Je eerste kennismaking met surströmming zal zeker niet de meest aangename zijn: de stank staat werkelijk in je neus en houdt het midden tussen geconcentreerde rotte vis en dito eieren. Geen pretje, maar alle begin is moeilijk. Mocht je ooit een blik van deze Zweedse delicatesse aanschaffen, open dan de verpakking buiten, of wanneer het regent, ondergedompeld in een emmer water. Vergeet vooral niet een wasknijper op je neus.Lang geleden probeerde Cas te proeven van het goedje doch gaf de moed na één dappere poging op. "Dat is de fout die iedereen maakt", aldus buur Kerstin, "want op de juiste manier bereid smaakt het echt heeeeeerlijk..." en laat haar tong smakkend langs haar lippen gaan. Ingrid wordt met de dag nieuwsgieriger, dit wil ze absoluut een keertje proeven en meemaken. Zou het echt zo erg zijn?
Deze avond zijn we uitgenodigd voor een proeverij bij onze buren.
Bij het opengaan van de keukendeur komt de intens doordringende geur ons al tegemoet. "Lekker hè?", lacht Kerstin en begint meteen met een uitleg waarbij Ingrid mag proeven van een klein stukje. "Kijk," zegt Kerstin, "zo moet het dus niet! Surströmming kun je beter niet rauw eten. Veel te sterk en veel te zout!" Als een volleerde demonstratrice toont ze hoe het wèl moet: men neme een snee tunnbröd (gewoon brood mag ook), daarop een flinke laag uien en daartussen een fijngesnipperde surströmmingfilet. Het geheel wordt bedekt met een redelijke laag zure room. Tot slot oprollen als een wrap en eten maar. Verbaasd proeven we van Kerstins recept, dit is smullen, smakken, genieten, dit is ongelooflijk lekker, dit is waarlijk een Delicatesse met een grote D. Oooooo, wat zalig, nog één alsjeblieft...!
