Waarom weet niemand maar het gebeurt nu eenmaal. Dat gold ook voor een picknick aan het kleine meertje Sandsjön, amper 'n kilometer van ons vandaan, doch deze avond is het tijd deze belofte aan onszelf in te lossen. We verzamelen de spulletjes zoals etenswaren, klapstoeltjes, droog brandhout, een flink pakket grillworstjes, een gezonde berg salade alsook de auto want de hemel ziet er licht dreigend uit. Bij Sandsjön gaan net de laatste mensen weg, hartstikke mooi, dan hebben we het uitzicht voor ons alleen.
Terwijl Ingrid een lekkere salade creëert, stookt Cas een warm en knapperend vuurtje. Van enige berkentakken maken we spiezen en het grillfeest is begonnen. Een verdwaalde regendruppel probeert ons nog te vervelen maar onder de bomen hebben we nergens last van. Ook Àhkkà en Matsi hebben een fantastische avond en stuiven luid keffend langs de waterrand. Af en toe komen ze bedelen om en meeproeven van een worstje. Van dat rennen krijg je honger, zo lezen we in hun blijde oogjes. Onverwacht komen Totte en Kerstin nog voorbij evenals buurvrouw Maria. Ondeugd Totte proeft maar al te graag van Ingrids salade en mompelt "Sjonge, ik wist niet dat konijnenvoer zo goed kan smaken..."
