Tot de volgende keer

Prachtig weer met heel veel zon, het onvergetelijke bezoek aan het slot Gripsholm, het taartjeskasteel, een tochtje naar Eskilstuna, het overheerlijke paddestoelen-eten, op de stoel bij kapper Ingrid. Van alles en nog wat hebben ze gedaan. Ingrids ouders hebben het enorm naar hun zin gehad, de zeven dagen gingen zoals men zegt in een zucht voorbij.
Op hun thuistocht naar het zuiden worden ze vergezeld door Cas die voor slechts 170 kronen (16 euro!) een reisje boekte naar zijn ouders. Ingrid brengt de hele bups naar het vliegveld en gaat er dan meteen vandoor want thuis moet weer alles aan de kant.
De terugvlucht verloopt zonder probleempjes en op het station Eindhoven neemt Cas afscheid van zijn schoonouders. Tot de volgende keer, schalt het over het perron. Met Kerst wellicht??

Krabben

Het heeft een enkel graadje gevroren en voor het eerst (maar zeker niet voor het laatst...) moeten de autoruiten worden schoongekrabt. Dat is later dan vorige jaren, toen moesten we al in de eerste dagen van september aan de ijskrabber.
Gelukkig is er nog geen sneeuw...

Onweerstaanbare verleiding

Het is als Lorelei op de berg en als een zeemeermin in het water. Het is een magische verleiding die niet kan worden weerstaan. Kortom, ook deze keer zitten we met ons bezoek aan tafel in het taartjeskasteel te Taxinge. Oogjes dicht, snaveltjes open, mmmm..., welk een zoete weelde!

Bezoek aan Gripsholm

Maandenlang heeft Jan, Ingrids vader, er naar uitgekeken en vandaag gaat eindelijk zijn langgekoesterde wens in vervulling: een bezoek aan het slot Gripsholm in Mariefred. Ingrids moeder is iets minder gelukkig, want ze deinst een beetje terug voor '...al die wenteltrappen en enge kamertjes'. Maar Cas stelt haar op haar gemak: alle zalen en verdiepingen zijn makkelijk bereikbaar en toegankelijk, aan elke bezoeker -jong en oud- is gedacht.
Het kasteel overtreft hun stoutste verwachtingen. "Een dergelijke verzameling antieke geschilderde portretten hebben we nog nooit gezien", zo luidt het commentaar na afloop van het bezoek. De meeste indruk maakte, ondanks het weinige licht, het ronde theatertje in de nok van een van de torens. Een zeer geslaagde zaterdagmiddag, het wachten meer dan waard!

Elandwelkom

Vlakbij Oxbro staat zomaar een eland in de berm te grazen. Jammer alleen dat Ingrids ouders dit niet kunnen meemaken, want die halen we zometeen af op het vliegveld.
De oudertjes staan al in de hal te wachten en dachten heel even dat we hen vergeten waren. Sja, we zijn iets te laat, maar ja, de vreugde van het weerzien is er niet minder om. We vertellen hen van de eland die zomaar langs de weg stond. "Gôh", merken ze op, "zou die d'r nog zijn?" Dat zou wel heel toevallig zijn, maar je weet maar nooit en dus rijden we enigszins langzamer als we Oxbro passeren. Nee maar, dit is absoluut fantastisch, daar staat ze nog steeds. Uitgebreid mogen we een fotosessie nemen, het dier trekt zich nergens wat aan. Jammer alleen dat er opeens auto's komen aanrijden, we kunnen hier niet blijven staan.
Maar het toeval en de mazzel zijn nog niet voorbij want 200m verderop staan opnieuw twee elanden! Voor Ingrids ouders een welkom als nooit tevoren!

De lokkende risotto

Ingrid's paddestoelenrisotto lokt eters uit allerlei windstreken. Het is ook zóóóóó lekker, en nog gezond èn gratis ook (dat laatste geldt uiteraard voor de paddestoelen). Erica en Per zijn met hun spring-in-'t-veld-doggie Keira bij ons op bezoek en met zijn viertjes zoeken we de maaltijd bij elkaar. We hebben hen verteld over onze vondst van voorbije week en dat willen ze ook wel eens meemaken. Ergens verderop vindt Ingrid een enorm exemplaar van de soort Eekhorentjesbrood, die zijn zeer goed te gebruiken als smaakmaker. Dan gaat ieder zijns weegs en plukt haar of zijn eigen mandje vol. Cas is opeens geheel verdwenen, maar blijkt verderop -uit het zicht en geluid van de rest- opnieuw een groot aantal cantarellen te hebben gevonden.
Nu nog de boel schoonmaken, pan op het vuur, salade erbij en dan: "Aan tafel !"

Paddestoelenparadijs

Buurvrouw Carina en dochter Smila hebben al vijf uren rondgelopen maar hun paddestoelenoogst is nogal magertjes. Smila heeft zich ondertussen tegoed gedaan aan bosbessen en heeft haar gezichtje helemaal roodblauw weten te kleuren. Guitig poseert ze voor de camera.
"Misschien hebben we meer geluk als we met jullie meelopen...", aldus Carina, en met z'n viertjes duiken we het bos in. Ieder zoekt in een eigen 'gebiedje'. Af en toe roepen of fluiten we naar elkaar zodat we elkaar niet kwijt raken.
Dan stuit Cas op een enorme hoeveelheid trechtercantarellen, het zijn er werkelijk hon-der-den, ongelooflijk maar waar. Je weet niet waar je moet kijken en nog minder, waar je moet beginnen met plukken. Ook Ingrid en Carina zijn onder de indruk van de vondst. Dit is vanaf nu 'onze' plek en plechtig beloven we elkander de plek geheim houden.

Verstoorde rust

Deze dag zal Meneer Eland nog lang heugen. Hij loopt door het bos en staat plotsklaps zowat oog in oog met Ingrid en onze twee keffertjes. Àhkkà gaat er meteen op af, en voor Heer Eland zit er niets anders op dan het op een lopen te zetten. Pfff, dat was even schrikken, dat maak je niet elke dag mee in je elandleven. Maarrrrr, wazdat? Nee hè, daar zijn ze weer! Alweer Ingrid met die twee blaffende hondjes..., opnieuw ervandoor.
Een kwartiertje is het rustig, als uit het niets een grote auto (met Cas achter het stuur) komt aanrijden. Wegwezen, voor de derde keer! Wat een dag, wat een dag, het valt niet mee om eland te zijn.

Boleten moet je eten

Het paddestoelenseizoen is in volle gang en hele volksstammen trekken de bossen in op zoek naar boleten, cantarellen en wat dies meer zij. Wij kunnen natuurlijk niet achterblijven en trekken er op uit, gewapend met een flinke emmer. Dat blijkt een vooruitziende blik want verderop bij Banvallen (tip van Ingrid) staat het er helemaal vol mee. Eigenlijk weten we niet goed wat wel en niet eetbaar is, maar de plukpret is er niet minder om.
Thuis worden diverse boeken geraadpleegd en we kunnen met enige trots constateren dat we het zekers niet gek hebben gedaan. Slechts twee exemplaren zijn een beetje twijfelachtig en verdwijnen in de afvalemmer. De rest gaat met 'n lik boter en enige fijngesnipperde uien in de koekenpan, met als eindresultaat 8 (!) dik-paddestoelbelegde, gezonde en superlekkere boterhammen.

Mooie oude spullen

In Jäder, ongeveer 25 kilometertjes hiervandaan, heeft een jonge energieke meid een winkel geopend met allerlei antiek en soms vergeten materiaal. Van alles kun je er krijgen: beslag, gereedschap, bakelieten stopkontakten, gietijzeren kachels enzovoort. Je kijkt je ogen uit in deze verrassende winkel met de passende naam All-Ting, kijk maar op hun website. De deurencollectie slaat alle records: liefst 500 exemplaren staan te wachten op een nieuwe eigenaar. We zijn op zoek naar een antieke dubbele deur ofwel pardörr. Helaas is er niets van onze gading mee, doch winkeleigenaresse Karin noteert onze namen voor het geval ze een exemplaar tegenkomt. We wachten in spanning af.

Andere bouwwerkzaamheden

Aan de voorkant van ons saunahok hebben we een nieuwe, geïsoleerde ingang gepland en daarvoor moet eerst een bodem worden gestort. Daat gaat 'ie weer, honderden kilo's zand, grind en cement, aangevuld door vele, vele liters water. Beton beton beton, zwoegen, zwoegen, zwoegen: we zouden er een liedje van kunnen maken met bijpassende muzikale begeleiding van de draaiende cementmolen.
De zon is al bijna onder als het werkje is geklaard.