Nieuws uit Kiev

Ondanks zijn lengte -hij is een stuk groter dan Cas- kruipt Bosse met het grootste gemak het dak op. De oude antenne wordt gedemonteerd en daarvoor in de plaats komt een ultramoderne schotel voor de ontvangst van sateliettelevisie en -radio. Een half uurtje later is het karwei geklaard en sluit onze installateur het kastje aan op de televisie.
De eerste zender komt in beeld, en nog een, en nog een, en... nog zo'n 100 stuks. Hier hebben we lang op gewacht maar nu kunnen we eindeloos kijken naar beelden uit de ruimte. Fantastisch, daar is het het journaal van Oekraïne, eindelijk...!

Een dreigende situatie

De raadsvergadering van Eskilstuna is nèt begonnen als buiten het grote plein voor het stadhuis wordt afgezet. De bank aan de overkant blijkt te zijn overvallen en er is een verdacht pakketje gevonden. Niemand mag in de buurt komen.
Intussen gaat de vergadering gewoon verder, op de agenda staan een aantal belangrijke punten die besluitvorming vereisen. Voor de zekerheid kijkt men af en toe naar buiten naar wat zich daar afspeelt.
Dat doet ook Cas, bezig met de webbtelevisie-opname van de debatten, en hij ziet dat het plein nog verder wordt afgezet. Het schouwspel wordt met de minuut onwerkelijker.
Dan gebeurt het onvermijdelijke. De deuren van de raadszaal gaan open en twee politie-agenten verzoeken iedereen zo snel mogelijk het stadhuis te verlaten, het risico is te groot voor de aanwezigen.
De voorzitter schorst direkt de vergadering. De ontruiming geschiet gedisciplineerd en zonder paniek, binnen 5 minuten staan alle mensen buiten. Zie de beelden via deze link, klik op de bovenste Visa knop en klik tenslotte op de laatste regel (Stadshuset utryms)

Krabben

Plotseling is de nazomerse lucht er vol van: muggen! De hele zomer hebben ze zich amper laten zien, en eigenlijk is hun seizoen al lang voorbij. Uit alle hoeken en gaten komen de irritant zoemende stekers tevoorschijn, achter elke grasspriet zit d'r wel een. Mjieeeeeeeee, klinkt het om je hoofd en prrrrrrik voelt het in je huid. En jeuk, heel-veel-jeuk achteraf.
Onze antimuggenspray staat wederom binnen handbereik.

Alles op een rijtje

Het is stevig aanpoten voor Ingrid bij het creëren van een rand langs de oprit en de paadjes, te beginnen met het uitsteken van een gleuf. Dat valt nog niet mee, de grond is behoorlijk hard en her en der zitten grote keien in de grond. Na het graafwerk moet zand worden gestrooid en om het geheel vlak te krijgen moeten er heel wat kruiwagenladingen worden aangevoerd. Tot slot worden de betonnen straatstenen met een doorslaand argument (lees: rubber hamer) op hun plek getimmerd. Even klinkt een waar-ben-ik-aan-begonnen-verzuchting maar die maakt snel plaats voor een trots dat-heb-ik-mooi-gedaan-gevoel.
Intussen vordert Cas gestaag met het timmerwerk in de ruimte die onze sauna moet worden. Isoleren, meten, zagen, timmeren, af en toe boren en weer van voren af aan. Het werk gaat langzaam maar gestaag, vooral de raamkozijnen zorgen voor enig oponthoud.
Maar nu even pauzeren met een glaasje water (want 't is best warm) en een snee uit Nederland meegenomen peperkoek en twee noeste arbeiders rusten uit in een uiterst aangenaam augustuszonnetje.

Wandelen naar Björndammen

In de verte hoor je vaag het geluid van de grote weg tussen Malmköping en Strängnäs maar voor de rest is het fluisterstil, behalve die ritselende blaadjs dan. Al langer wisten we van het bestaan van dit verlaten bospad en vandaag wil Ingrid haar hoofd, na een dag van noeste arbeid, opfrissen met deze ontdekkingstocht. We wandelen naar Björndammen, een klein gehucht met een rijke historie van ijzergieterijen en zo. Maar eerst en vooral zijn daar die weergaloze vergezichten over het meer aan onze linkerhand. De zon breekt door de wolken en tovert het landschap om tot een schllderachtig schouwspel. De roep van een kraanvogel zweeft kilometers ver over het water.
We arriveren in Björndammen, een lieflijke en perfecte verzameling oude huizen, huisjes en werkplaatsen. Alles is keurig onderhouden en zit goed in de verf. Het grote gele herenhuis met de gestucte muren is het allermooist, ook vanwege de voorname en rijke inrichting. Van de sintels van de gieterij die hier ooit was heeft men muurtjes gebouwd, het mos heeft de versiering voor zijn rekening genomen. We zien twee mannen die bezig zijn met een tuinhek en op een kleine bootsteiger ligt een eenzame hengel te wachten op een vis. We nemen plaats op een boomstam en zuigen de omgeving in een waardige stilte op.

Paddestoelenzee

Nimmer zagen we zoveel paddestoelen als deze maand, ook onze tuin staat er vol mee. Groot, klein, dik en dun in allerlei soorten en maten. Het eekhoorntjesbrood is gevulder dan ooit en verderop staat een exemplaar met een dertig cm brede hoed. Hier moeten kabouters wonen. Hier zijn de foto's, gun je fantasie de vrije loop.

Van onderen !

De antenneman is overduidelijk en onverbiddelijk: voor een goede ontvangst móet die ene berk weg. Anders kunnen we de sateliettelevisie even goed meteen vergeten. Het is een pijnlijke beslissing want een stukje natuur zal moeten wijken voor techniek. De bijl wordt tevoorschijn gehaald en aan Cas de taak de 40 cm dikke boom te vellen. Eerst een inkeping aan de achterkant (voor de valrichting) en dan het harde werk aan de voorkant. Beng-bang beng-bang, het galmt door het bos. Dan weerklinkt een dof gekraak en Cas doet snel een stap achteruit. Daar gaat 'ie, van óóónderen....! BONSSSSZZZZZ!

Grillavond bij een meertje

Er zijn van die dingen die we al jaren wilden doen, maar die d'r gewoon weg nooit van kwamen. Waarom weet niemand maar het gebeurt nu eenmaal. Dat gold ook voor een picknick aan het kleine meertje Sandsjön, amper 'n kilometer van ons vandaan, doch deze avond is het tijd deze belofte aan onszelf in te lossen. We verzamelen de spulletjes zoals etenswaren, klapstoeltjes, droog brandhout, een flink pakket grillworstjes, een gezonde berg salade alsook de auto want de hemel ziet er licht dreigend uit.
Bij Sandsjön gaan net de laatste mensen weg, hartstikke mooi, dan hebben we het uitzicht voor ons alleen. Terwijl Ingrid een lekkere salade creëert, stookt Cas een warm en knapperend vuurtje. Van enige berkentakken maken we spiezen en het grillfeest is begonnen. Een verdwaalde regendruppel probeert ons nog te vervelen maar onder de bomen hebben we nergens last van. Ook Àhkkà en Matsi hebben een fantastische avond en stuiven luid keffend langs de waterrand. Af en toe komen ze bedelen om en meeproeven van een worstje. Van dat rennen krijg je honger, zo lezen we in hun blijde oogjes. Onverwacht komen Totte en Kerstin nog voorbij evenals buurvrouw Maria. Ondeugd Totte proeft maar al te graag van Ingrids salade en mompelt "Sjonge, ik wist niet dat konijnenvoer zo goed kan smaken..."

Feest met surströmming

Je eerste kennismaking met surströmming zal zeker niet de meest aangename zijn: de stank staat werkelijk in je neus en houdt het midden tussen geconcentreerde rotte vis en dito eieren. Geen pretje, maar alle begin is moeilijk. Mocht je ooit een blik van deze Zweedse delicatesse aanschaffen, open dan de verpakking buiten, of wanneer het regent, ondergedompeld in een emmer water. Vergeet vooral niet een wasknijper op je neus.
Lang geleden probeerde Cas te proeven van het goedje doch gaf de moed na één dappere poging op. "Dat is de fout die iedereen maakt", aldus buur Kerstin, "want op de juiste manier bereid smaakt het echt heeeeeerlijk..." en laat haar tong smakkend langs haar lippen gaan. Ingrid wordt met de dag nieuwsgieriger, dit wil ze absoluut een keertje proeven en meemaken. Zou het echt zo erg zijn?
Deze avond zijn we uitgenodigd voor een proeverij bij onze buren.
Bij het opengaan van de keukendeur komt de intens doordringende geur ons al tegemoet. "Lekker hè?", lacht Kerstin en begint meteen met een uitleg waarbij Ingrid mag proeven van een klein stukje. "Kijk," zegt Kerstin, "zo moet het dus niet! Surströmming kun je beter niet rauw eten. Veel te sterk en veel te zout!" Als een volleerde demonstratrice toont ze hoe het wèl moet: men neme een snee tunnbröd (gewoon brood mag ook), daarop een flinke laag uien en daartussen een fijngesnipperde surströmmingfilet. Het geheel wordt bedekt met een redelijke laag zure room. Tot slot oprollen als een wrap en eten maar. Verbaasd proeven we van Kerstins recept, dit is smullen, smakken, genieten, dit is ongelooflijk lekker, dit is waarlijk een Delicatesse met een grote D. Oooooo, wat zalig, nog één alsjeblieft...!

Groen achter de oren

Nèt als we even uitpuffen met 'n bakkie leut vliegt iets groens richting de jasmijnstruik, een merkwaardig prrrt-geluid producerend. Na enig speurwerk ontdekken we op een tak de herkomst van het merkwaardige melodietje. Daar zit een sprinkhaan, niet zomaar een, maar een gigageval van liefst acht hele centimeters lang! Een reus onder de springers.
Dit hebben we hier nog nooit gezien. Is het al zover gevorderd met de klimaatverandering, vragen we ons af. Onze nieuwsgierigheid gaat blijkbaar te ver, want Sprinky de Haan vliegt plots op in de richting van het huis en landt boven het raam. Nu mogen we wat langer kijken en even later hobbelt het knalgroene exemplaar zelfs over onze handen. We zijn een huisvriend rijker

Vakantiewerk

De plannen voor de aanbouw van ons huis plaatsen we eventjes in de recent aangeschafte koelkast. Het ontbreekt ons aan een goed bestek en nog meer aan tijd. Pas op de plaats dus maar dat betekent niet dat we bij de pakken neerzitten of dat er niets te doen valt deze zomer. Geloof ons, we zijn keien in het bedenken van plannen en projekten.
We beleggen een vergadering en de wensen komen op tafel. Praten, discussiëren, ouwehoeren, brainstormen, je kent dat wel, doch we zijn het snel met elkaar eens. Aldus wordt besloten dat Ingrid zich gaat bezighouden met het verfraaien van onze oprit, zijnde het leggen van betonstenen langs de kanten. Een potig karweitje want alles moet uitgestoken en geëgaliseerd worden.
Ook Cas krijgt een leuke klus in zijn werkschoenen geschoven: het ombouwen van het berghok tot... sauna! Eerst alles uitruimen, spinnewebben en stof weghalen en isoleren. Daarna de rest.
Zo, genoeg gekletst, nú aan de slag, er is werk aan de winkel!

Quality time voor de ouders

Internet, brieven, telefoon, email, sms, alle communicatie is mogelijk maar het liefst hebben en zien ze ons toch in lijflijke aanwezigheid. 1600km is een redelijke afstand en vandaar dat we (opnieuw) in het vliegtuig stappen voor een bezoekje aan onze -ons node missende- ouders.
Voor de verandering landen we deze keer op vliegveld Eindhoven en worden breedlachend afgehaald door Ingrids vader. We worden getracteerd op een gratis treinrit naar het zuijen en daarna mogen we zelfs zijn auto inclusief gratis parkeerpas lenen. Goed gedaan jochie! Ook Ingrids moeder is blij het keend weer te kunnen zien en serveert een smikkelijk avondmaal.
Vervolgens gaat de reis naar de ouders van Cas. Ook daar grote blijdschap bij het weerzien en we worden flink geknuffeld, want nu kan het weer een keertje. Onze luchtgeveerde bedstee staat al gereed want de vermoeidheid van de reis begint nu wel parten te spelen.Na een ietwat korte nachtrust en een goed ontbijt is de batterij weer opgeladen en gaat onze reis met de bus naar Maastricht. De stad is duidelijk veranderd, zo merken we. Vooral het station en het centrum hebben een uitdekunst metamorfose ondergaan. We shoppen shoppen en shoppen en drinken koffie in de boekhandel in de magistraal verbouwde Dominicanerkerk.
En zo wordt de rest van onze korte Zuidlimburgtrip voortgezet. We pendelen tussen Borgharen en Heerlen en maken uitstapjes naar Ria en André in Rijckholt alsook Lilianne, Kris, Eline en Jef in Eijsden. Bovendien ontmoeten we na 3 jaar (!) weer een keertje José en Alex oet Haare en ontstaat tussen Ingrid en Spiky (Jack Russell van Cas' ouders) een eeuwige vriendschap.
De zeven daagjes vliegen om en dan moeten we alweer afscheid nemen. "Kunnen jullie niet wat langer blijven, het is zo gezellig", aldus een beteuterde moeder van Cas, "...dan kunnen jullie meedoen op het straatfeest", vult zijn vader aan. Doch sja, het vliegtuig wacht niet en thuis is nog heel veel te doen.
De ouders van Ingrid escorteren ons over vrachtwagenovervolle wegen terug naar Eindhoven. "Bah, dit is niet leuk", zegt een licht emotionele moeder van Ingrid en haar vader geeft nog eens een flinke hug aan hun dochter. Ruim vier uur later zijn we terug op Zweedse bodem en rijden in alle rust naar huis. Geen files hier, alleen de eeuwig zingende bossen. Dank je wel iedereen, vooral onze paatjes en maatjes, voor jullie lieve ontvangst, alle lekkernijen en alles wat jullie voor ons deden, doen en nog (willen) gaan doen! Tack så mycket!

Nu ook vakantie voor Ingrid

"Yèssssssss! Vakantieeeeeee!" roept een uitgelaten Ingrid als ze binnenkomt na een dag lang zwoegen. De afgelopen weken waren behoorlijk heftig met 14 nachtdiensten van elk 10 uur en daarbij ook nog een aantal ochtend- en middagdiensten.
Voor degenen die het nog niet wisten: het leven van een zorgmedewerker gaat absoluut niet over rozen. Hard werken, een zware verantwoording èn bovendien nogal onderbetaald: het hoort er allemaal bij.
Maar nu 10 dagen lang nixen, doenwaarjezelfzininhebt, vrijheid-blijheid en plezier maken! Vakantie in alle uitbundigheid!

Hondenweer

Het waren harde tijden voor Àhkkà en Matsi. Bijna twee weken lang moesten ze extreem warme dagen ontberen met temperaturen tussen de 29 en 33 graden. Een wandelingetje maken was een complete verzoeking voor hen, want hun tongetjes hingen zó ver naar buiten dat ze er over struikelden. Vervelend genoeg kunnen ze hun pelsjasjes niet uitdoen, dus af en toe verwenden we hen met een verkoelend bad in een grote teil.
Doch strakjes gaat het regenen, aldus de mensen van het SMHI, en dat is te merken aan de 18 graden van dit moment. Vol energie rennen de beide deugnietjes over de heuvels en door het struikgewas. Kefferdekef, dit hebben ze een hele poos niet kunnen doen. Onze spetsjes zijn weer geheel boven Jan.