Te hooi en te gras

'n Lang gekoesterde droom ging deze week in vervulling. Zie hier Ingrids nieuwe terreinwagen. Het groenetende dierenrijk heeft het nakijken, geen spriet blijft overeind. Vroemmie...., plankg(r)as!

"Je ruikt het..."

Sommige mensen, waaronder Ingrid, zijn er mee begaafd en ruiken het in de lucht: langzaam maar zeker komt de herfst eraan. De onbegaafden schudden slechts meewarrig het hoofd maar moeten even later alsnog bekennen dat het klopt. De avonden worden korter, de dagen zijn minder warm en her en der beginnen de bladeren te verkleuren.
Zoals gezegd, Ingrid merkt op dat de lucht een herfstachtige geur krijgt. Wat dat is, daar kunnen wij als niet-ingewijden alleen maar naar gissen. Doch gisteren mocht iedereen het nakende najaar meemaken en gaf Moeder Natuur een miniscule demonstratie van haar herfstcollectie met een piepdun laagje vorst op de voorruit van de auto.
Vandaag was het meer dan dat en zijn ook de velden bedekt met een redelijke laag rijp. Het ijs zit behoorlijk op de auto, maar Cas ontspringt de krabdans door later naar kantoor te vertrekken. Ingrid zet alvast de winterschoenen gereed.

Raadsvergaderingen

Op zijn werk is Cas onder ander belast met het uitzenden via webbtelevisie van de raadsvergaderingen van de Gemeente Eskilstuna. De raadsvergaderingen vinden plaats elke laatste donderdag van de maand (juni en december uitgezonderd).
Vanavond vanaf 1800u kun je meekijken en meeluisteren naar de debatten. Wellicht is de Zweedse taal een hindernis, maar (doe Cas een plezier) laat eens weten wat je vindt van de beeld- en geluidskwaliteit. Schrijf gaarne een commentaar of mail ons!
Hier de data en begintijden voor de rest van het jaar, klik op de datum om te kijken/luisteren (werkt alleen tijdens de vergadering):

- donderdag 30 augustus, 1800u
- donderdag 27 september, 1800u
- donderdag 25 oktober, 1800u
- donderdag 29 november, 1800u
- donderdag 13 december, 1500u

Veel kijkplezier!

Wind- en regendicht

Het tijdelijke steunbalkje wordt weggezaagd, nog een extra houtstrip als opvulling en dan kan de deur erin. Het past allemaal als gegoten, de deur valt spontaan in het slot. Beetje lastig als je bedenkt dat de klink nog niet is geplaatst! Maar dat is een peuleschil vergeleken met de rest. Een half uurtje later is het werkje af en kan eenieder de hand drukken met de deurklink.
Ons 'komende-dagen-en-weken-programma' is bekend, want nu kunnen we aan de slag met: de vloer, isolatie, electriciteit en de onontbeerlijke dakpannen. Inderdaad, hier op Eriksberg zul je je nooit vervelen, er is altijd wel iets te doen of te beleven. Voor elck wat wils!

Twee flessen wijn

Het eerste raam tilden we gisteravond met zijn tweetjes op zijn plek, dat ging makkelijker dan gedacht! Het tweede raam (zijkant) is niet zo makkelijk en dus wordt buurman Totte ontboden. Een uurtje later is ook deze klus geklaard, reden genoeg voor het uitbrengen van een toost, waarbij de wijn rijkelijk vloeit. Samen met buurvrouw Kerstin wordt het heel gezellig en laat. De oogjes worden kleiner, de pretlichtjes des te groter. Pas tegen middernacht keren ze huiswaarts.
Totte móet en zàl op de fiets naar huis, in het stikkedonker, zonder licht...! Hoezo eigenwijs....? Zelfs een duikeling op het grasveld brengt hem niet van zijn stuk. Giechelend zwaaien we hen na als de buurtjes verdwijnen in de nacht.

Een mooie jas...

Dagenlang lag 'ie lekker luierend onder de rode rozenstruik, genietend van de warme zonnestralen. Alleen als Àhkkà voorbij kwam was er enige beweging te zien maar voor de rest soezen en gewoon heerlijk onderuit. Doch -heel eventjes letten we niet op- zie daar: meneer of mevrouw brengt een stevige striptease ten tonele en maakt zich vervolgens uit de voeten. De afgegooide lingerie blijft als stille getuige achter. Vanaf vandaag te zien op onze afdeling Gevonden Voorwerpen: een prachtig geconserveerde slangenhuid.

Faluröd

Zááááálig, al ontbijtend, klussend, dinerend en wijndrinkend samen vakantie vieren op Eriksberg. Inderdaad, momenteel genieten we van onze zomervakantie. Niet al te lang, ongeveer 2 weken, maar toch...! Geen moeten, geen vroeg op.
De schuur-in-aanbouw gaat nu met kangeroesprongen vooruit: vorige week stond er alleen een raamwerk en vandaag zijn we zo goed als gereed met de wanden en zit de eerste laag faluröd erop. Faluröd is de typische roestrode/bruine kleur die je op vrijwel alle huizen door heel Zweden tegenkomt. De bijzonder milieuvriendelijke verf is een mengsel van kopererst, lijnzaadolie en water. Ingrid strijkt en sopt het nog blanke hout dat het een lieve lust is. Geloof ons, dat lijkt makkelijker dan het is want het is aanpoten met de kwast.

Cas hanteert vlijtig de zaagmachine, hamer, schaaf, waterpas en brengt het ene na het andere paneel aan. Voor de pietjepreciezen onder onze lezers: ja, je hebt het goed gezien, de onderkant van de planken is vochtig. Doch dit keer niet van water maar van een ander natuurlijk product, namelijk lijnzaadolie. Dat is een eenvoudige doch slimme truc voor het eeuwenlang (sja...) beschermen van het hout tegen opspattend hemelwater.
Klopklopklop, mieeeääääääw, klinkt het door het bos. Niet zo goed voor de bosstilte maar het is slechts voor even. En het wordt ó zó mooi!
Komt allen kijken naar het ECHTE 'Eigen huis en tuin'....., alhier zonder commercials!

Geen angsthaas of...?!

Onze Àhkkà is voor de duvel niet bang. Komt er een fietser aan, ziet ze een vogel, ontwaart ze een haas, hoort ze een auto? Met luid geblaf rent ze erop af. In haar kielzog volgt dan haar kleine, minder dappere zus Matsi.
Maar er is één ding waar onze Västgötaspets heilig ontzag voor heeft: slangen! En da´s maar goed ook want rond ons huis zien we regelmatig zwarte kronkelaars voorbijglijden. Op ruime afstand en met veel kabaal gadegeslagen door..... Àhkkà!

Verhuisbericht

Mede namens wederzijdse pleegouders (wíj dus: Cas en Ingrid) zijn Raf, Floor en Bram verheugd jullie mede te delen dat zij een nieuw appartement hebben aanvaard in de nabijgelegen plaats Katrineholm. Het appartement wordt intussen aan hun wensen aangepast en voorzover bekend zal er ook een chincilla housewarming-party plaatsvinden. Tom en Christel: heel veel plezier met jullie nieuwste onderhuurders! Raf, Floor en Bram: we zullen jullie missen; gedragen jullie je een beetje?

Krak!

Boven het bos pakken de wolken zich samen, er is zwaar weer op til. Ons dagprogramma van vandaag is een uitstapje naar Taxinge met zijn heerlijke lekkernijen. We starten juist de Jeep als de bui losbarst. Als we over het bosweggetje rijden zien we de bomen zwiepen in de wind. “Dat kan niet goed gaan, “ denken we nog, maar -ongelooflijk- in een oogwenk is de windvlaag voorbij. Op de Stålbågaweg zien we het gevolg van deze miniwindhoos: een oude boom ligt dwars over de weg. Een automobilist komt aanrijden en kijkt beteuterd naar de ravage, hier kom je nìet voorbij. We besluiten een handje te helpen en samen met buurman Bert weten we de in stukken geslagen boom aan de kant te krijgen.
Een grotere verrassing krijgen we als we weer thuis komen van ons taarttripje. De razende wind heeft een metershoge berk te pakken gekregen en die (de berk dus) ligt nu languit op ons grasveld, mídden in de bak met prachtig bloeiende monnikskappen. Ingrid is laaiend maar hanteert al snel de boogzaag en de nodige spierkracht. Samen met Cas wordt de zilverberk in stukken gezaagd en naar de kant gesleept. Alweer een wintervoorraad stookhout erbij....

Voortgangsverslag

Onze zomerprojecten gaan goed vooruit. Ingrid is inmiddels bezig met afbranden-afkrabben en het in de grondverf zetten van de hokdeuren. Op de foto is een indruk te krijgen van onze nieuwe ‘huisstijl’ met een groengrijze ofwel grijsgroene kleur. De kleur lijkt op de kleur links en rechts van deze tekst.
Ondertussen heeft Cas het dak bereikt: dakspanten werden geplaatst, houten planken erop en daaroverheen een stevige laag bitumen. Jaja, de spierbundels werden flink op de proef gesteld! Inmiddels hebben we, via een koopje op Internet, een fikse partij dakpannen weten te bemachtigen. Doch die dakbedekking volgt later, voorlopig is het dak water- en winddicht. Beelden zeggen meer dan woorden, dus hieronder een aantal fotootjes van de werkzaamheden. Je ziet -onder elkaar- de opzet van de dakspanten, het betimmerde dak, Cas onderaan de ladder met een rol bitumen, en tenslotte de bitumen laag op het dak.

Een kleffe boel

In onze contreien hebben we te maken met een landklimaat, met bijgevolg een stabieler weer en een aangename warmte. Zelfs temperaturen van boven de 30 graden zijn zeer goed te verdragen. Oorzaak: een lage luchtvochtigheid van zo´n 20 à 30 %.
Maar deze dagen is het anders, zelden is het in Zweden zo luchtvochtig geweest als nu: bijna 100 procent! Op het drukvat van onze watervoorziening loopt het condensvocht in kleine stroompjes naar beneden. Dat geldt ook voor de bijbehorende filters: "Drup, drup, drup", hoor en zie je de hele tijd. De nieuwsberichten verhalen van brandmelders die spontaan af gaan (zijn ingesteld op max. 93%).
Onze hele huid plakt ervan. Klef, klef, superklef!

Augustus mijmeringen

Vanaf 21 juni lengen de nachten, zo gaat dat ieder jaar. Bijna onmerkbaar worden de dagen korter. Opeens ontdek je het: de lange nachten komen eraan. Vinden we helemaal niet erg, want ook in de herfst en winter is het supergezellig. Voorlopig is het zomer, vooral in deze dagen met temperaturen rond de 27 graden. Timmerende Cas en vervende Ingrid weten er alles van en de zweetdruppeltjes parelen op het voorhoofd. Een enkel wolkje voor de zon en een zomers briesje zorgen voor een welkome afkoeling.
's Avonds zitten we op ons terras, wijntje, camembertje, schaaltje nootjes. En bovenal de weldadige rust en de meest zuurstofrijke zuurstoffen en geuren van het bos. We babbelen over van alles en nog wat en merken op hóe zeer we het naar onze zin hebben. In vroeger dagen wilden we altijd weg, de hort op, wèg van huis in elk geval. Nu, hier op Eriksberg, hoeft zelfs shoppen niet meer zo; we zijn het liefste thuis.

Een blauwtje lopen

De bossen staan vol ermee, het is een overdadig, bosbessenrijk jaar dit jaar. Zolang je maar niets beschadigt mag je ze vrij plukken, toestemming van de boseigenaar is niet nodig.
Ingrid (voor de gelegenheid met blauwe vingers) struint tussen de bomen en vult een grote schaal met de gezonde bessen. Da´s lekker in de fil (soort yoghurt, maar véél smakelijker).
"Smek, smak, smek, smek...", klinkt het achter haar. Het zijn Àhkkà en Matsi, helemaal verzot op deze bosvruchten. Ze laten geen bes staan, hun tongetjes zijn helemaal blauw, net als hun ontlasting trouwens. Blauwbekken op een zomerse manier.