Geregeld krijgen we de vraag hoeveel sneeuw we hebben. Wel, op dit moment ongeveer 70 tot 80 centimeter. Af en toe komt d'r een beetje bij, kortom kom gerust langs wanneer je een middagje sneeuw wilt ruimen. 
feestelijk kaarslicht spelen we het spannende tafelspel Kolonisten van Catan. 
rode kool en nog veel veel meer!
Zo laag hebben we 't nog niet meegemaakt. Gisteravond daalde de temperatuur tot een formidabele -27,4 graden! Daar kon de waterleiding van onze WC niet tegen, kortom geen water meer om te spoelen. Voorlopig zullen we het moeten doen met emmers water, wachtend op warmere tijden.
Het is vandaag de dag van Lucia. Elke zichzelf respekterende stad of plaats heeft haar eigen Lucia en haalt haar met veel pracht en praal binnen, zoals hier in Eskilstuna. Met welhaast ontroerende zang en een lichtkroon met vijf kaarsen wordt Lucia rondgereden door de stad en ontvangen op het stadhuis. Een zeer stemmige traditie!
We schuifelen van kraampje naar kraampje. Cas koopt een prachtige lapse beker (kåsa) en Ingrid een zeer mooie armband van rendierleer en zilverdraad.
De goudvink laat zich niet zo gauw zien. In de zomer kun je het vergeten en in de winter zie je 'm af en toe. Op die manier moet ooit de fabel zijn ontstaan dat er sneeuw komt, als je een goudvink ziet. Onze voerplekken worden dagelijks bezocht door een hele horde van deze vinken, zo telden we vandaag maar liefst 14 stuks (en geen sneeuwvlok te zien)!
Tijdens deze donkere decemberdagen voor de Kerst is het in het pittoreske Malmköping zeer gezellig. De oude huisjes, de bijtende kou, de sneeuw, de warme vuurkorven en de prachtige kerstverlichting: het is alsof je midden in een ouderwets winters schilderij staat. 
De zondagse kerstmarkten lokken veel mensen naar het kleine stadje, niet alleen voor die heerlijke gezelligheid, maar vooral ook het aanbod van allerlei handgemaakte waar en huisvlijt. Handgebreide wintersokken, zelfgemaakte kaarsen, eigengemaakte marmelades, zelfgerookte vis, allerlei fraaie kerststukjes en -kandelaars, te veel om op te noemen. Wij gaan naar huis met dikke wollen sokken, wanten van elandenleer, een laps armbandjes en een keur aan worsten en kazen.
't Is een apart gevoel om over deze straat in Helsingborg te lopen. Ooit, in een ver verleden, was dit altijd onze entree in Zweden vanaf de veerpont. Dan droomden we van een bestaan alhier, inclusief baan en huis. Inmiddels zijn we bijna vijf jaar gesettled en vandaag heeft Cas een vergadering in een gebouw, gelegen aan bovenstaande straat. Gewoon als inwoner van Zweden!
Na de sneeuwstorm van voorbije week kwamen de temperaturen al weer snel boven nul. De sneeuw smolt goeddeels weg en her en der liggen nog een paar plekken. Vandaag is de vorst terug van weggeweest en op elke tak, elke spriet en elke draad zit een dikke laag rijp. Het is een novemberdag zoals een novemberdag moet zijn: koud, stil en uitgestorven, mistig met laaghangende bewolking.
... en arriveert ruim drie uur later op Eindhoven airport.
van de sneeuwschep schuift Ingrid het meeste aan de kant, maar de harde wind maakt het er haar niet makkelijk op: sneeuwduinen zijn enorm compact en hebben een behoorlijk gewicht.
De muizen worden brutaler en brutaler. Na een nachtelijk bezoek in bed hebben we er genoeg van, en besluiten tot grof geschut. Stukje vlees erin (geen kaas dus!), de val aanspannen en vervolgens wachten en geduld hebben. Donk, donk klinkt het na een uur of wat, en wederom hebben twee grijze onverlaten hun Waterloo gevonden. Maar het zijn zeker niet de laatste, zo weten we. Onze strijd gaat onverminderd door! We zullen ze.
Nee, liefst waren Lilianne en Eline hier gebleven, maar de plicht roept. Onderweg naar Skavsta houdt Ingrid de moed er in door op te merken "dat we misschien nog een eland zien." Het is of ze kan toveren, doch ineens -daar bij Oxbro- staat een elandkoe met haar twee jonge kalveren in een weiland. Eline, die nog nooit een eland heeft gezien, vindt het helemaal te gek! Drie stuks tegelijk, dat kunnen weinig Zwedengangers haar navertellen.
Het sneeuwt. En hoe! Onafgebroken vallen dikke vlokken naar beneden en al gauw ligt er een ruim 20cm dikke laag op de koude onderbodem. Tegen de middag verdwijnen de laatste wolken en breekt de zon door. Onze gasten zijn helemaal in hun nopjes en het "Oooh wat mooi" is niet van de lucht. Lilianne en Eline hebben gelijk, het is o zo fantastisch op een zonnige winterdag met vers gevallen sneeuw. Maar zeg 's...., winter? Het is immers nog herfst! Deze sneeuwval komt wel erg vroeg dit jaar. Dat belooft wat.
Vakantie of niet, maar de engelse bijles van Eline gaat gewoon door. Iedere dag wordt gelezen in het boek 'Bright lights, big city'. Elk hoofdstuk wordt uitgebreid overhoord en geëvalueerd met moeder Lilianne als lerares. Geen ontkomen aan! Zelfs wij steken er nog wat van op. Learning by doing noemen ze dat. Yes indeed, kwajt interesting.
hebben gekocht kunnen het beamen: het kost een godsvermogen, zeker als je een kilo tegelijk koopt.
Vandaag op de kop af 55 jaar geleden gaven ze elkaar het ja-woord.En nu minstens nog 55 jaar erbij! Hieperdehieperdehieperdepiep!Hoeraaaaah met deze heuglijke dag!Van harte gefeliciteerd pappie en mammieVan harte gefeliciteerd schoonpappie en schoonmammie
vertelde dat de transportauto in de berm was beland. Gelukkig bleek het allemaal een misverstand en gister arriveerde de complete bestelling. Vanwege de aanstaande vakantie wordt buurman Totte opgetrommeld en nog weekend wordt alles op zijn plek gezet. Uitmeten, waterpas erbij, tillen, vastschroeven en controleren, voor alle 14 ramen. Een kamer met uitzicht, op het zich in herststijl kleurende bos.
Sinds mei is er niets veranderd op het webblog. Is er iets aan de hand? Zijn jullie ons vergeten? Waarom horen we niets meer? Hebben jullie d'r geen zin meer in? De allerallerergste die we lazen in 'n mail: komen jullie terug naar Nederland?Ons kort maar krachtige antwoord: niets van dat alles. We hebben het gewoon ongelooflijk druk en ons webblogje is er -spijtig genoeg- nogal héél véél bij ingeschoten.
In het tussenhuis komt strakjes de badkamer (eindelijk binnen de deur!) en een voorraadhok. De woonkamer wordt ruim 35 m2 groot, en de prachtige, dikke balken blijven zichtbaar.
Op Eriksberg wordt volop gebouwd, doch niet alleen door mensen. In een bessenstruik vinden we, goed verscholen, een groene bol. Een verliefd stel winterkoninkjes bouwt hier een onderkomen voor hun aanstaande kroost.
Doch de meest vlijtige bouwers zijn de wespen. We tellen maar liefst 11 nesten, de grootste heeft de omtrek van een stevige voetbal. Of we bang zijn? Absoluut niet! Integendeel, wespen zijn ongelooflijk grappige diertjes. Laat ze gewoon met rust en geniet van hun gezelschap.
Geïnspireerd door onze gevleugelde vrienden doen wij hetzelfde: bouwen!
