er prima mee koken maar zo'n gasfles in huis vonden we drie keer niks. Tijd voor iets anders!
Bij Coop Forum (groot warenhuis, hebben heel veel) valt ons oog op een Electrolux keramisch fornuis, ziet er prachtig uit en ook het prijskaartje bevalt goed.
En vandaag vrijdag is het dan zover: elektriciën (en grote hondenvriend, vraag maar aan Àhkkà en Matsi) Per-Åke sluit ons nieuwe kooktoestel aan en voìla! Vier kookplaten en een oven met een prachtig venster.
Intussen hebben we ook een nieuwe afzuigkap maar deze moet nog even wachten totdat we een 10cm-gat hebben geboord.
Het oude fornuis proberen we te slijten op Internet, foto hierboven.
Misschien weet jij iemand?

De bijl erin

"De bijl erin!" roept Ingrid, "weg met die lelijke spaanplaatkast die ons al maanden in de weg staat. We hebben er toch niks aan."
Snel schiet ze haar laarzen aan, doet haar hoofdlamp op en loopt het donker in, richting het hok, terwijl ik alvast mijn overall aan doe.
Ingrid komt terug met een grote en een kleine bijl en gezamenlijk lopen we naar onze (bijna) wasruimte alwaar het spaanplaatgedrocht staat. Een kort moment denk ik nog dat we voor de zoveelste keer de kast moeten verplaatsen maar met een gerichte klap weet ik de zijkant los te slaan. Binnen 5 minuten ligt het hele spul buiten en transporteren we de restanten naar de aanhanger. Zo, die is weg!

In ons huisje hebben we een heuse, gietijzeren houtkachel alsook een ouderwetse open haard. We hadden het roetbruine vermoeden dat de schoorsteen al een tijd niet geveegd was. Dus namen we contact op met de gemeente (schoorsteenvegen is verplicht in Zweden, houten huizen weet-je-wel) en na enkele weken stonden twee, geheel in het zwart gestoken mannen op de stoep. Net als vroeger! Kijk maar naar hun attributen. Geinig, nietwaar?!