Gammaldagsmarknad

Het is niet zo'n grote markt als in juli maar we kunnen het jullie zekers aanraden: de Gammaldagsmarknad in Malmköping. Ofwel de markt in ouderwetse stijl. Veel mensen lopen in klederdracht, er zijn allerlei oude (en zelfs vergeten) beroepen te zien en daarnaast kun je diverse handwerkspulletjes bekijken en eventueel kopen. Uiteraard valt er veel te proeven, zoals handgemaakte mosterd, zelfbereide jam, brood uit de houtoven enzoveelmeer. Reuze gezellig! Dit jaar heeft men een aantal migrantenverenigingen uitgenodigd en kunnen we proeven van de meest smakelijke hapjes uit onder andere Somalië, Armenië, Kenia en Palestina.
Weet je wat: kom volgende keer zelf kijken, elk jaar op de laatste zaterdag in mei.

Waterkoeling

De temperaturen zijn in een stevig stijgende lijn en komen nu elke dag boven de 25 graden grens, 'n weldaad voor lijf en leden. Tenminste, dat geldt voor ons menselijke wezens. Doch onze keffers Àhkkà en Matsi vinden het helemaal niet zo fijn. Puffend en hijgend zoeken ze koelte onder een struik of tuinstoel. Nee, dit weer hoeft niet voor hun, véél te warm.
Maar ook al hangen hun roze tongetjes inmiddels op half zeven: een wandelingetje, dat lukt wel, daar zijn ze immer voor 'in'. Plotseling zijn ze de warmte vergeten en stuiven over de stoffige bosweg. Niet voor lang, want na een kilometer is het tempo d'ruit en sukkelen ze achter ons aan. Afkoeling willen ze! Welnu, geen probleem! Bij een fris kabbelend beekje zet Cas hen in het water. Normaliter waren ze weggerend maar nu laten onze blafjes de koelte van het water zich heerlijk welgevallen. Na het bad zijn ze helemaal herboren. Luidkeels klinkt het door de natuur: "Hier komen Àhkkà en Matsi..."

Alweer voorbij

D'r is een tijd van komen en d'r is een tijd van gaan. De tijd van komen is gegaan en de tijd van gaan is gekomen. Tien dagen vakantie zijn, zo lijkt het, in een zucht en een wind voorbij gegaan. Ma heeft het een beetje moeilijk om afscheid te nemen, het is zo heerlijk hier in het bos. Maar thuis wacht haar lieve man die haar node heeft moeten missen...
Alsof het zo moet zijn komen Totte en Kerstin langs en nemen afscheid. Cas start de auto en gaat het richting vliegveld Skavsta. In het restaurant eten we nog een maaltijd en dan nemen zowel ma Bila als Ingrid afscheid van Cas. Ingrid volgt mee op de trip voor de gezelligheid maar vooral om haar ouders met een bezoekje te vereren. En daar gaan ze door de controle. Nog even een zwaai en dan begint de reis. Tot de volgende keer!

Superlatte

Café Latte? Dan moet je bij Keramikhuset in Strängnäs zijn. Geloof ons, alsof een koffieboon over je tong piest! Vandaag is het nóg feestelijker genieten want alle moeders worden getracteerd op gratis koffie: gewone, latte, capucino, espresso, het maakt niet uit, gratis en voor nix. Kan het nog mooier? Mammie Bila voelt zich de koningin te rijk.
In het bijbehorende winkeltje zien we mooie spulletjes. De beursjes worden tevoorschijn gehaald en de kassa rinkelt in alle vrolijkheid voor onder andere geurende zeepjes, een gesmeed schoeiselrooster, plantenbakje en een kandelaar.

Moederdag in Zweden

"Lang zal ze leven, lang zal ze leven", klinkt het op deze superzonnige ochtend, even later gevolgd door "Het is moederdag, 't-is moederdag!". Inderdaad, vandaag zetten we hier in Zweden alle moeders in het zonnetje, zelfs letterlijk op deze dag.
Ma Bila is helemaal beduusd maar vindt het allemaal geweldig leuk en origineel, dít had ze helemaal niet verwacht. (Voor onze lezers: op de neerlandse moekesdag van 2 weken geleden hadden we met opzet niets van ons laten horen want we wilden haar hier, op Zweedse wijze, fêteren. Gemeen hè, hihihi). Enfin, bloemen en een cadeau voor de feesteling. Uit het inpakpapier komt een donzig zacht stoelkussen tevoorschijn, helemaal met de hand gemaakt.
Even later schalt opnieuw het "Lang zal ze leven" door het bos, maar nu voor Ingrid, de pleegmoeder van onze keinders Àhkkà en Matsi. Jaaaaa, daar zijn ze, die klompjes met kattenmotief!
Beide moeders zitten glunderend aan 't ontbijt onder de parasol.

Burenvisite

Ook al lukt het niet met de taal, ze willen elkaar absoluut een keertje ontmoeten. Ma heeft al zoveel verhalen gehoord van onze lieve buren Totte en Kerstin en andersom willen zij ook een keertje de moeder van Cas de hand schudden. Onze buurtjes worden opeens heel verlegen als ma hen tracteert op een doos bonbons en een fles wijn. "Voor álle hulp die jullie geven aan Ingrid en Cas!", zo zegt ze erbij.
Het weer staat nóg net toe dat we een BBQ-tje kunnen opzetten, doch wel met jas of vest aan. We dekken een feestelijke buitentafel en Ingrid doet haar uiterste best met een heerlijke zomersalade. Cas is grillchef-van-de-dag en houdt de vlam in de (grill)pan. Na de culinaire weldaad moeten we alsnog naar binnen verhuizen, want het wordt nu toch echt te koud. Binnen praten we verder, met koffie en een stevige ijscoup.

Naar het taartjeskasteel

Eenieder die ons bezoekt wil absoluut één ding meemaken: een bezoek aan het taartjeskasteel. Cas' moeder is geen uitzondering en allengs tuffen we naar Taxinge, achter Mariefred. "Die snuisterijenwinkeltjes komen strakjes wel," aldus ma, "eerst wil ik koffie en vooral gebak." Dat kan, keuze genoeg. De mond van mammie valt watertandend open van verbazing bij de aanblik van alle lekkernijen en roept "Ik wil alles proeven, hahaha..."
We schreven het al eerder, je weet gewoon niet wát je moet kiezen, alles ziet er even lekker en smakelijk uit. Het lukt uiteindelijk een goede keuze te maken en dan smikkel-smakkel-smullen, het pure gebak-genieten! Alleen, en da's uitermate uitzonderlijk, het lukt Cas deze keer niet z'n bordje leeg te eten. Dat is in z'n zoete carrière nog nooit gebeurd! Eigenlijk is het niet zo wonderlijk, kijk maar wat op z'n bordje ligt...

Lummelen

Vandaag heeft Cas heeft een extra lange werkdag (tot in de kleine uurtjes...), dat komt een enkele keer voor in z'n werkrooster. Ingrid en d'r schoonma besluiten tot een lekker lange lummeldag. Boekje lezen, wat rommelen in huis, gewoon wat zitten en genieten van het uitzicht, puzzeltje maken, tv aan, en meer van dat soort relaxte bezigheden. Het weer is prima en dus kunnen de ladies in de middag naar buiten op een stoeltje in het zonnetje. "Wat is het toch heerlijk hier, zalig die stilte!", aldus moeders en snuift nog eens een diepe teug kruidige boslucht op.

Werkbezoek

Alles wil ze meemaken en zien, óók de werkplek van zoon Cas. Nou, dèt kèn! Samen met schoondochter Ingrid rijdt Belle Mèr Bila naar Eskilstuna, alwaar Cas aan het werk is. "Moet je de hele dag staan? Jongen, word je daar niet moe van?", aldus 'n verbaasde en licht verontruste moeder. Doch Cas stelt haar gerust en vertelt dat hij zijn werkplek in hoogte kan verstellen en naar believen kan staan of zitten. Gezond voor lijf en leden. "Prachtige uitvinding, hadden ze dat bij ons ook maar...", roept ma, en vervolgens: "Mag ik de grote computerruimte eens zien?" Nou, voor deze keer mag dat, maar we staan weer snel buiten want het geluid van de ventilatoren en koelinstallatie is oorverdovend.
Tijd om te lunchen. Naast het stadhuis ligt een prima woktent. Voor welgeteld 67 kronen mag je zoveel eten als je wilt, inclusief nagerecht en een glaasje fris. Moeders wil alles proberen en laat het zich uitstekend smaken. Na het eetfestijn duikt ze met Ingrid het bruisende stadsleven (ahum...) van Eskilstuna in, terwijl Cas nog een paar uurtjes op kantoor aan het werk is. Tsja, verschil moet d'r zijn, nietwaar?!

Een koud kunstje

Tante Tonny oet Gelaen had ooit een goeie tip: "Waarom vriezen jullie die bosbessen, frambozen en ander wild fruit niet in voor de winter. Dat is zo lekker en gezond!" Verdraaid, da's een waarheid als een koe. In een leuke aanbieding met flink wat korting en een dikke stapel cadeaubonnen schaffen we bij een lokale witboer een grotere ijskast en een vrieskast aan, i
Vanmiddag installeren we de handel. Een hele klus, want eerst moet al het verpakkingskarton, piepschuim en plastic worden verwijderd. Cas ontdekt dat de deur van de vriezer verkeerdom draait, dus die moet worden omgehangen. En dan nog eens alles waterpas zetten. De nodige uurtjes en transpiratie druppelen voorbij maar in de avond is het werkje geklaard. Cool! Iemand nog interesse in een oude koelvriescombinatie?

Daar is de zon weer!

Na het absolute temperatuurdieptepunt van gister is het nu een redelijk stuk aangenamer. Ok, het is slechts 12 graden maar 't is in ieder geval droog. In Strängnäs is Keramikhuset met zijn superdesuup Café Latte jammergenoeg dicht en op slot en daarom vlijen we neer in een theetuintje aan het water. Met de jassen aan en een beetje uit de wind is het nog nèt uit te houden.
Daarna nog wat boodschapjes en neuzen bij onder andere Överskottsbolaget en Willys, en uiteindelijk belanden we weer thuis. En hoeraaaah, het zonnetje breekt door! Heerlijk! We worden nóg blijer wanneer we de weersverwachting horen: vanaf nu gaan de temperaturen weer in stijgende lijn en we krijgen veel zon. Fantastico!

Kapsalon Eriksberg

Een enkele ingewijde weet het al langer: Ingrid is een uitstekende kapster. Nou, dat wil Bila ook wel eens meemaken. In de winkel werd een nieuw, fris verfje gekocht en nu, op deze koude zondag (5 gr, bwèèèh) is het moment om de haarkleur aan te brengen. Ma gaat er rustig voor zitten en laat Ingrid d'r gang gaan. Mengen, aanbrengen, inmasseren, uitsmeren, en dan nog een half uurtje wachten. Vervolgens uitwassen, haarbalsam d'rin en goed in model föhnen.
We staan alle drie paf: 20 jaar jonger voor nog geen 50 Zweedse kronen!

Rabarberfestival

Het rabarberfestival lokt ons naar Mariefred, het knusse plaatsje aan het grote meer Mälaren. Het is alleen zo jammer dat het weer niet mee zit, ongeveer 8 graden met een koude wind en nog regen ook. We laten ons niet uit het veld slaan en lopen de winkelstraat in. Moeder Ma wil alles zien en zo belanden we in een snuisterijenwinkel, een ansichtkaartenshop, een winkeltje met allerlei prullaria, enzocetera.
Op de centrale markt staan een aantal kraampjes doch het geheel is nogal teleurstellend, behalve dan die twee kramen met leuk bedachte rabarberspullen. Gelukkig weten wij de weg naar koffiegelegenheid Blå Katten. Binnen is het behoorlijk druk en we kunnen nog net op tijd de laatste zitplekken inpikken. De mevrouw achter de toonbank heeft het engelengeduld van langzaam rijzend bakmeel, en legt uit wat er zoal aan lekkernijen te krijgen is. Die frambozenbavarois, die lijkt ons wel wat. O ja, mèt koffie aub.

Vakantieleven

Lekker lang lummelen en luieren. We hebben allemaal vakantie en nemen het ervan. Het is ruim over half elf, maar ach, wat doettettertoe: ontbijten kan elk moment van de ochtend.
De tafel is gevuld met diverse, vooral gezonde lekkernijen, zoals viscrèmes en volkorenbrood. Mjums! Het gaat erin als zoete koek. "Zoveel eet ik thuis nooit" aldus de uitgelaten en uitgeslapen moeder van Cas. "Weet je, ik wil ook nog zo'n stuk knäckebröd met kaviaar. En wat hebben jullie een fantastisch uitzicht op al dat groen, zomaar vanaf de keukentafel!"
Het middagprogramma staat in het teken van een bezoek aan supermarkt Willys in Strängnäs. Ma wil het allemaal beleven en sjokt trots en met een gezonde dosis nieuwsgierigheid met de winkelwagen langs de rekken. Alleen die Zweedse taal, dat wil nog niet echt lukken. Want tja, wat moet je nou met köttbullar...???

Bila´s vakantietrip

"Hoera, vakantie!", roept moeder Bila als zij samen met haar oudste zoon de straat uitrijdt, onderweg naar ons in Zweden. Gisteren reisde Cas naar Nederland om moeders op te halen en nauwelijks 7 uur later is de reis alweer in omgekeerde richting.
Nog even een laatste zwaai naar pa Pierre en dan is de trip echt begonnen. Ondanks het vroege tijdstip (6.30u) is het op de autosnelweg raas-raas-razend druk! En iedereen heeft haast en jakkert ruim boven de maximumsnelheid naar de plek van bestemming. Gewend aan de Zweedse rust doet Cas het rustig aan. Desondanks zijn we, dankzij de nieuwe A73, binnen anderhalf uur op vliegveld Niederrhein, nabij Weeze. Huurauto inleveren, inchecken en dan een welverdiend koppie koffie. Alleen die krentenbol, die had verser mogen zijn...! Ach, we zijn ook veel te vroeg.
Na de versnapering is het tijd voor het serieuze werk: paspoort- en veiligheidscontrole. Ma Bila vindt het allemaal prachtig en lacht breeduit als de beveiligingsbeambte haar met een handscanner 'afborstelt'. Nog even een kijkje in het winkeltje en dan nog 3 kwartiertjes wachten vooraleer we het vliegtuig in mogen. Nóg eens 2 uur later èn vlekkeloos op tijd staan we op vliegveld Skavsta. Hoe zegt men dat ook alweer: "De vlucht is omgevlogen!"
Koffer oppikken, auto ophalen en dan over muisstille wegen naar Eriksberg. "O, wat heerlijk. O, wat mooi. O, wat fijn! O, wat prachtig!" Moeders komt niet uit-ge-ke-ken gewoon en geniet van de bovenste plank. De laatste 300 meter over de bosweg ("nee maar, dit had ik me heel anders voorgesteld") en dan zijn we thuis. Haar broek is niet langer wit wanneer Àhkkà en Matsi hun 'oma' uitgebreid begroeten. Welkom op Eriksberg!

Gustaviaans of Empirisch

We beleven een bloedhete dag, het is 27(!) graden, en de zon staat hoog aan de hemel. Cas is met auto en aanhanger onderweg naar Ekerö, een schiereiland ten westen van Stockholm. Het is druk op de weg vooral op het stuk vóór en bij het koninklijk slot Drottningholm. Het lijkt wel of iedereen vandaag op bezoek wil bij de koning en de koningin.
Even later kan het gaspedaal dieper worden ingetrapt en tuft Cas verder naar zijn bestemming. Op internet hebben we antieke en niet al te dure meubeltjes gezien en dat lijkt ons wel wat voor onze woonkamer. Immers, de huidige bank is een prima ligbank, maar véééél te groot voor de kleine kamer. Bovendien past het gevaarte niet bij de antieke inrichting van ons huis.
Het aangebodene ziet er goed uit, een 2 zits bank en 2 fauteuils in Gustaviaanse stijl (of is het nou Empire?). Hier en daar zit weliswaar een vlekje maar dat komt wel goed. Kortom, de koop is snel gesloten en voor alle zekerheid krijgt Cas een handgeschreven verkoopcontract mee. "Je weet maar nooit", aldus de voormalige (en lieve) eigenaresse.
De terugweg gaat via een pontje. 't Kost wat geld maar het scheelt een behoorlijke omweg en bovendien belanden we niet opnieuw in de file. Thuis aangekomen staat Totte paraat om het bankje en de fauteuils op hun plaats te zetten. En oooh, wat ziet het er mooi uit. Het wordt chiquer en chiquer op Eriksberg, zeg nu zelf.

Van baaldag naar vreugdedag

't Is heerlijk weer met dito temperaturen maar Ingrid baalt, en niet zo'n beetje ook. Tijdens de wandeling steekt ze haar ongenoegen niet onder stoelen of banken: "Bah, morgen en zondag wordt het 25 graden, maar ik moet werken en de hele dag binnenzitten. Bah bah bah!"
Ingrid briest verder: "En waar blijft mijn grote vriend de koekoek? Die had er al lang moeten zijn!"

Gelooffuttofnie maar binnen 3 tellen(!) wordt het geweeklaag beantwoord: "...koekoek, koekoek, koekoek, koekoek, koeko..."

'n Vreemde vogel

Hoog in de lucht klinkt een uiterst merkwaardig geluid, alsof je "prrrrwoerrrr" door een dikke afvoerpijp roept. We turen de hemel af maar in eerste instantie zien we niets. Daar horen we het weer. Opnieuw kijken en zoeken. En dan ontdekken we het: een kleinere vogel vliegt voorbij en produceert de merkwaardige roep.
Thuis duiken we meteen in de boeken en na enig speurwerk lezen we dat we een watersnip hebben gehoord en gezien. Tijdens de vlucht beweegt deze fladderaar de vleugels op een speciale manier en kun je het wonderlijke deuntje horen, luister maar...

Groener en groener

Met het lengen van de dagen stijgen de temperaturen. De zon schijnt uitbundig en de temperaturen komen nu iedere dag ruim boven de 15 graden. De wilde planten schieten omhoog uit de aarde en hier zijn enige plaatjes van het groen om ons heen.

Een gouden vondst

Vandaag is de dag van de Grote Opruiming op Eriksberg! Allerlei spullen waar we geen raad mee weten gaan weg. Achterbank neerklappen en dan 'inladen maar'. Oude kastdeurtjes, een verroest campingbed, lege verfblikken, afgedankte en defecte apparatuur etcetera verdwijnen in de auto en daarna rijden we met een rammelende kofferbak naar Eskilstuna.
In de sorteertuin (Zweeds woord voor milieupark) is het zeer druk, meer mensen gebruiken deze tussendag voor het opruimen van garages en schuurtjes. We moeten aanschuiven in de rij maar het schiet snel op en dan mogen wij alles in de containers kieperen.
Naast ons stopt een auto en een man en een vrouw beginnen het voertuig leeg te maken. Nog nèt op tijd heeft Ingrid het gezien: men wil een fantastisch oud tafeltje vernietigen. Beteuterd maar nieuwsgierig tegelijk vraagt Ingrid aan de mevrouw of men werkelijk dit gave kleinood wil weg doen. "Ja hoor, het moet weg. Maar ehh, wil jij het hebben??" Daar hoeft Ingrid niet lang over na te denken. We zochten al langer een antieke salontafel en dit is eigenlijk wat we al lang wilden hebben. We krijgen het nog voor niets ook! Meneer Sjo sprak ooit van de Goudmijn (=vuilstort): hij had en heeft helemaal gelijk!

1 mei, dag van de arbeid

Zo'n 40 tot 50 mensen zijn aanwezig op deze 1e mei viering van Vänsterpartiet in Flen en luisteren aandachtig naar de sprekers. Een van hen is Cas. Jaja, hij bijt de spits af met een uitgebreid verhaal over onze verhuizing naar Zweden, maar vooral over de (wan)toestanden in de wereld, in Zweden en in onze gemeente Flen. Onder andere komt de huidige staking in de zorg voorbij en Cas steekt het stakende verpleegpersoneel een stevig hart onder de riem. Dat laatste krijgen ook de talloze medewerkers van Palestinian Medical Relief Society (PMRS) die letterlijk met gevaar voor eigen leven hun belangrijke werk doen. Zij hebben onze steun hard nodig. Help alsjeblieft mee! Meer info vind je via deze link.
Daarna is het de beurt aan andere sprekers. En er is ook muziek van de uit Peru afkomstige Lucho met een aantal prachtige ballades en strijdliederen.
De Dag van de Arbeid is vrij, en dat zou voor iedereen moeten zijn.