Tussen twee plensbuien door wandelen we in een aangenaam zonnetje over de Hoge Brug en kijken uit over Maastricht. Via de Stokstraat lopen we naar het stadscentrum en mengen ons in de winkelende mensenmassa. Winkel in, winkel uit en her en der maken we gebruik van de uitverkoop. Een koppie koffie met gebak en dan naar meneer 'Guten Abend' alias Grieks restaurant Plaka, alwaar we met Jef, Lilianne, Kristel en Eline hebben afgesproken. Het is als vanouds gezellig en we smullen van de heerlijke schotels.Wat NL betreft: wat een auto's, wat een drukte. Iedereen lijkt gehaast of gestresst en heeft nauwelijks oog voor de leuke dingen in het leven. Vervreemd lopen we door Maastricht. Het klinkt merkwaardig, misschien zelfs zwaar overdreven, maar dit is ons land niet meer.
Het is leuk om ouders en vrienden te bezoeken en even te shoppen, maar toch verlangen we naar de rust van Eriksberg. "Wat missen jullie?", zo luidt vaak de vraag aan ons. Eigenlijk niets, behalve rinse appelstroop. En ook wel de HEMA, getuige bovenstaande titel alsook het gelijknamige boek.
