(Fl)opruiming

Nauwelijks is de kerstcadeautijd voorbij als de winkels beginnen met hun mellandagsrea (opruiming-tussen-de-feestdagen). Dat begon al gisteren maar gaat vandaag pas goed van start. 'De ene na de andere aanbieding', zo schreeuwen de advertenties. Nou ja, aanbieding: het stelt eigenlijk niet veel voor en het is min of meer de bekende sigaar uit eigen doos. Laat maar hangen die leuke broek, laat maar staan die grappige schoenen. Wij wachten op de echte uitverkoop die rond 6 januari begint.

Een groene Kerst

Bings "I'm dreaming of a...." geldt ook voor ons, net als vorig jaar overigens. Buiten is het onzweeds groen: de temperatuur is ruim boven nul en uit de hemel druilt nattigheid naar beneden. De dunne sneeuwlaag van de afgelopen dagen is geheel weggewassen. Jammer jammer, het is nu eenmaal zo. Maar desondanks ís en blíjft gezelligheid troef op Eriksberg. We maken een langere wandeling en krijgen een gezonde aangezichtsdouche van frisse regenspatjes.
Later deze middag zitten we aan aan onze Kerstdis: gerookt rendiervlees, verse spruiten, echte(!) wildpaté, peultjes, aardappelkroketballetjes. Mijn liefje, wat wil je nog meer? Ach weet je, doe ons maar dat záááálige dessertijs met verse slagroom.

Kerstochtend in alle vroegte

Het valt niet mee wanneer we deze ochtend om 5.15u uit bed stappen. Dat geldt zeker voor Ingrid die vannacht tot na twaalven heeft gewerkt. Maar een warme douche kikkert ons op en nog geen uur later zijn we op tijd voor de repetitie in het kerkje van Dunker, alweer Ingrid's koor de traditionele kerstochtendmis (wordt ook wel julåttan genoemd) opluistert. De mis begint en zorgt voor kippevel bij de toehoorders wanneer koorlid Thea een oud, zeer stemmig lied ten gehore brengt. IJl klinkt haar stem door de kerk, voor de rest is het muisstil. Daarna volgen meer bekende liederen, gezongen door het complete koor.
Na deze devotie staat ons kerstontbijt gereed: warme broodjes met ham, kaas en vruchtenmarmelade. Klinkt heerlijk, nietwaar? Jaja, maar het allerheerlijkst is de door Cas gemaakte Christmascake. Dat is smullen van de bovenste plank! En uiteraard opletten dat je je vingers d'r niet bij opeet...

God Jul !

Jauchzet, Frohlocket! Luister naar het Weihnachtsoratorium van Johan Sebastian Bach en je weet wat we bedoelen!
We wensen jou en je aanverwanten hele fijne Kerstdagen en een heel gelukkig en gezond Nieuwjaar 2008! Cas & Ingrid

Ingrid's Julglögg

Het is tijd voor Julglögg, een overheerlijk drankje dat we drinken met Kerst hier in Zweden. Hier is Ingrids recept (4 à 5 personen):

Benodigdheden

Fles rode wijn
Enige eetlepels suiker (vier of vijf)
Kaneelstokje

Bereiding

Kook het geheel tot onder het kookpunt. Niet doorkoken anders verdwijnt de alcohol!

Om het geheel op smaak te brengen: knijp het sap van 'n sinaasappel in de drank.

Klaar! Wil je de drank echt 'Zweeds' maken, doe dan enige krenten met stukjes gehakte amandelen in een glas/beker en giet de glögg eroverheen. Drinken als de drank warm tot zeer warm is.

Luciafeest

De complete zaal wordt stil als de deur opengaat. Daar verschijnt Lucia, de lichtkoningin, met een krans van brandende kaarsen. Uit de monden van het jonge vrouwenkoor klinkt het "Santa Lucia". Je krijgt het er tegelijk koud en warm van.

Sankta Lucia, ljusklara hägring
Sprid i vår vinternatt glans av din fägring.
Drömmar med vingesus under oss sia,
Tänd dina vita ljus, Sankta Lucia.

Op deze 13e december viert heel Zweden traditiegetrouw Lucia-dagen, met zang en (kaars-)licht, kijk hier. Voor jonge vrouwen is het een hele eer tot lichtkoningin gekroond te worden, hetgeen vanavond gebeurt op het balkon van het stadhuis in Eskilstuna.
O ja, vandaag eten we lussekatter, een broodje in de vorm van een 8 met de smaak van safraan.

De boom van het jaar

Gewapend met een boogzaag gaat Cas opnieuw op zoek naar een kerstboom. En daar staat 'ie dan, het ideale exemplaar. Verlekkerd kijkt de spar naar ons huis: "Dáár wil ik ook m'n Kerst doorbrengen!". Lief hè?
Onderwijl heeft Ingrid aan het boompje van gister uitgelegd dat we toch niet helemaal tevreden zijn. Beetje zielig, dat wel, maar we beloven plechtig dat we de takken laten terugkomen in kerststukjes en zo.
Opnieuw begint het feest van prikprik-ajaj ofwel het aanbrengen van de kerststerren, -ballen, lichtjes en zo voort. Maar dit keer is het definitief. We zijn dik tevreden. We gingen op zoek naar de dennenaald in de hooiberg. En die vonden we. Kijk maar...

Decemberlicht

De donkere dagen voor Kerst? Welnee! Integendeel, het grootste lichtfestijn van het jaar. Overal hangen lichtjes en branden lampjes. Sommige huizen en tuinen hangen er helemaal vol mee. Super sfeervol is het in Zweden in de decembermaand.
In ons huisje plaatsen we de welbekende traplichtjes voor de ramen en in de jasmijnboom voor ons huis hangt Ingrid een lichtlint met 40 lampjes. Dan is het tijd voor de kerstboom die we 'lenen' van de boseigenaar. Ballen en andere versiering d'rin, lichtslinger en daar staat 'ie. Of toch niet....., constateren we enigszins beschamend: 't boompje is nogal kaal, zo niet: erg kaal, vinden we. Daar moeten we maar eens een nachtje over slapen...!

Eerste advent

Advent? Wat was dat ook alweer? We waren het bijna vergeten maar dankzij Wikipedia weten we het weer. Hier in Zweden is Advent nog steeds een begrip en dus maakt Ingrid een sierlijke Adventcreatie van mos, appels en kaarsen.
Vandaag wordt met een kleine plechtigheid de eerste van de vier Adventkaarsen aangestoken. Het kerkje van Dunker is vrijwel geheel bezet en het koor-met-Ingrid is voor de gelegenheid aangevuld met een kinderkoor en een tweetal solozangeressen. Men zingt prachtige liederen, zoals diverse psalmen maar ook een ontroerend en meerstemmig lied met de titel Rejoice.
We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: kom luisteren en raak ook in vervoering, bijvoorbeeld op Eerste Kerstdag om 7.00u (ochtend).

Hoe iets grappigs heel vervelend kan zijn

Glimlachend kijken we naar het tafereel onder de vogelvoederplek: een muis met Speedy Gonzalez-aspiraties schiet vanonder ons huis naar buiten en pikt de zaadjes weg voor de oogjes van de verbouwereerde fladderaars.
Grappig zo'n muis, denk je nu. Nououou, nee, toch niet! Want de onverlaten hebben ook de weg naar binnen ontdekt en aanhoudend horen we geknaag, gerommel en gescharrel. De maat is vol wanneer Ingrid ontdekt dat haar tas is 'doorzocht' door een grijs mormel.
Op strategische punten plaatsen we een aantal valletjes in de hoop de muizenissen tot staan te brengen. De afgelopen dagen hadden we één keer de hoofdprijs maar het geknaag wordt er niet minder om. Dàn valt ons oog op een aanbieding bij alles-en-nog-wat-winkel Clas Ohlson: een muizenverschrikker. Het apparaat produceert een oorverdovend en hels kabaal voor muizen, doch onhoorbaar voor mensen en honden. Onder de garantie 'niet goed, geld terug' wagen we de gok en thuis gaat het ding meteen in het stopcontact.
Intussen zijn we twee weken verder. Vanochtend vonden we een afscheidsbriefje: "Met onbekende bestemming vertrokken!". Was getekend, Mickey & Minnie Mouse met aanhang.

November voorbij

Het is alweer de laatste dag van de slachtmaand. November begon erg mild met zelfs een uitschieter naar 16 graden. Maar het werd het snel kouder en we kregen de eerste sneeuw van het seizoen. Die maakte op zijn beurt weer plaats voor regen maar ging weer over in sneeuw. Het werd ook gevoelig kouder. Afgelopen woensdag ging de temperatuur onderuit naar minus elf. Ja, dat zijn nog eens temperaturen, nietwaar? Enfin, wederom ging de temperatuur als een supersonisch vliegtuig omhoog en op dit moment ligt hier achter nog één zielig vierkante metertje sneeuw, maar ook dat zal snel gesmolten zijn.
We maken ons op voor het gezellige december met al zijn lichtjes, feestelijke dagen en knusheid op zijn knussigst.

Bulls eye

Geweldig! Super! Fantastisch! En nog meer superlatieven want uit het verre Maastricht vernemen we dat nicht Manon haar bul in de wacht heeft gesleept. Het formele gedeelte van de uitreiking vond vanmiddag plaats in de St Jan op het Vrijthof met diverse speeches, hoogwaardig geleuter, muzikale omlijsting (met verre verre achterneef Wilfried Sassen) en veel bla bla. Daarna volgde het informele gedeelte met "Wein Weib und Gesang" in de juridische faculteit (het oude Gouvernement) van de Universiteit. Moeder Marleen heeft een leuk cadeau voor haar dochter in petto: haar zwemdiploma. Dat had ze niet, alleen een stoffig certificaat. Da's humor en een wijze levensles in één! Mannen opgelet: een nieuwe carrièrevrouw is opgestaan! Manon, Van Harte Gefeliciteerd met het behaalde resultaat. Hulde en heel veel succes in je loopbaan!

Niet zo leuk

Soms gaan dingen niet helemaal zoals verwacht en is het beter ermee te stoppen. Op Ingrids werk was het al geruime tijd duidelijk dat het niet botert: gebrek aan vertrouwen in het personeel, afspraken die niet worden nagekomen, slechte communicatie, enzovoort. Na veel wikken en wegen hakt Ingrid een zware knoop door en zegt haar baan op. Op zoek naar iets beters. Een moedige en juiste beslissing!

Pokeren op vrijdagavond

Een grote schaal chips, allerlei biersoorten, een fles frisdrank, een klein karafje Drambuie, een flink bord met chocolade, snoepgoed en pindaringetjes. Ziedaar de ingrediënten voor een pokeravond met Cas en zijn collega´s. De prijzenpot is rijkelijk gevuld met 700 kronen, waarvan 600 voor de winnaar en 100 voor de onfortuinlijke nummer twee.
Na diverse rondjes valt Cas af. Da’s nou jammer, hij had net z’n zinnen gezet op een nieuw paar schoenen. Maar al met al: een geslaagde avond met veel gelach en vooral gejuich. Bets on!

Stevig balen

"Bah bah bah!" Met behoorlijke verontwaardiging constateren Ingrids ouders dat de vakantie er alweer op zit. Met een ongehoorde portie tegenzin worden de koffers ingepakt en nemen ze afscheid van hun 'kleinkinders' Àhkkà en Matsi: "Tot de volgende keer!"
Op het vliegveld gaan de laatste vakantiecenten naar (jawel) koffie en gebak en dan is het tijd voor afscheid met de welbekende traan. "We hebben in ieder geval de foto's!" en dan gaan ze treurend en wel door de douane. Tot juni!

Wederom Stockholm

De hoofdstad van Zweden is een ware magneet. Iedereen die ons bezoekt móet en wíl 'n keer naar Stockholm. Logisch ook, want het is een fantastische stad, ook in winter. In Strängnäs parkeren we de auto, stappen op de comfortabele trein met royale zitgelegenheid en 45 minuten later staan we midden in het Stockholmse centrum.
Vandaag is het shoppingtime, en alras lopen we tussen het winkelende publiek op Drottninggatan. Al etalagekijkend wandelen we naar het grote plein Sergels Torg en steken over naar het beroemde warenhuis Nordiska Kompaniet, in Zweden wereldbekend onder de naam NK. Hier vind je het je-van-hèt met bekende (en vaak dure) merkartikelen, variërend van mode tot bedden en van horloges tot jazz-cd's. In de centrale gallerij hangt en draait een enorme kerstboom. Stiekem, want 't mag eigen´lijk niet, maken we een foto.
Weer buiten besluiten Cas en schoonpa Jan op zoek te gaan naar een Apple winkel en lopen onbedoeld de verkeerde kant uit. Wanneer ze alsnog de zaak vinden, rinkelt de telefoon. Via een zeer slechte verbinding vertelt Ingrid dat zij en moeder Martha "..rg..ns ...offie d...rink...n". De rest is onverstaanbaar. "Laten we maar terug lopen", zegt schoonpa Jan. Cas telefoneert opnieuw met Ingrid en dan ontstaat een hilarisch tafereel wanneer blijkt dat beide dames pal naast de computerwinkel aan de koffie zitten. De mannen hebben hen totaal niet opgemerkt...

Uitslofferij

Jantje wil nieuwe slofjes. Vandaag is de grote dag en gaat de reis naar het grote warenhuis Coop Forum, daar hebben ze een keur aan huiselijke schuifelaars. Onderweg wordt, zoals dat hoort, gestopt bij Eskilstuna's leukste gelegenheid voor koffie en gebak.
In het winkelcentrum is de sloffenvoorraad recent aangevuld en de bakken puilen uit met diverse modellen, kleuren en maten. Dat betekent passen, proberen, testen, controleren, vergelijken. Daar gaat heel wat tijd in zitten.
Dan blijkt dat ook Ingrid en ma Martha nieuw schoeisel willen hebben (wanneer niet eigenlijk...?) dus nog meer passen, proberen, enzovoort.
Maar liefst 3 paren verdwijnen in de boodschappenwagen in de kleuren grijs en rose. 3 maal raden wie welke kleur heeft gekocht...

Onderuit gezakt

Later op, lang ontbijt, wat lummelen. Na alle inspanningen en ervaringen van gisteren doen we het rustig aan vandaag. Ingrid speelt voor kapster en bezorgt haar moeder een fraaie en volle coup. "Zo mooi krijg ik het niet bij mijn kapper!", aldus het compliment.
De dag kabbelt verder met een wandeling door de omgeving en daarna gezellig voor de open haard met een boek en/of tijdschrift. Of gewoon kijken naar allerlei humor op de tv. Luieren is zó heerlijk!

75 novembers

Ma, schoonma en eega Martha wordt vandaag 75 jaar! Feest! Hoeoerraahhh! Felicitaties, kusjes, cadeautjes maar bovenal een dag vol verrassingen! In de keuken moeten we behoedzaam laveren tussen alle slingers voor de jarige. Om 1200u stappen we in de auto en rijden in noordelijke richting. "Gaan we soms naar het taartjeskasteel?", vraagt de feesteling, maar we verklappen niks. De route gaat voorbij Strängnäs, Mariefred en dan zijn we er: Taxinge Slott. Dit weekend is hier de jaarlijkse Kerstmarkt, een ware lust voor iemand die van binnenhuis-inrichting houdt, zoals onder andere onze "Martha de Bouvrie". Ook pa Jan kijkt zijn ogen uit: "Kijk, dit is nu eens een originele en leuke markt!"
Vanzelfsprekend schuiven we aan aan het gebakbuffet. Daarna gaat de tocht voorts langs alle stalletjes en kraampjes. Her en der wordt het geheel aangevuld met een verwarmend openlucht vuurtje. "Ik vind het fan-tas-tisch!", aldus een kersverse 75-jarige.
Na een korte verfrissing op Eriksberg rijden we naar Eskilstuna, naar de 2e verrassing: een diner bij kaarslicht in het sfeervolle net-geen-Michelin restaurant Jernbergska. De smaakpapillen worden uitvoerig bediend en gestreeld. Gegratineerde chèvre, artisjok met parmesaanse kaas, heilbot, meringue-gebakken punch, enzovoort, enzovoort.
De jarige glundert: "Wie had ooit durven dromen dat ik deze verjaardag in Zweden zou vieren?" Daar moeten we op toosten. Skål!

Café Latte en twee stoeltjes

Roerend eens, zijn we het: bij Keramikens Hus in Strängnäs hebben ze een ongelooflijk likkebaardende, romige, volle en zááálige Café Latte. Noteer het in je tips-voor-trips lijst want dit moet je proeven! Zoals de naam al doet vermoeden kun je in deze uitspanning ook terecht voor handgemaakt keramiek, bijvoorbeeld vazen en serviesgoed. Maar men verkoopt ook andere spulletjes voor in huis, zelfs antiek is hier verkrijgbaar. En eindelijk wordt onze zoektocht beloond: we vinden twee (antieke) stoeltjes voor de bovenverdieping. O, wat zijn we blij!

Ontbijt met uitzicht

De dag begint met een goed en voedzaam ontbijt. Moeder Martha zit aan het raam en kijkt haar ogen uit naar alle fladderaars die zich tegoed doen aan de versnaperingen op de voederplank: koolmezen, vlaamse gaaien, geelgorzen, pimpelmezen, spechten, zwartkop-mezen, boomklevertjes, noem maar op. "Ik kan hier wel uren blijven zitten en kijken naar al die prachtige vogeltjes! Wat mooi, wat ongelooflijk mooi!", klinkt het verrukt. Vader Jan schiet een heel stel foto´s. Het ontbijt duurt langer dan gebruikelijk. Wat maakt het uit, we hebben allemaal een vrije dag.

Opnieuw gasten

’n Wandelingetje naar het station, een treinreisje van een uur, kwartiertje met de bus en tot slot ongeveer 100 minuten in het vliegtuig. Daar zijn ze weer, de ouders van Ingrid, wederom op Zweedse bodem. Na de welkomst-rituelen rijden we ín en dóór het donker naar Eriksberg. “Nee moeder, we zijn echt niet bang hoor!”, antwoord Ingrid op ma’s opmerking dat het toch wel ‘bènkelik’ is, zo’n duistere omgeving.
Àhkkà en Matsi keffen het hele bos bij elkaar als we de thuis arriveren. Snel de koffers uit de auto en dan aanschuiven aan tafel, bij een lekker, hartverwarmend bord tomatensoep. 't Is niet een al te scherpe foto, maar allà...
Na het avondeten verhuizen we de koffers naar de eerste verdieping en neuzen onze gasten nog wat rond. “O, wat fantastisch dat toilet!”, klinkt het. Vermoeid van de reis en de enerverende ervaringen gaan onze gasten naar bed. Morgen begint de echte vakantie.

Astrid Lindgren 100 jaar

Een hoeraatje voor Astrid! Vandaag vieren we de 100-ste geboortedag van de bekende schrijfster Astrid Lindgren. Zij overleed in 2002 maar leeft voort in alle kinderhartjes (maar ook die van volwassenen) vanwege haar welbekende kinderboeken, bijvoorbeeld Pippi, Karlsson op het dak (met propellertje), Ronja roverdochter en Emiiiiiiiil. Op veel plaatsen zijn activiteiten en festiviteiten rond de eeuwling. Lees meer hier. Een absolute must is een bezoek aan de Wereld van Astrid Lindgren, een in het Smålandse Vimmerby (zuid Zweden) gelegen park waarbij huisjes en voorwerpen op kindergrootte zijn gebouwd! In het echt ronddolen in Villa Villekulla, handje schudden met Pippi Langkous en avonturen beleven met de kinderen van Zoutekreek. Het kan allemaal!

Op autokeuring

Vanochtend werd onze Honda HR-V goedgekeurd en kan er weer een jaartje tegenaan. Alle auto's worden periodiek gecontroleerd door de overheidsinstantie Bilprovningen (autokeuring) die het complete voiture van top tot teen, ehhh band, controleert.
Bij 'n eerste controle bleek de rechter stabilisatorstrang kapot te zijn, iets wat volgens Honda zelden of nooit gebeurd. Helaas voor ons valt het defect niet onder de garantie dus onze bankrekening werd 1200 kronen lichter. Aj!
Bij Bilprovningen gaat de auto op de brug. Niets ontsnapt aan de aandacht van de keurmeesters, doch de test wordt met glans doorstaan. Veiligheid vóór alles, daar gaat het tenslotte om!

't Is vaderdag!

Het mag de elfde van de elfde zijn, maar alhier vieren we vandaag vaderdag. Gefeliciteerd, hierdepiep en En Stor Gratis voor alle vaders in den lande!

Sneeuw !!

Gistermiddag regende het nog maar in de avond zakte het kwik onder de nulgrens en begon het te sneeuwen. D'r waren al een tweetal sneeuwbuitjes afgelopen week, maar dit keer is het menens. En nu, vanochtend, staan we in een witte wereld. Bomen, velden, Eriksberg, auto's enzovoort liggen onder een 15cm dikke sneeuwlaag.
De zon breekt door het wolkendek en creërt een schittering als van duizenden diamanten. De gedempte stilte laat je extra genieten. Het is zo mooi, zo weergaloos mooi om te kijken en te beleven. Na het ontbijt schieten we onze wandelkleren aan en gaan erop uit. Enkele graadjes vorst zetten een gezonde blos op onze wangen. Op de grote weg is niet gestrooid en af en toe is het best glad. Het deert ons niet, gewoon verder glijden...!

Duistere nachten

Hier in het hoge, nauwelijks vervuilde noorden zijn de luchten helder en schoon. Geen industriestof, geen blauwzweem en vrijwel geen uitlaatgassen. Dat merk je vooral tijdens een onbewolkte avond wanneer miljoenen sterren bijna tastbaar aan de hemel flonkeren.
Zelfs van lichtvervuiling zijn we gevrijwaard, dat merken we met name op een maanloze avond en nacht. Het is dan zwart, gitzwart buiten. Donker zoals het moet zijn, zie de foto links...

Van 60 naar 190 kronen

Het gebeurt niet elke dag dat je vertrouwelijke inside-informatie krijgt (pssst, je weet wel, dat soort informatie waar je een leuke cent aan kunt overhouden!). Cas, op afdelingsuitstapje, heeft geluk en maakt slimslim gebruik van de verkregen tips van een paardenconnaisseur op de draf- en renbaan Sundbyholm. In totaal worden tien races gelopen. Op de televisie lijkt zo'n draf een simpel, niet al te vlot loopje, maar jeetje, wat gaat dat hard zeg: paard-met-sulkie-en-jockey halen met gemak 60km per uur!
Bij de 4e loop waagt Cas een gokje, 30 kronen dat nummer 2 de winnaar wordt en nog eens 30 kronen dat dezelfde nummer 2 bij de eerste drie eindigt. En daar gaan ze weer, flink aangemoedigd door het publiek, met Cas voorop! Nog 400 meter, nog 200, nog 100, nog 10 en jaaaAAAAHHHHHH, nummer 2 is de winnaar! CASsa!!!

't Is november

Het Zweedse novemberweer is er een van grillen en grollen. Eergisterenochtend 3 graden vorst met een prima laagje rijp, gisterochtend bijna lente met een temperatuur van 14 graden en deze ochtend herfstregen met 5 graden. Een weermengelmoes die je intens moet beleven van je haarpunten tot de toppen van je tenen.
Àhkkà en Matsi doen een kleine ochtendbehoefte en huppelen weer snel naar binnen. ´t Is nu 5:55u, een beetje vroeg voor de dames, dat geldt ook voor ons. Het is zaterdag, nog even terug onder de warme wol. November, hoezo triest?

Een eland

Je moet gewoon geluk hebben. Weken en zelfs maanden zie je helemaal niks en dan, plotsklaps, daar is d'r een. Een grote, stevige vrouwtjeseland staat midden op de open vlakte aan de overkant van de weg naar Stålbåga. Het ochtendlicht is op dit vroege tijdtip nog niet helemaal op volle sterkte maar Cas, onderweg naar kantoor, kan de potige dame prima zien en bewonderen. Het blijft een schitterend schouwspel, zo'n älg (spreek uit als elj) zoals de Zweedse benaming luidt.

Een traan

Aan alle leuke dingen komt een eind. Hun vakantie is gewoonweg om-ge-vlo-gen. Weken keken zij (maar ook wij) er naar uit en nu is het alweer voorbij. We rijden een beteuterde Lilianne en Eline naar het vliegveld, om 1800u is hun vlucht terug naar het zuiden. Onderweg proberen we nog 'n glimp van een eland opvangen maar tisjammerenhelaas er is niets te zien. Ach, die groepjes met reeën zijn ook leuk om naar te kijken.
Op het vliegveld worden de koffers ingecheckt en dan is het tijd voor afscheid. Vier vochtige ogen verdwijnen door de veiligheidscontrole. "Kom gauw terug", roepen we hen nog na.

De paden af, de lanen uit

Glunderend en met pretoogjes kijkt Eline naar onze quad. Gisteren beleefde ze haar eerste rit en vandaag mag ze opnieuw mee op de vierwielmotor. "Het liefst over bospaadjes, lekker ruig!" roept ze naar bestuurder Cas. En daar gaan ze met hun tweetjes, crossend en hobbelend over bospaden en tractorweggetjes. Door de vele kuilen worden beiden behoorlijk heen en weer geslingerd en Eline moet zich stevig vasthouden aan het achterrek. Het kan haar niets schelen, dit is vet, SUPERVET! En met uitgelaten stem: "Sjiek, nog 'n rondje!"
Daar gaat het duo weer..., broem broem, vroem vroem.

Wintertijd

We mogen langer slapen vannacht want exact om 0300u gaat de grote wijzer een uurtje terug naar 0200u. De nachten worden nu lang, erg lang en reeds rond half vijf zal het donker zijn. Maar het wordt nog donkerder want tot aan de zonnewende van 21 december moet het daglicht nog ruim drie uren(!) inleveren. Deprimerend? Welnee! We steken de kaarsjes aan en luisteren naar het knappende vuur in de open haard.

De eerste kerstmarkt van het seizoen

Zelfs het weer zit mee: waterkoud, loodgrijze luchten en een kille nevel. In Julita, ongeveer 50km ten westen van Eskilstuna, zijn we aanwezig op de jaarlijkse kerstmarkt (jaja, we zijn er vroeg bij!). De omgeving met zijn oude, authentieke houten huisjes en stallen is perfect en oergezellig. Zowel binnen als buiten wordt allerlei kerstwaar aangeboden, veelal handwerk en absoluut géén prullen of andere onzin. Bij de kraampjes met etenswaar mag je gratis proeven, hetgeen we uitgebreid -foei toch- doen...! En lèkker, zó ongelooflijk likkebaardend lèkker! Onze vingers worden wel vijf keer afgelikt!

Shoppen, Stappen, Super, Stockholm

Exact om 10.18u rolt de trein het strak gestilleerde station van Strängnäs binnen. Plek genoeg voor ons viertjes en een weinig later zoeven we richting Stockholm. In de Zweedse hoofdstad geldt op weekdagen een tolsysteem als je met je auto de stad in wilt: milieumaatregel weet-je-wel. Parkeren kost ook een lieve duit dus daarom gaan wij lekker onderuit ìn en mèt de trein. Een retourtje kost slechts 200 kroontjes p.p. en grote mensen onder de 16 (Eline!) reizen gratis in gezelschap van een volwassene.
Stockholm CS ligt aan de rand van het centrum. Hoofdingang uit, Vasagatan oversteken richting de grote kerk (kannie missen), door het parkje voorbij de kerk en je staat midden in de drukke winkelstraat Drottninggatan. Loop naar links om naar het bekende Sergelstorget (groot, deels ondergronds plein) te gaan. Wij lopen naar rechts, richting Gamla Stan, de oude en o zo mooie binnenstad.
Bij het koninklijk paleis zijn we juist op tijd als de wacht wordt gewisseld. Even, héél even is Eline het idool van de dag.
Daarna gaat de tocht verder door de oude binnenstad en zien onder andere een archeologische vondst: een pas ontdekte gewelvenkelder. Verderop vinden we een leuk cafeetje met een nog leuker piepklein toilet. Bakkie leut, thee, limo en iets erbij voor de lichte trek.
Na deze versterking dwalen we verder door de pittoreske steegjes, straatjes en pleintjes. Her en der staan we stil bij een etalage of gewoon om rond te kijken. Gewinkeld wordt er ook, zoals een knuffelige elandsleutelhanger voor Eline en het ultieme Zweden-symbool: een dalahäst, een met de hand gesneden houten paardje. Meestal zijn ze rood geverfd maar deze keer gaat een rose exemplaar over de toonbank, dat staat mooi bij onze identiek gekleurde kaarsenhouders.
Vele uren later zijn we terug in Drottninggatan tussen het massaal aanwezige winkelpubliek. Pfffff, wat een drukte, dat zijn we niet meer gewend. Weet je wat? We nemen gewoon de trein terug. Naar de rust van ons bos.

Vrouwenpraat

Na alle ervaringen is het vandaag tijd voor een rustdag. Ofwel een “effe-helemaal-niks-dag”: genieten, relaxen, luieren, ontspannen etcetera, óp en óm Eriksberg in een verkwikkende herfstzon. De frisse boswandeling hoort er vanzelfspekend bij en omdat Cas vandaag aan het werk is gaan 5 dames alleen op pad: Ingrid, Lilianne, Eline, Àhkkà en Matsi. Het is vandaag Ladies Day. Wat een leven!

Citroen! Doen!

"De citroentaart moeten jullie absoluut proeven!", zegt Ingrid en wijst naar het gebak in de vitrine. Onze gasten 'doen' vanmiddag een rondje Eskilstuna en daar hoort een van harte aanbevolen bezoek aan Café Tingsgården bij. De bedienende dame is de rust zelve en serveert met een ijzersterk geduld de gewenste lekkernijen. Doch, dan smaakt het allemaal nóg smikkeldesmikkeller! Hmmmmmmmm, daar is dat engeltje weer dat over je tong p....!Na de verwennerij zwerven we door Gamla Staden, het oude centrum van Eskilstuna. Eigenlijk is het maar één straat maar de moeite van een bezoek waard met al z´n antieke huisjes, kinderkopjes en oude ornamenten.
De tocht wordt voortgezet in het moderne Eskilstuunse centrum alwaar Eline in het (kleding)zonnetje wordt gezet. Nog even binnenkijken in de werkplek van Cas en dan gaat de rit wederom naar huis, naar Eriksberg.

Op ('t) slot

De trip gaat vandaag naar het fantastisch aan het Mälaren gesitueerde plaatsje Mariefred.Àhkkà en Matsi zijn regelrechte toneelspelers als we de deur uitgaan voor de boodschappen of een uitstapje. Ook vandaag kijken een viertal -gespeelde!- bruine ogen ons na als we de deur achter ons dichttrekken.
Jammergenoeg is het direct naast Mariefred gelegen slot op slot (wat 'n woordspeling...) maar dat belet ons niet er door- en omheen te lopen. In het allerschattigste stadje bezichtigen we diverse winkeltjes met snuisterijen, thuisinrichting, antieke spulletjes enzovoort. Bij de Blauwe Kat is het tijd voor koffie met gebak en dan gaat het verder winkel-in-winkel-uit, maar onze portemoneetjes blijven verder vandaag gesloten. Het is al over vieren als we weer thuis aankomen, met een uitgelaten kefferdekef welkom.

Het taartendilemma

We schreven al eerder over het overweldigende taartenaanbod van Taxinge slott, zo'n 50km van ons vandaan. Alles is zó ongelooflijk uitnodigd en lekker, het maken van een keuze is waarschijnlijk 's werelds meest moeilijke en tegelijk allerzoetste opgave. Je weet gewoon niet wat je liever wilt. Ook Lilianne en Eline ontkomen niet aan het taartendilemma, het liefst zouden ze alles willen. Het kost de nodige tijd vooraleer we een aantal gebakjes op onze bordjes hebben. Een Fanta voor Eline en koffie voor de rest en dan is het smullen geblazen.
Om 4 uur zijn we weer thuis. Ingrid en Eline beginnen aan de avondmaaltijd terwijl Lil en Cas een wandelrondje Stålboga doen. Lekker doorstappen en dan aanschuiven bij geurende tomatensoep en een stapel pannenkoeken. En dan is het tijd voor ontspannen bankhangen voor de televisie met 007, Bond...., James Bond.

Stenen en shoppen

Na een weldadige nachtrust is het heerlijk ontbijten. Een vers kopje Nespresso, een bordje fil, worteltjesbrood en nog veel meer. Lilianne en Eline laten het zich goed smaken.
Een uur later staan we met zijn allen in onze wandeltenuutjes en begeven ons in een onverwacht warm herfstzonnetje. Lil's grootste hobby, stenen verzamelen, is een ware uitdaging want overal liggen de meest prachtige exemplaren. Rood, grijs, groen, zwart, wit, rose, gemèlleerd, met en zonder strepen, noem het maar op. Maarrrr, hoe moeten die ooit mee in het vliegtuig??! De uitdaging wordt met de minuut groter...
Op het verlanglijstje van dochter Eline staat een wonderlijke wens: een bezoek aan een echte Zweedse supermarkt. Nou, dat valt wel te regelen en 's middags schalt een zachte G door levensmiddelenwinkel Willy's. Eline is helemaal verguld met 'haar' uitstapje en winkelwagen. "Kijk mam, daar ligt worteltjesbrood en Ingrid, hoeveel pakken fil moet ik pakken??" Haar brede, welhaast ontroerende meisjes-van-dertien-lach spreekt boekdelen.
Tegelijkertijd timmert Cas een afdak voor ons tuingereedschap in elkaar. Het ophangen is evenwel een werkje-voor-2 maar gelukkig is Eline op tijd terug van haar uitstapje en biedt maar al te graag haar hulp aan. Zelfs de waterpas kent voor de jeugdige timmermeid geen geheimen. Een kwartiertje later hangt het draagframe op zijn plek. Het dak volgt later, nu is het etenstijd en tijd voor andere fun!

Onthaasten

Ingrid staat al een aantal minuutjes te wachten in de aankomsthal, terwijl Cas de wacht houdt bij de auto. De tegenwind en een beetje vertraging tijdens hun vlucht zijn snel vergeten als Lilianne en dochter Eline arriveren op Skavsta. Na de welkomstrituelen rijden we in het donkere schemerlicht terug naar huis. Behalve een enkele lantaarn en de ontelbare lichtjes achter de ramen valt er weinig te zien. Maakt ook niet uit, want onze twee gasten zijn o zo blij eindelijk bij ons in Zweden te zijn.
Na een lichte avondmaaltijd ploffen we op de bank en keuvelen over de reis, ons huisje en onze schatjes Àhkkà en Matsi. De vermoeidheid van de reis speelt al snel op en om tien uur is het bedtijd. Lilianne en Eline luisteren en luisteren en luisteren...., naar de oorstrelende stilte. Snel daarna vallen de oogjes dicht.

Tijd voor een dikke jas

De meeste bladeren aan de bomen houden het voor gezien en vallen massaal op de grasmat. Gelukkig is het niet meteen een kaalslag en vallen ze niet allemaal tegelijk, het felle kleurenpallet is nog even te bewonderen. Nog even..., want deze week beleven we de eerste echte vorstnachten van het seizoen, met een minimumtemperatuur van -6 graden. Dat was afgelopen donderdag en ook vandaag is het raak. Elke poel is bedekt met een 2 cm dikke ijslaag en op de ramen van het berghok staat een fris boeket ijsbloemen.
Ingrids auto rijdt sinds donderdag op winterbanden, de auto van Cas volgt binnenkort. Immers, je weet maar nooit wanneer de eerste sneeuw komt: zo'n 80 km verderop richting het noorden ligt nu reeds 10 cm. We bedoelen maar...!

Surfen in het bos

Wonen in het bos heeft vele, zeer vele voordelen. De rust, de zuivere luchten, nauwelijks mensen of verkeer en uiteraard de verkwikkende boszuurstof. Het ontbreekt ons aan niets, zelfs van de moderne middelen zijn wij niet verstoken.
Aan die middelen kunnen we nu eindelijk Internet toevoegen. Het kostte geduld en moeite maar vanaf nu doen we mee op de digitale snelweg. Voor de technici die het naadje van de kous willen weten: ADSL kan niet via onze telefoon en daarom hebben we een UMTS-modem. Het wordt ook Turbo 3G genoemd. Dattizzssnel.

Op jacht

Vandaag begint de elandenjacht. Ruim 3 maanden mag men op jacht naar de 'koning van de bos´. Het zal dit jaar niet veel voorstellen, weinig pang-pang deze keer.
De reden: in een recente telling kwam men tot de ontstellende conclusie dat de elandenstam in onze provincie behoorlijk is afgenomen. Daardoor heeft men besloten af te zien van de jacht in ons gebied. Daar zijn wij heel blij mee. Niet alleen omdat we anti-jacht zijn, maar ook vanwege de vele quasi natuurliefhebbers die met hun auto's veel te hard voorbij denderen en het bos onbehoorlijk op zijn kop zetten.
Tóch gingen ook wij op jacht, klein en niet zo fijn. Een grijze onverlaat had het voorzien op Ingrids appeltjes-voor-de dorst alsmede de boodschappentas. Met een uitnodigd stukje worst en een veerkrachtig plankje creëerden we een hinderlaag. We hoefden niet lang te wachten maar met respect voor gevoelige lezers eindigt hier dit artikel...

Levensgeluk

Even een bakkie koffie met een koekje en dan verder met onze klussen. Ingrid is druk in de weer met (wederom) de verfkwast en voorziet de keukenwanden van een frisse, antiekwitte kleur. Vooral de lambrizering met alleen maar kraalschroten is een arbeidsintensieve uitdaging. Eerst borstelen, dan rollen, nog eens naborstelen. En alsof het allemaal niet genoeg is: alles moet goed en juist worden afgeplakt.
Na het verfwerk is het gras aan de beurt en tuft Ingrid diverse rondjes over de groene mat, luidkeels nagezeten door Àhkkà en Matsi.
Tegelijkertijd is Cas bezig met het isoleren van de wanden in de uitbouw annex werkplaats. Geen leuke bezigheid, want steenwol veroorzaakt een irritante kriebel op je huid en in je neus. Het gehatsjie is dan ook niet van de buitenlucht.
Buurman Totte onderbreekt kort onze werkzaamheden als hij een last groeizame tuinaarde komt brengen.

Hoe 't ook zij èn ondanks alle werk: we zijn 't er samen (ont)roerend over eens dat we het super-super-super gezellig hebben!
Of nóg beter: we zijn hier echt gelukkig !

Bosstruinen

Met rasse schreden worden de dagen korter, elke vijf dagen 'verdwijnen' ongeveer twintig (20!) minuten daglicht. Nee, dat vinden we helemaal niet erg, zo schreven we al eerder. We maken het extra gezellig in huis. Bovendien kun je 's avonds en in de nacht genieten van een adembenemend hemels schouwspel. De lucht is hier zó helder dat je de sterren uit de hemel zou willen plukken.
Herfst is ook paddestoelentijd en gewapend met een keurig beschrijvend boekwerk struinen we door het bos. Vooral de Karl-Johan en de cantarellen zijn favoriet, maar onze oogst is minder dan minimaal. We zijn een beetje vroeg, zo vernemen we van onze buurtjes. Ach, maakt ook niet uit, want het is een weldaad voor je ziel om zo dwars door het bos te lopen.
De natuur is altijd wel in voor een verrassing want ondanks het vallen van de bladeren, zien we dat lupines, kamperfoelie en zelfs onze jasmijn voor de 2e keer dit seizoen met bloemen zijn getooid. Nog eventjes en dan staan de ijsbloemen in bloei!

O ja, gisteren is men begonnen met het plaatsen van oranje stokken langs de landelijke wegkanten. Dan weet je tenminste hoe en waar je de berm in kunt rijden, nietwaar Cas?!

Mmmmmm, heerlijk

Vandaag 4 oktober is het Kanelbullens Dag. De kaneelbul is een opgerold, overheerlijk zoet broodje met kaneel en suiker. Bakkie koffie erbij en schransen maar! Dat smaakt naar meer. Nog een....!

Waterstroom of elektriciteitsstroom?

We hebben een uiterst merkwaardig akkefietje. Misschien verklaar je ons voor gek maar 't is in de verste verten géén grap: op ons gloednieuwe kleinste kamertje lekt water uit een stroomkabel.
Een korte uiteenzetting: in de voor het toilet aangelegde waterleiding is een warmtekabel geplaatst. Dat is noodzakelijk voor het geval we te maken krijgen met een stevige vorstperiode. Een warmtekabel is een dikke koperdraad met een dikke laag isolatie. Het uiteinde van de kabel mondt uit in een stekker die, wanneer het vriest, in een stopcontact wordt gestoken. De kabel warmt op met water-en-al en dus geen bevroren leiding.

Ergens in de kabel, (of beter gezegd:) in de isolatie moet een gaatje zitten, miniscuul klein, maar groot genoeg om water doorheen te persen. En nu komt er water uit de stekker, ongeveer één liter per dag. De loodgieter komt er (opnieuw) aan.

Koning, keizer, admiraal

Ons 15 maanden lang durende geduld werd vandaag meer dan ruimschoots beloond met een schitterende zitplek. Vanaf vandaag hebben we een toilet-in-huis met alles-d´rop-en-d´ran, inclusief bijbehorende wastafel. Geen loopjes meer door de regen, geen drafjes door diepe sneeuw, geen rennen door de vrieskou en ook geen sprint door een zomerse muggenzwerm.
Op plechtige wijze verricht loodgieter Lennart de openingsceremonie. Met een simpele druk op de knop klatert het eerste water door de welhaast vorstelijke 'zetel'. We zijn de koning te rijk. Welk een luxe, welk een weelde! Je zou er poëtisch van worden, vandaar een kort gedicht: “Na 't plassen handjes wassen”.
Niet vergeten: denk aan het schoteltje voor de toiletjuffrouw...

Herfstpracht

Zomaar gaat de zomer over in de herfst. Dit weekend begon de astronomische herfst, zoals ingewijden dat plegen te zeggen. Een prachtig seizoen vol van diepe, kruidige geuren, knusse gezelligheid bij de brandende houtkachel en het meest uitbundige kleurenpalet van felgekleurde bladeren.
Rondom Eriksberg staan berken, eiken, espen, kersen enzovoort in een fotogenieke hersttooi. Maar ook laag bij grond is het kleurenprachtig, bijvoorbeeld de vliegenzwammen met hun knalrode-bovenkant-met-witte-stippen alsook de dieprood gekleurde bosbessenstruikjes.
Het nabijgelegen meertje bij Björndammen is rimpelloos en biedt de voorbijganger een levensecht en betoverend stilleven.
Voor degenen die 'n beetje mistroostig worden van de herfst, hebben we een goede, welgemeende raad: Wandel! Ga erop uit! En beleef dit heerlijke jaargetijde met je hele lijf en leden.

Knusse kleine kamertje

Opnieuw kan Ingrid haar geluk niet op als ze begint aan haar zoveelste verfhobbyklus. De aanstaande WC-ruimte wordt voorzien een mooie verflaag. We kiezen voor antiekwit, het raamloze kleinste kamertje wordt dan meteen een stuk lichter.
Ingrid begint met de grondverf en de volgende dag gaat de eerste laag echte verf erop. Het is aanpezen onder die trap met al zijn gaten, kieren en hoeken. Maar als Cas 's avonds thuis komt moet hij z'n zonnebril opzetten: de glanzende verflaag schijnt je in vol ornaat tegemoet.

Appeltjes

Het is oogstmaand. In onze huiswei staan verschillende fruitbomen, zoals kersen, pruimen en appels. Het kersen- en pruimenseizoen is intussen voorbij met slechts een magere oogst. De appelbomen daarentegen torsen heel wat appeltjes aan hun iele takken. Vier verschillende soorten hebben we, van witgeel tot vuurrood. Onbespoten en zomerzongerijpt: yummie-yummie-verrukkelijk!

Een sterk oud staaltje

In de bossen rondom ons huis is genoeg hout te vinden. Afgelopen jaar kregen we van de boseigenaar een flinke aanvulling op onze voorraad in de vorm van stevige berkenstammen. Ingrid heeft de nobele taak op zich genomen de houtblokken te splijten. Om te voorkomen dat haar spierballen buitenproportionele vormen aannemen zijn we in het bezit van een splijtmachine die met een simpele druk op de knop het hout doormidden klieft.
Doch het zagen van de stammen is andere koek. In het voorbije weekend waren we in Småland en kochten een tweedehands zaagmachine. Een regelrecht joekel van ruim 500kg waar je U tegen zegt! Met bloed, zweet en tranen weten Cas, vriend Inge en voormalig eigenaar Johan het apparaat op de aanhanger te krijgen.
Vandaag de loodzware opgave de machine van de aanhanger te tillen en op zijn plek te krijgen. Onder het motto 'een goede buur heeft altijd wel een sterke tractor' biedt buurman Totte spontaan zijn hulp aan. De ruim 40 jaar(!) oude Volvo BM heeft geen enkele moeite met de zaagmachine en binnen 5 minuten is de klus geklaard. "Doe maar een kusje voor de moeite," zegt Totte tegen Ingrid, en voor hij er erg in heeft krijgt hij waar voor zijn geld...

Groot gat voor een klein gat

Staanruimte is er niet veel, zitruimte des te meer. In ieder geval genoeg plek om de dag te overpeinzen, te filosoferen, krant te lezen èn om ehhh... je behoefte te doen. Tot heden maakten we gebruik van een buitentoilet, je weet wel: plank met gat en een ton eronder. De inhoud van de ton verdween daarna onder de grond. Weet je meteen waarom het bos zo goed gedijt.
Momenteel is men dus bezig met de aanleg van een watercloset. De ingehuurde werklui zwoegen menig zweetdruppeltje want bij het graven van de afvoer komen veel grote keien tevoorschijn. Maar ze hebben er duidelijk plezier in, vooral als Ingrid voorbij komt met een lekker tèske koffie: "Dat krijgen we normaal nooit!". De koekjestrommel gaat van hand tot hand.