Men neme een lange, rechte grasspriet, bijvoorbeeld timotei, en een stevig handjevol wilde bosaardbeitjes. Rijg de aardbeitjes -eventueel aangevuld met enkele bosbessen- over de spriet en voilà: geniet van supergezond en water-uit-je- mondlopend snoepgoed!Het Zweedse woord voor bosaardbei is smultron, en ze zijn zó lekker dat het woord gebruikt wordt om aan te geven wanneer je ergens uitzonderlijk goed kunt eten of koffie drinken. Zo’n plek noemt men een smultronställe (smultronplek). Wij hebben onze eigen smultronställe, want overal groeien de roodsappige heerlijkheden. Cas propt zijn mond helemaal vol ermee.
Terwijl Ingrid aan het werk is (zielig nietwaar?) doet Cas met de hondjes een rondje Böshult, een wandeling van ongeveer anderhalf uur in onze omgeving. De route gaat dwars door bossen en over een redelijke hoogvlakte met fraaie vergezichten.
Op enige plekken liggen stapels vers gekapt hout, de boseigenaar is bezig het bos uit te dunnen zodat de overige bomen meer plek hebben om te groeien. Een heerlijke geur van dennenhars en bosgrond hangt in de lucht.Plotsklaps valt de blik van Cas op iets wits, midden op het tractorpad. Dit is ongelooflijk! We hadden al veel zeldzame planten gezien, maar dit is echt fantastisch. Zomaar, op deze bosweg staan een vijftal orchideeën, volledig in bloei. De welriekende nachtorchis ofwel nattviol in vol ornaat! Wat een luxe, wat een weelde.
