Een eland

Je moet gewoon geluk hebben. Weken en zelfs maanden zie je helemaal niks en dan, plotsklaps, daar is d'r een. Een grote, stevige vrouwtjeseland staat midden op de open vlakte aan de overkant van de weg naar Stålbåga. Het ochtendlicht is op dit vroege tijdtip nog niet helemaal op volle sterkte maar Cas, onderweg naar kantoor, kan de potige dame prima zien en bewonderen. Het blijft een schitterend schouwspel, zo'n älg (spreek uit als elj) zoals de Zweedse benaming luidt.

Een traan

Aan alle leuke dingen komt een eind. Hun vakantie is gewoonweg om-ge-vlo-gen. Weken keken zij (maar ook wij) er naar uit en nu is het alweer voorbij. We rijden een beteuterde Lilianne en Eline naar het vliegveld, om 1800u is hun vlucht terug naar het zuiden. Onderweg proberen we nog 'n glimp van een eland opvangen maar tisjammerenhelaas er is niets te zien. Ach, die groepjes met reeën zijn ook leuk om naar te kijken.
Op het vliegveld worden de koffers ingecheckt en dan is het tijd voor afscheid. Vier vochtige ogen verdwijnen door de veiligheidscontrole. "Kom gauw terug", roepen we hen nog na.

De paden af, de lanen uit

Glunderend en met pretoogjes kijkt Eline naar onze quad. Gisteren beleefde ze haar eerste rit en vandaag mag ze opnieuw mee op de vierwielmotor. "Het liefst over bospaadjes, lekker ruig!" roept ze naar bestuurder Cas. En daar gaan ze met hun tweetjes, crossend en hobbelend over bospaden en tractorweggetjes. Door de vele kuilen worden beiden behoorlijk heen en weer geslingerd en Eline moet zich stevig vasthouden aan het achterrek. Het kan haar niets schelen, dit is vet, SUPERVET! En met uitgelaten stem: "Sjiek, nog 'n rondje!"
Daar gaat het duo weer..., broem broem, vroem vroem.

Wintertijd

We mogen langer slapen vannacht want exact om 0300u gaat de grote wijzer een uurtje terug naar 0200u. De nachten worden nu lang, erg lang en reeds rond half vijf zal het donker zijn. Maar het wordt nog donkerder want tot aan de zonnewende van 21 december moet het daglicht nog ruim drie uren(!) inleveren. Deprimerend? Welnee! We steken de kaarsjes aan en luisteren naar het knappende vuur in de open haard.

De eerste kerstmarkt van het seizoen

Zelfs het weer zit mee: waterkoud, loodgrijze luchten en een kille nevel. In Julita, ongeveer 50km ten westen van Eskilstuna, zijn we aanwezig op de jaarlijkse kerstmarkt (jaja, we zijn er vroeg bij!). De omgeving met zijn oude, authentieke houten huisjes en stallen is perfect en oergezellig. Zowel binnen als buiten wordt allerlei kerstwaar aangeboden, veelal handwerk en absoluut géén prullen of andere onzin. Bij de kraampjes met etenswaar mag je gratis proeven, hetgeen we uitgebreid -foei toch- doen...! En lèkker, zó ongelooflijk likkebaardend lèkker! Onze vingers worden wel vijf keer afgelikt!

Shoppen, Stappen, Super, Stockholm

Exact om 10.18u rolt de trein het strak gestilleerde station van Strängnäs binnen. Plek genoeg voor ons viertjes en een weinig later zoeven we richting Stockholm. In de Zweedse hoofdstad geldt op weekdagen een tolsysteem als je met je auto de stad in wilt: milieumaatregel weet-je-wel. Parkeren kost ook een lieve duit dus daarom gaan wij lekker onderuit ìn en mèt de trein. Een retourtje kost slechts 200 kroontjes p.p. en grote mensen onder de 16 (Eline!) reizen gratis in gezelschap van een volwassene.
Stockholm CS ligt aan de rand van het centrum. Hoofdingang uit, Vasagatan oversteken richting de grote kerk (kannie missen), door het parkje voorbij de kerk en je staat midden in de drukke winkelstraat Drottninggatan. Loop naar links om naar het bekende Sergelstorget (groot, deels ondergronds plein) te gaan. Wij lopen naar rechts, richting Gamla Stan, de oude en o zo mooie binnenstad.
Bij het koninklijk paleis zijn we juist op tijd als de wacht wordt gewisseld. Even, héél even is Eline het idool van de dag.
Daarna gaat de tocht verder door de oude binnenstad en zien onder andere een archeologische vondst: een pas ontdekte gewelvenkelder. Verderop vinden we een leuk cafeetje met een nog leuker piepklein toilet. Bakkie leut, thee, limo en iets erbij voor de lichte trek.
Na deze versterking dwalen we verder door de pittoreske steegjes, straatjes en pleintjes. Her en der staan we stil bij een etalage of gewoon om rond te kijken. Gewinkeld wordt er ook, zoals een knuffelige elandsleutelhanger voor Eline en het ultieme Zweden-symbool: een dalahäst, een met de hand gesneden houten paardje. Meestal zijn ze rood geverfd maar deze keer gaat een rose exemplaar over de toonbank, dat staat mooi bij onze identiek gekleurde kaarsenhouders.
Vele uren later zijn we terug in Drottninggatan tussen het massaal aanwezige winkelpubliek. Pfffff, wat een drukte, dat zijn we niet meer gewend. Weet je wat? We nemen gewoon de trein terug. Naar de rust van ons bos.

Vrouwenpraat

Na alle ervaringen is het vandaag tijd voor een rustdag. Ofwel een “effe-helemaal-niks-dag”: genieten, relaxen, luieren, ontspannen etcetera, óp en óm Eriksberg in een verkwikkende herfstzon. De frisse boswandeling hoort er vanzelfspekend bij en omdat Cas vandaag aan het werk is gaan 5 dames alleen op pad: Ingrid, Lilianne, Eline, Àhkkà en Matsi. Het is vandaag Ladies Day. Wat een leven!

Citroen! Doen!

"De citroentaart moeten jullie absoluut proeven!", zegt Ingrid en wijst naar het gebak in de vitrine. Onze gasten 'doen' vanmiddag een rondje Eskilstuna en daar hoort een van harte aanbevolen bezoek aan Café Tingsgården bij. De bedienende dame is de rust zelve en serveert met een ijzersterk geduld de gewenste lekkernijen. Doch, dan smaakt het allemaal nóg smikkeldesmikkeller! Hmmmmmmmm, daar is dat engeltje weer dat over je tong p....!Na de verwennerij zwerven we door Gamla Staden, het oude centrum van Eskilstuna. Eigenlijk is het maar één straat maar de moeite van een bezoek waard met al z´n antieke huisjes, kinderkopjes en oude ornamenten.
De tocht wordt voortgezet in het moderne Eskilstuunse centrum alwaar Eline in het (kleding)zonnetje wordt gezet. Nog even binnenkijken in de werkplek van Cas en dan gaat de rit wederom naar huis, naar Eriksberg.

Op ('t) slot

De trip gaat vandaag naar het fantastisch aan het Mälaren gesitueerde plaatsje Mariefred.Àhkkà en Matsi zijn regelrechte toneelspelers als we de deur uitgaan voor de boodschappen of een uitstapje. Ook vandaag kijken een viertal -gespeelde!- bruine ogen ons na als we de deur achter ons dichttrekken.
Jammergenoeg is het direct naast Mariefred gelegen slot op slot (wat 'n woordspeling...) maar dat belet ons niet er door- en omheen te lopen. In het allerschattigste stadje bezichtigen we diverse winkeltjes met snuisterijen, thuisinrichting, antieke spulletjes enzovoort. Bij de Blauwe Kat is het tijd voor koffie met gebak en dan gaat het verder winkel-in-winkel-uit, maar onze portemoneetjes blijven verder vandaag gesloten. Het is al over vieren als we weer thuis aankomen, met een uitgelaten kefferdekef welkom.

Het taartendilemma

We schreven al eerder over het overweldigende taartenaanbod van Taxinge slott, zo'n 50km van ons vandaan. Alles is zó ongelooflijk uitnodigd en lekker, het maken van een keuze is waarschijnlijk 's werelds meest moeilijke en tegelijk allerzoetste opgave. Je weet gewoon niet wat je liever wilt. Ook Lilianne en Eline ontkomen niet aan het taartendilemma, het liefst zouden ze alles willen. Het kost de nodige tijd vooraleer we een aantal gebakjes op onze bordjes hebben. Een Fanta voor Eline en koffie voor de rest en dan is het smullen geblazen.
Om 4 uur zijn we weer thuis. Ingrid en Eline beginnen aan de avondmaaltijd terwijl Lil en Cas een wandelrondje Stålboga doen. Lekker doorstappen en dan aanschuiven bij geurende tomatensoep en een stapel pannenkoeken. En dan is het tijd voor ontspannen bankhangen voor de televisie met 007, Bond...., James Bond.

Stenen en shoppen

Na een weldadige nachtrust is het heerlijk ontbijten. Een vers kopje Nespresso, een bordje fil, worteltjesbrood en nog veel meer. Lilianne en Eline laten het zich goed smaken.
Een uur later staan we met zijn allen in onze wandeltenuutjes en begeven ons in een onverwacht warm herfstzonnetje. Lil's grootste hobby, stenen verzamelen, is een ware uitdaging want overal liggen de meest prachtige exemplaren. Rood, grijs, groen, zwart, wit, rose, gemèlleerd, met en zonder strepen, noem het maar op. Maarrrr, hoe moeten die ooit mee in het vliegtuig??! De uitdaging wordt met de minuut groter...
Op het verlanglijstje van dochter Eline staat een wonderlijke wens: een bezoek aan een echte Zweedse supermarkt. Nou, dat valt wel te regelen en 's middags schalt een zachte G door levensmiddelenwinkel Willy's. Eline is helemaal verguld met 'haar' uitstapje en winkelwagen. "Kijk mam, daar ligt worteltjesbrood en Ingrid, hoeveel pakken fil moet ik pakken??" Haar brede, welhaast ontroerende meisjes-van-dertien-lach spreekt boekdelen.
Tegelijkertijd timmert Cas een afdak voor ons tuingereedschap in elkaar. Het ophangen is evenwel een werkje-voor-2 maar gelukkig is Eline op tijd terug van haar uitstapje en biedt maar al te graag haar hulp aan. Zelfs de waterpas kent voor de jeugdige timmermeid geen geheimen. Een kwartiertje later hangt het draagframe op zijn plek. Het dak volgt later, nu is het etenstijd en tijd voor andere fun!

Onthaasten

Ingrid staat al een aantal minuutjes te wachten in de aankomsthal, terwijl Cas de wacht houdt bij de auto. De tegenwind en een beetje vertraging tijdens hun vlucht zijn snel vergeten als Lilianne en dochter Eline arriveren op Skavsta. Na de welkomstrituelen rijden we in het donkere schemerlicht terug naar huis. Behalve een enkele lantaarn en de ontelbare lichtjes achter de ramen valt er weinig te zien. Maakt ook niet uit, want onze twee gasten zijn o zo blij eindelijk bij ons in Zweden te zijn.
Na een lichte avondmaaltijd ploffen we op de bank en keuvelen over de reis, ons huisje en onze schatjes Àhkkà en Matsi. De vermoeidheid van de reis speelt al snel op en om tien uur is het bedtijd. Lilianne en Eline luisteren en luisteren en luisteren...., naar de oorstrelende stilte. Snel daarna vallen de oogjes dicht.

Tijd voor een dikke jas

De meeste bladeren aan de bomen houden het voor gezien en vallen massaal op de grasmat. Gelukkig is het niet meteen een kaalslag en vallen ze niet allemaal tegelijk, het felle kleurenpallet is nog even te bewonderen. Nog even..., want deze week beleven we de eerste echte vorstnachten van het seizoen, met een minimumtemperatuur van -6 graden. Dat was afgelopen donderdag en ook vandaag is het raak. Elke poel is bedekt met een 2 cm dikke ijslaag en op de ramen van het berghok staat een fris boeket ijsbloemen.
Ingrids auto rijdt sinds donderdag op winterbanden, de auto van Cas volgt binnenkort. Immers, je weet maar nooit wanneer de eerste sneeuw komt: zo'n 80 km verderop richting het noorden ligt nu reeds 10 cm. We bedoelen maar...!

Surfen in het bos

Wonen in het bos heeft vele, zeer vele voordelen. De rust, de zuivere luchten, nauwelijks mensen of verkeer en uiteraard de verkwikkende boszuurstof. Het ontbreekt ons aan niets, zelfs van de moderne middelen zijn wij niet verstoken.
Aan die middelen kunnen we nu eindelijk Internet toevoegen. Het kostte geduld en moeite maar vanaf nu doen we mee op de digitale snelweg. Voor de technici die het naadje van de kous willen weten: ADSL kan niet via onze telefoon en daarom hebben we een UMTS-modem. Het wordt ook Turbo 3G genoemd. Dattizzssnel.

Op jacht

Vandaag begint de elandenjacht. Ruim 3 maanden mag men op jacht naar de 'koning van de bos´. Het zal dit jaar niet veel voorstellen, weinig pang-pang deze keer.
De reden: in een recente telling kwam men tot de ontstellende conclusie dat de elandenstam in onze provincie behoorlijk is afgenomen. Daardoor heeft men besloten af te zien van de jacht in ons gebied. Daar zijn wij heel blij mee. Niet alleen omdat we anti-jacht zijn, maar ook vanwege de vele quasi natuurliefhebbers die met hun auto's veel te hard voorbij denderen en het bos onbehoorlijk op zijn kop zetten.
Tóch gingen ook wij op jacht, klein en niet zo fijn. Een grijze onverlaat had het voorzien op Ingrids appeltjes-voor-de dorst alsmede de boodschappentas. Met een uitnodigd stukje worst en een veerkrachtig plankje creëerden we een hinderlaag. We hoefden niet lang te wachten maar met respect voor gevoelige lezers eindigt hier dit artikel...

Levensgeluk

Even een bakkie koffie met een koekje en dan verder met onze klussen. Ingrid is druk in de weer met (wederom) de verfkwast en voorziet de keukenwanden van een frisse, antiekwitte kleur. Vooral de lambrizering met alleen maar kraalschroten is een arbeidsintensieve uitdaging. Eerst borstelen, dan rollen, nog eens naborstelen. En alsof het allemaal niet genoeg is: alles moet goed en juist worden afgeplakt.
Na het verfwerk is het gras aan de beurt en tuft Ingrid diverse rondjes over de groene mat, luidkeels nagezeten door Àhkkà en Matsi.
Tegelijkertijd is Cas bezig met het isoleren van de wanden in de uitbouw annex werkplaats. Geen leuke bezigheid, want steenwol veroorzaakt een irritante kriebel op je huid en in je neus. Het gehatsjie is dan ook niet van de buitenlucht.
Buurman Totte onderbreekt kort onze werkzaamheden als hij een last groeizame tuinaarde komt brengen.

Hoe 't ook zij èn ondanks alle werk: we zijn 't er samen (ont)roerend over eens dat we het super-super-super gezellig hebben!
Of nóg beter: we zijn hier echt gelukkig !

Bosstruinen

Met rasse schreden worden de dagen korter, elke vijf dagen 'verdwijnen' ongeveer twintig (20!) minuten daglicht. Nee, dat vinden we helemaal niet erg, zo schreven we al eerder. We maken het extra gezellig in huis. Bovendien kun je 's avonds en in de nacht genieten van een adembenemend hemels schouwspel. De lucht is hier zó helder dat je de sterren uit de hemel zou willen plukken.
Herfst is ook paddestoelentijd en gewapend met een keurig beschrijvend boekwerk struinen we door het bos. Vooral de Karl-Johan en de cantarellen zijn favoriet, maar onze oogst is minder dan minimaal. We zijn een beetje vroeg, zo vernemen we van onze buurtjes. Ach, maakt ook niet uit, want het is een weldaad voor je ziel om zo dwars door het bos te lopen.
De natuur is altijd wel in voor een verrassing want ondanks het vallen van de bladeren, zien we dat lupines, kamperfoelie en zelfs onze jasmijn voor de 2e keer dit seizoen met bloemen zijn getooid. Nog eventjes en dan staan de ijsbloemen in bloei!

O ja, gisteren is men begonnen met het plaatsen van oranje stokken langs de landelijke wegkanten. Dan weet je tenminste hoe en waar je de berm in kunt rijden, nietwaar Cas?!

Mmmmmm, heerlijk

Vandaag 4 oktober is het Kanelbullens Dag. De kaneelbul is een opgerold, overheerlijk zoet broodje met kaneel en suiker. Bakkie koffie erbij en schransen maar! Dat smaakt naar meer. Nog een....!