Vlakbij Oxbro staat zomaar een eland in de berm te grazen. Jammer alleen dat Ingrids ouders dit niet kunnen meemaken, want die halen we zometeen af op het vliegveld.
De oudertjes staan al in de hal te wachten en dachten heel even dat we hen vergeten waren. Sja, we zijn iets te laat, maar ja, de vreugde van het weerzien is er niet minder om. We vertellen hen van de eland die zomaar langs de weg stond. "Gôh", merken ze op, "zou die d'r nog zijn?" Dat zou wel heel toevallig zijn, maar je weet maar nooit en dus rijden we enigszins langzamer als we Oxbro passeren. Nee maar, dit is absoluut fantastisch, daar staat ze nog steeds. Uitgebreid mogen we een fotosessie nemen, het dier trekt zich nergens wat aan. Jammer alleen dat er opeens auto's komen aanrijden, we kunnen hier niet blijven staan.
Maar het toeval en de mazzel zijn nog niet voorbij want 200m verderop staan opnieuw twee elanden! Voor Ingrids ouders een welkom als nooit tevoren!
