De kersentuin

Soms creëer je de mooiste dingen als je niets doet. Een mooi voorbeeld is onze tuin: heel bewust hebben we in het oostelijk deel de natuur zijn gang laten gaan. Zorgvuldig stuurden we onze grasmaaier langs het alsmaar hoger wordende gras en de opkomende weidebloemen.
Het resultaat is grandioos want sinds half juni staat ons huisweitje vol met margrieten, kluwenklokjes, timotei, rolklaver, weideklokjes, veldzuring, boterbloemen, reukgras en andere natuurschoonheden. Onder de kersenboom is het meer dan ooit goed toeven.

Ingmar Bergman

Vandaag werd bekend dat Ingmar Bergman -Zwedens meest bekende regisseur- van ons is heengegaan. Ingmar begon zijn in 1950 met baanbrekende films zoals Smultronstället en Scenes uit een huwelijk. Zijn ultieme meesterwerk was Fanny en Alexander, een film die steevast elk jaar rond Kerst op de televisie wordt vertoond.
Op een eigen website vind je meer informatie over Ingmar Bergman.

De Zangvogeltjes

Dirigente Ingrid wil graag de mis tijdens de markt in Malmköping opluisteren met zangmuziek. "Kun je ook meedoen?", vraagt ze in een mailtje aan 'onze' Ingrid. Snel worden de agenda's vergeleken en gisteren vond een oefenuurtje plaats. Cas zit op een achterafplek en luistert aandachtig naar een prachtig meerstemmig Latijns stuk met een onbekende titel.
Vandaag staat een select groepje van Dunkers kören op de planken. De herenleden laten het behoorlijk afweten, het zijn alleen de dames die zingen. Niet erg hoor, de kwaliteit is er niet minder om en speciaal voor de gelegenheid noemen ze zichzelf de 'Zangvogeltjes'.... De aanwezigen belonen hen met een welgemeend applaus.

Boemelen

Malmköping is dit weekend een echte metropool en dat zullen we weten ook: uit alle windstreken staan kilometers lange autolinten te wachten. In het dorp is de jaarmarkt in volle gang en trekt bezoekers van heide en verre, in totaal zo’n 80000 (tachtigduizend !!) mensen.
Nèt op tijd nemen we een kleine afslag en besluiten onze reis richting jaarmarkt voort te zetten per..... trein!!! Dankzij een aantal bevlogen spoorliefhebbers kun je in de zomermaanden een toertje maken met een gerestaureerde, geëlectrificeerde trein uit voorbije tijden. De eindhalte ligt direkt aan weg 55 (onze route). Komt dát effe mooi uit. Ruim 10 minuten later boemelen we richting het centrum. „Alleen 3e klas zitplaatsen,“ zo vertaalt een reisgenoot de houten bankjes. We kijken onze ogen uit, naar het fraaie landschap dat aan ons voorbijglijdt en naar 't fraaie bekijkenswaardige interieur: alle onderdelen zijn tot in het detail gerestaureerd. Onze trein is en rijdt àls en dóór een stralend zonnetje.
Na diverse haltes (picknickplek, camping, fruitboom) arriveren we in Malmköping en mengen ons in de mensenmassa. Op de markt en de aangrenzende kermis is het een drukte van belang. Handwerk, T-shirts, gerookte worsten, namaak-Crocs, keukengerei, verzin het maar: hier kun je het kopen. En dan die gebrande pinda’s: je-weet-wel! Záááálig, verrukkelijk, daar kopen we meer van!
Her en der horen we dat mensen 2 uren in de file hebben gestaan. Wij niet! Die 70 kronen zijn de treinreis meer dan waard. Dat doen we meer. Ga je mee? Doen!

Dat was niet voor 'n foto

De knal volgt meteen op de flits en uit de overkapping boven de kachel komen een paar vonken naar beneden! Een onweersbui boven Eriksberg laat flink van zich horen en verdrijft een geschrokken Ingrid van de keuken naar de woonkamer. Daar is het voor dit moment een stukje veiliger!
Pal boven ons huis vindt de bliksemontlading plaats. Gelukkig was de TV-antenne op voorhand uitgetrokken maar dat geldt helaas niet voor de telefoonaansluiting. Tegen dit natuurgeweld heeft ons draagbare toestel geen enkele weerstand, kapot! Het gewone toestel heeft wat meer power dus er kan gebeld worden.
In de avond ontdekt Cas dat zelfs 'n hoofdzekering 't heeft begeven. Bliksems, gratis stroom is leuk, maar het moet niet teveel worden.

Een heel blij berichtje

In onze mailbox vinden we een vreugdevol bericht: over enkele maanden krijgt Luuk (zie foto) een broertje of zusje! Geweldig en hartstikke leuk! We mogen allemaal meegenieten op een speciale website. Wij wensen Luuk, mamma Kim en pappa Patrick heel veel geluk tijdens de zwangerschap maar vooral ook daarna. Van harte proficiat!!

Hoofd(b)rekens

Bouwen is niet alleen handenarbeid maar vooral ook hersengymnastiek. Op onze schuur-in-aanbouw willen we een gewoon, alledaags zadeldak en zie hier de uitdaging: de breedte van de te bouwen schuur is 2,86m, de hellingshoek is 36 graden. De vraag is nu: hoe lang moeten de draagbalken (spanten) van het dak worden?
Hoe we het ook berekenen, we komen er niet uit. Zelfs Internet is geen hulp, nergens is een berekenings-methode te vinden. "Had ik maar beter opgelet in de wiskundeles", zo mijmert Cas. Plotsklaps schiet het door zijn getergde hoofd: "Maar wacht eens even...., wiskunde...., dat was toch.....!"
Snel wordt een mail opgesteld en nog geen uur later is het verlossende antwoord binnen. Sinus en Cosinus zijn rekenwonders maar de echte wijsgeren zijn Pythagoras en Pkie. Zonder hen waren we nergens. Super bedankt!

't Schiet aardig op

Nog geen twee weken geleden stonden spirea, frambozenstruiken en enige brandnetels op deze plek. Nu staat de basis voor onze nieuwe schuur met daarbovenop het frame voor de wanden.
Ingrid werkt het hele weekend in Strängnäs dus is Cas solo aan de slag. Doch het werk schiet behoorlijk op, sneller dan verwacht eigenlijk. Hout is een dankbaar produkt, dat zich handig laat be- en verwerken. Belangrijkste attributen: zaag, hamer, waterpas en meetlint. De laatste twee zijn onontbeerlijk want op school leerde je het al: Meten Is Weten ! Nog enige cijfers voor de statistici:
- meters hout (tot nu toe): 200
- gebruikte spijkers (75+100mm): ruim 500
- kromgeslagen spijkers: 11
- aantal keren op duim geslagen: 0
- aantal zweetdruppels: ontelbaar (veel zon !) ...

Razendsnel natuurwondertje

”Jeetje, kijk daar! Fantastisch!” verbreekt Ingrid enthousiast de avondstilte en wijst naar een bloemenstruik naast onze tuintafel. En jawel, het is ongelooflijk: daar vliegt een kolibrivlinder! Met ultrasnelle bewegingen vliegt het diertje heen en weer, blijft dan hangen en priempt de lange tong in elke bloemkelk op zoek naar nectar. Tijd om ons fototoestel te halen hebben we niet want nog geen minuut later is deze uit de kluiten gewassen vlinder verdwenen. Om 'n indruk te krijgen, een geleende foto van deze Macroglossum stellatarum.

All-in

"Camping Eriksberg All-In", zo sluiten Jan, Marijke en Marlou hun bezoek af aan ons. Ruim vijf dagen kampeerden ze op onze, voor de gelegenheid ingerichte mini-camping.
We nemen afscheid met een beslist "Tot de volgende keer!" erachteraan. Even later wordt de Volvo gestart en daar gaan ze, richting zuid Zweden, naar onder andere het glasdistrict.
Dank jullie wel voor het magnifieke Blond-servies (we zijn er nog steeds een beetje verlegen van...) en jullie hartelijke gezelligheid!! Hou doe!

Klussen is leuk

Sommigen onder onze lezers zullen meewarrig het hoofd schudden maar wij vinden klussen leuk om te doen. Het geeft een innerlijke voldoening dat we dat toch maar weer mooi zèlf hebben gemaakt!Gestaag vordert de aanbouw van onze schuur. De ene na de andere betonnen pijler verdwijnt in de bodem en daarna is het tijd voor de steunbalken. Meten, zagen, zwoegen, even een bakkie leut en dan weer verder met de arbeid. Uitbundig zingen de cirkelzaag en de schroeven draaiende boormachine. Tot laat in de avond zijn we in de weer en kunnen dan tevreden terugkijken op onze verrichtingen. De basis is gelegd, we kunnen beginnen met de wanden en daarna het dak. Maar nu is het tijd voor een glaasje wijn en daarna een verdiende nachtrust.

Zon, kastelen en gebak

De zon staat hoog aan de hemel en zorgt voor een zalige warmte. De verleidelijke uitnodiging tot een uitstapje naar onder andere het slot Taxinge doet Ingrid heel even twijfelen maar de zon lokt en lonkt: de dagplanning voor vandaag is een luierend dagje "zonnebed/zonnebad". Soezen en lummelen met Àhkkà (foto) en Matsi.

Onze gasten Jan, Marijke en hun gister gearriveerde dochter Marlou benoemen Cas tot gids-van-de-dag en alras gaat het richting Mariefred. Eerst naar Gripsholmen. Daar waren wij al eerder in mei maar nu is het slot ook van de binnenkant te bezichtigen. Wat we zien overtreft onze stoutste verwachtingen: eindeloos dolen door kamers, gangen, trappen, zalen en wat dies meer zij. Bovenal een zeer goed onderhouden interieur met een fabuleuze en unieke reeks schilderijen. De absolute klapper is het in een van de torentjes gelegen theater, geheel compleet met orkestbak en antieke decors met de oorspronkelijke requisieten.
Ten zeerste aanbevelenswaardig, dat Gripsholmen! Kom je met je familie, koop dan een familiekaartje, dat scheelt in de prijs.

Na een korte tussenstop in het knusse Mariefred gaat de rit naar Taxinge. Net als Gripsholmen ligt dit fraaie landhuis op de oevers van het Mälaren. Maar Taxinge heeft iets speciaals, iets extra speciaals: veel gebak! Zéér véél mjammie-mjammie-super gebak! Niemand kan zich herinneren ooit zoveel lekkers bij elkaar te hebben gezien. Een keuze maken is ’n vrijwel onbegonnen inspanning. Onze ogen willen alles. Dit is bijna te mooi om waar te zijn. Dit is hmmmmmmmmmm, zó lekker! Toch weten we een keuze te maken en nemen we plaats in de gezellig ingerichte tuin met een weergaloos uitzicht over het Mälaren. Koffie drinken op stand!!

Lang zal 'ie leven

"Lang zal 'ie leven, lang zal 'ie leven, lang zal 'ie leven in de gloria. Hieperdepiep, hoera!". klinkt het om middernacht. Om 00:00u precies zingen Ingrid en onze gasten Marijke en Jan voor de jarige Cas die er zelfs een beetje verlegen van wordt. Handjes schudden, kissie, kissie en een paar gouden schoenen vallen hem ten deel. Geboren op vrijdag de dertiende juli is het nu opnieuw zijn verjaardag. Hoera!!!!

Sinds die snikhete dag in 1991...

Geen historische gebeurtenis en het hoeft niet in de geschiedenisboeken. Maar toch! Vandaag vieren we onze trouwdag.

Hoezee, 16 jaar een paar !! Onze trouwringen blinken als vanouds.

Proficiat Ingrid, proficiat Cas !! Smak smak smak xxx.

WWWOPS, we gaan ervoor

Het is juli en de vakanties zijn in volle gang, industrisemester dus. Vrijwel geheel Zweden heeft vrij en slechts een enkele pechvogel of die-hard is (nog) aan het werk. De wegen liggen er uitgestorven bij en Cas, die onderweg is naar kantoor, komt de eerste helft van de rit geen mens tegen. Uit de luidsprekers van de autoradio klinkt een stem, gelukkig maar, want onwillekeurig denk je aan Remi uit 'Alleen op de wereld'.
Pas na 17km passeert een auto, tóch nog een lotgenoot die ook moet werken. Vlak voor Eskilstuna duiken meer auto's op en bij 'n halte staat zowaar een wachtende-op-de-bus.

WWWOPS: We Work While Other People Sleep.

Byggare Böb

De lokale bouwmarkten draaien record omzetten. Gedurende de zomer wil iedereen bouwen, bouwen en nog eens bouwen, zoals een veranda, prieeltje, omheining, bijkeuken, sauna, carport, opslagruimte en ga zo maar door. Wij laten ons niet kennen en bedenken allengs òns zomerproject: een werkplaats en opslagruimte voor ons gereedschap en ons tuinmaterieel. Momenteel staat alles dwarsschotsscheef op diverse plaatsen en af en toe zoek je je helemaal ongans.
Na een korte vergadering wordt besloten het achter ons huis gelegen bykhus (oud Zweeds woord voor washok) te verlengen. Aldus stonden we gisteren op de stoep bij de bouwmarkt en kregen Cas en de aanhanger het behoorlijk voor hun spieren toen 15 betonnen paaltjes van elk 60 kilo(!) werden geladen. Vandaag is het opnieuw raak en ligt de hele laadvloer vol met geïmpregneerd en gewoon hout.
Regen of niet, morgen beginnen we, je mot d'r wat voor over hebben. Ons Zweedse devies: het is zomer, we MOETEN bouwen. Heerlijk!

Suizende oren

Met de stiptheid van een handgemaakt Zweeds uurwerk landt onze Boeing 737 op het vliegveld bij Nyköping. Koffers ophalen, voorbij de douane (normaal nooit te zien, nu staan ze er wel) en dan de auto in. Gedurende de drie kwartier durende thuisrit komen we amper tien auto's tegen. Dat was enige uren geleden in Nederland en Duitsland wel anders: het ene na het andere voertuig raasde ons voorbij zonder zich ook maar 'n seconde te bekommeren om de maximum snelheid.
In Malmköping tracteren we ons op een maaltijd bij Pizzeria SuperStar, Ingrid bestelt een lekkere suflaki-schotel en Cas een goedgevulde pizza.
Twee ronde buikjes arriveren op Eriksberg en onze oren suizen van de oorverdovende stilte. Morgen halen we Àhkkà en Matsi op van hun vakantieadres in Eskilstuna, inderdaad....., in een hondenhotel !

"Ik mis alleen de HEMA"

Ons gehuurd voiture parkeren we voor de zekerheid in een parkeergarage. Diezelfde zekerheid kost een waanzinnige, absurde bom geld: we voelen ons behoorlijk uitgebuit, vooral omdat alle parkeergarages in handen zijn van één bedrijf. Dit is ongehoord!
Tussen twee plensbuien door wandelen we in een aangenaam zonnetje over de Hoge Brug en kijken uit over Maastricht. Via de Stokstraat lopen we naar het stadscentrum en mengen ons in de winkelende mensenmassa. Winkel in, winkel uit en her en der maken we gebruik van de uitverkoop. Een koppie koffie met gebak en dan naar meneer 'Guten Abend' alias Grieks restaurant Plaka, alwaar we met Jef, Lilianne, Kristel en Eline hebben afgesproken. Het is als vanouds gezellig en we smullen van de heerlijke schotels.
Wat NL betreft: wat een auto's, wat een drukte. Iedereen lijkt gehaast of gestresst en heeft nauwelijks oog voor de leuke dingen in het leven. Vervreemd lopen we door Maastricht. Het klinkt merkwaardig, misschien zelfs zwaar overdreven, maar dit is ons land niet meer. Het is leuk om ouders en vrienden te bezoeken en even te shoppen, maar toch verlangen we naar de rust van Eriksberg. "Wat missen jullie?", zo luidt vaak de vraag aan ons. Eigenlijk niets, behalve rinse appelstroop. En ook wel de HEMA, getuige bovenstaande titel alsook het gelijknamige boek.