Dramatisch nieuws

Nog tijdens ons bezoekje vanmiddag aan Mariefred komt een sms binnen uit Nederland. Een of andere persoon is met zijn auto op het koninginnedag-publiek ingereden en er zijn behoorlijk wat slachtoffers. Deze avond wordt het Zweedse nieuws geopend met de dramatische gebeurtenissen. Dit is niet leuk om naar te kijken en je vraagt je af 'waarom waarom waarom?'.

Lieflijk Mariefred

Elders is het koninginnedag, doch in Zweden viert men vandaag Valborgsmässoafton (Walpurgisnacht). Het is een werkdag als alle andere, maar vanzelfsprekend hebben we vrij genomen. Immers, Ard+Marleen+Solange willen veel zien van onze omgeving. Via allerlei binnen- en bosweggetjes rijden we naar Mariefred. We struinen door het lieflijke, prachtig aan het Mälaren gelegen plaatsje en lopen de nodige winkeltjes in en weer uit, waarbij de woninginrichtingsspulletjes de voorkeur hebben. Een andere voorkeur is gebak en daar weten we wel raad mee! Blå Katten stelt nooit teleur, ook vandaag niet. De tafel staat vol met gebakjes, groententaart, broodjes, koffie, thee en meer van dat alles. We happen stevig in de hapjes. En dan opnieuw enige winkeltjes: Ingrid neemt Marleen en Solange mee terwijl Cas aan Ard Zwedens drankwinkel laat zien. Aldaar slaan we gelijk een kleine wijnvoorraad in.

Familiebezoek

Het kleine stipje wordt groter en groter. Keurig op tijd en in alle vroegte -het is pas 830u- komt daar het vliegtuig uit Düsseldorf-Weeze en landt even later op vliegveld Västerås, ten noorden van Eskilstuna. Nog even taxiën en dan kunnen de passagiers eruit. En daar zijn Ard (broer van Cas) met eega Marleen en dochter Solange. Voor het eerst staan ze op Zweedse bodem. Ophaalservice Cas heeft amper de tijd om nog een muntje in de parkeermeter te gooien, want 5 minuten later staan ze met koffer en al buiten.
"Välkommen i Sverige, hartstikke leuk dat jullie er zijn,", aldus Cas met een handdruk en omhelzing, "we rijden meteen naar huis!"
Onderweg kijken onze voorjaarsgasten hun slaperige oogjes uit, want moe-van-de-korte-nacht-of-niet, ze zijn helemaal onder de indruk van alle bomen, bomen en nog 's bomen. En dan bij aankomst op Eriksberg: "Wat leuk, wat knus, wat rustig! Heerlijk die ruisende bomen."
Na het uitpakwerk, 'n goed welkomstontbijt en een rondleiding is het tijd voor de boodschapjes bij Willys. We moeten heel wat inslaan, want de komende dagen willen maar liefst 5 monden te eten hebben. Met de warme weersverwachtingen in het vooruitzicht zitten heel wat grillspullen tussen de boodschappen. We kopen gelijk een nieuwe grill want de oude heeft nu zijn beste tijd gehad. Vanavond gaat voor het eerst de hens d'rin.

Lente 2009

D'r staat heel wat in bloei om ons heen. Foto's zeggen zoveel, zo niet alles, dus hier komen ze. Sjoen hè?

Slik!

Beteuterd nemen de wederzijdse ouders afscheid. Ons vijfdaagse bezoek ging voorbij als een hazewind die een steile berg afrent. Dag dag, tot de volgende keer, klinkt het met een kleine slik bij een bakkie leut in Borgharen.
Eenzelfde slik horen we van Ingrids moeder. Ingrids vader begeleidt ons naar Eindhoven en aldaar neemt ook hij afscheid. "Wellicht tot juni, waarschijnlijk komen we dan naar jullie!" klinkt het, een laatste zwaai en dan lopen we door de deur en verder naar de veiligheidscontrole.
180 minuten staan we wederom op onze eigen Zweedse bodem en rijden over de immer rustige wegen terug naar huis, onderweg begeleid door een mooi avondzonnetje. Thuis is het stil want onze twee viervoeters doen nog een extra nachtje in hun hotel. We missen hen behoorlijk maar goed, morgen zijn ze er weer. Inclusief bijbehorende blafdadigheid.

Kristel in Nepal

't Is een beetje stil zonder de oudste dochter maar gezellig is het wel. We zijn op de koffie (en ozo heerlijke Boulanger-bonbons) in Eijsden, bij Jef, Lilianne en Eline. Oudste dochter annex zus Kristel doet gedurende drie maanden vrijwilligerswerk op een schooltje in Katmandu, de hoofdstad van Nepal. Met veel doorzettingsvermogen en wilskracht heeft ze haar droom kunnen verwezenlijken en is ze helemaal in d'r uppie die kant opgegaan.
Pa, ma en zus missen haar behoorlijk maar zijn uiteraard Trots met een dikke, vette T. En wij ook, want ook wij vinden het helemaal geweldig. De avonturen van Kris zijn te lezen op haar eigen webblog, klik hier om te kijken en te lezen.

Jarige Jan

Glunderend loopt'ie door Heerlen. Vandaag is het zijn dag, niemand kan hem dat afnemen. Om de feestvreugde extra te verhogen is in de binnenstad een grootse voorjaarsmarkt opgezet, met kraampjes en muziek van allerlei slag. Doch je wordt dan ook niet elke dag 75 jaar! Vandaag viert Ingrids vader driekwart eeuw op deze planeet. De telefoontjes, emails en verjaarskaarten met felicitaties komen uit het hele land. Doch vaders Jan is het meest blij met het bezoek uit het hoge noorden en we zingen dan ook uit volle borst een welluidende verjaardagsaubade voor de feesteling. Nu is het tijd voor taart! 's Avonds worden we vergast op een heerlijk avondje uit met candlelight supper.

Radeloos draadloos

Pijpestelen regent het, de godganselijke dag. En da's maar goed ook want Cas heeft z'n handen vol aan een draadloze verbinding tussen de computer en het bijbehorende aansluitkastje van Ingrids pappie Jan. Het wil maar niet lukken en uiteindelijk, gek worden we ervan. Na uren ploeteren, besluit Cas de boel (dat wil zeggen, de benodigde stuurprogramma's) volledig opnieuw te installeren. En ziedaar, wonderen bestaan nog steeds, want opeens werkt alles. En nog sneller als vanouds.

Bekend maar anders

Het is Cas die het 't eerste opvalt. Alles is zo bekend maar toch..., dit is niet meer onze dagelijkse omgeving. Menige lezer zal nu de wenkbrauwen fronsen, maar het is echt zo. We merken dat we stilaan aan het vervreemden zijn van Nederland, ja zelfs nu we door het centrum van Maastricht lopen.
Bij 'n bekende brillenzaak halen we de in januari bestelde bril van Cas op, we wandelen door de Bij, drinken koffie in de Dominicanerkerk en vergapen ons aan allerlei etalages met allerlei kleding en meer van dat spul. Zoals gezegd, het is anders. We voelen ons als toeristen, met dit verschil dat we hier ooit woonden.
Een dubbel stel platvoeten rijker nemen we de bus terug naar Borgharen. Mama Bila en papa Pierre doen meteen hun uiterste best ons helemaal vol te stoppen met... frieten. Want die hebben we al lang (ongeveer 24 uur geleden...) niet meer gehad. Heerlijk!

Limburgreisje

Het is bloedheet als we uit het vliegtuig stappen. De temperatuur is maar liefst 23 graden en dat hebben wij al in geen maanden meegemaakt. We pikken de koffers van de band en stappen in de bus. Hier is het helemaal niet om te harden want behalve de voordeur zit alles potdicht en de airco staat niet aan.
Op Eindhoven CS kopen we kaartjes voor de trein naar Heerlen. We zijn geschokt, want openbaar vervoer in NL is maar liefst veertig procent duurder dan bij ons. Ongehoord, wat een afzetterij.
Een uur later staan we dan tussen de Winkbühle en lopen rollend met de koffers naar Ingrids ouders. Jaja, ze zijn zeer blij ons weer te zien. Kissie kissie en dan frietie frietie.
Na de uitgebreide dis rijden we met de voiture van Ingrids vader naar Cas' ouders in Borgharen. Het is al laat als we arriveren maar ook hier de nodige blijdschap met onze komst. En opnieuw kissie en kissie en dan puffie puffie met het oppompen van de nieuwe luchtbedjes. En dan is het eindelijk bedtij...zzzz.zzzzz...

Geen inkijk

Handig zo'n vakantie! Het werk met het in elkaar zetten van de sauna en alles d'r om heen schiet nu aardig op. De wanden zijn gezet en ook het plafond ligt op zijn plek. Via een klein venster hebben we 'n mooi uitzicht op onze tuin. Nee, wees niet bevreesd, inkijk is er niet bij want van buitenaf kun je niet naar binnen kijken. Bovenal, de weg ligt een dik end verderop. Kortom gluurders, vergeet het maar.

Fijne Pasen / Glad Påsk

Wij wensen iedereen een hele fijne Pasen
-O-.-o-O-o-.-O-
Vi önskar er alla en mycket Glad Påsk

Afbreken en opnieuw beginnen

Helaas, er zit niets anders op. Cas neemt een vervelend doch kloek besluit en begint met het demonteren van de wanden van de sauna. Eerst en vooral zal de mal waterpas moeten liggen, want anders wordt het nooit wat.
De wanden zijn snel uit elkaar gehaald en daarna begint een werkje van passen en meten met houtblokjes in allerlei maten en hoogtes. Een uur of wat zwoegen later is het dan eindelijk gelukt en kunnen de wanden terug op hun plek. Voor de zekerheid controleren we elk nieuw geplaatst element met de waterpas. Inderdaad, dit ziet een stuk beter uit.

Lekker (h)onderuit

De heuvel een stuk verderop is één grote kale vlakte maar toch lokt'ie ons altijd weer naar boven. Ook vandaag gaat de ochtendwandeling een stukkie bergop. Matsi dribbelt onverdroten met haar stokje achter haar baasje Cas aan. Boven aan de heuvel groeit veel, zacht rendiermos, een uitgelezen plek om eens even onderuit te gaan. Tong uit de bek, en genieten van zon en uitzicht!

Grote verrassing

De telefoon rinkelt door onze tuin. Als we opnemen horen we tot onze grote verbazing dat Kaj, de voorzitter van Vänsterpartiet in Flen, in Stålboga is. Op deze warme dag wilde ook hij niet binnenzitten en nam het besluit eens een kijkje in ons gehucht te nemen. Immers, daar was hij van z'n leven nog nooit geweest.
En daar is 'ie dan, dit is met recht een prachtige, ja zelfs eervolle verrassing! De auto wordt geparkeerd en dan rolt Kaj met grote behendigheid zijn rolstoel uit zijn aangepaste auto. Welkom op Eriksberg!!!

Scheve vloer

Onze sauna is een bouwpakket dat, zo meldt de beschrijving, op tijd van een dag in elkaar gezet kan worden. Met dat mooie vooruitzicht begint Cas met het leggen van een mal waarop straks de wanden worden geplaatst. Meerdere keren wordt de hulp van Ingrid ingeroepen teneinde de zware spullen op hun plek te krijgen en de schroeven vast te zetten.
Maar makkelijk is anders. Er is niets mis met het geleverde materiaal, dat niet nee. Het probleem zit 'm in de vloer. Die is absoluut niet en allesbehalve waterpas! Het verval naar achteren is maar liefst 8 centimeter. Ook opzij is het mis met een afwijking van zo'n 2 centimeter. Het hout kraakt van alle kanten en alles staat scheef. Niet leuk, waarschijnlijk moeten we morgen alles afbreken en opnieuw beginnen.

Vroege première

Het is een zeer vroege première dit jaar en Àhkkà heeft de grote eer te pakken. Nou ja, van 'eer' kun je eigenlijk niet spreken, het is meer de bekende teek aan de wand...

Vanaf nu ligt de teken-pen wederom onder handbereik.

Zonder toezicht

Onze twee meiden zijn vriendinnetjes met Jan-en-alleman die hier voorbijkomen. Vrijwel elke voorbijganger kent hen intussen en geeft onze doggies een flinke aai over de bol. Maar er schuilt ook gevaar in hun kefferige enthousiasme, vooral omdat ze het verschil niet weten tussen mens en auto. Daar moeten we nu echt iets aan doen, vindt Ingrid en Cas krijgt opdracht een oplossing in elkaar te steken.
Op de houtzolder bij ons washok vinden we prachtige, ouderwets gezaagde planken en dan kan het timmerwerk beginnen. Dat wil zeggen: eerst zagen en dán timmeren. Het meest secure werk is het afhangen van de hekken aan de palen bij de omheining, maar samen klaren we de klus. Okee, Àhkkà en Matsi, nu mogen jullie rustig buiten spelen! Doe de groeten aan de voorbijgangers.

Keep op bezoek

Heel wat vogels uit de verre omgeving hebben inmiddels onze twee voederplekken ontdekt. Ingrid doet 's winters dan ook haar uiterste best onze geverderde vrienden van eten te voorzien. Mezenbollen, graan, zaad, zonnepitten en meer van dat lekkers.
Intussen hebben we al heel wat vogelsoorten mogen begroeten, hier komt een overzicht: pimpelmezen, goudvinken, staartmezen, sijzen, kwikstaarten, zwartkopmezen, vlaamse gaaien, gewone vinken, boomklevers, koolmezen, bonte spechten, roodborstjes, groenkopsijzen, groenlingen, groene spechten en merels.
Deze dag kunnen we een soort toevoegen aan de lijst want voor het eerst zien we een drietal kepen in onze tuin. Ze zijn prachtig getekend met zwart en wit en veel oranje. Op de foto zie je op de voorgrond een kepenkoppeltje (Zweedse naam is bergvink), achteraan zit een gewone vink.

Àhkkà's favoplek

Bij warm weer heeft Àhhkà twee favoriete plekken. Vaak ligt ze in de schaduw voor het huis zodat ze eventuele voorbijgangers in de gaten kan houden, om hen vervolgens met luid gekrakeel te verwelkomen.
Een ander voorkeursplaatsje van onze Àhk is de hal, onder het kastje. Soezen en dromen van een flinke bak Frolic.

Wit werk

Vrije dag of niet, het is hard aanpoten op Eriksberg. Maar het is voor een goed doel, want we zijn bezig met het schilderen (ofwel witten) van onze sauna-in-aanbouw. Dat is geen simpel werkje, want het onbewerkte hout stribbelt behoorlijk tegen, kortom we moeten meerdere keren met de roller of de kwast over het grote oppervlak. Dat oppervlak is behoorlijk groot, want zowel de vier wanden als het uit twee kanten bestaande plafond moeten worden gedaan. Pfff, wat een klus, tijd voor pauze.
Buiten schijnt de zon en onze koffie met koek doen we op een beschut plekje uit de wind. Eventjes uitrusten van die afmattende werkzaamheden. En dan weer verder....