De meeste wandelaars die hier voorbijkomen stoppen wel even en maken een praatje met ons. Vanzelf komen de nieuwsgierige vragen: waar we vandaan komen (”Nou, jullie praten héél goed Zweeds, komen jullie ècht uit het buitenland?”), of we hier vast wonen (”Moedig, vooral in de winter…”), waar we werken, het hondenras van onze twee snuffelaars, enz. enz. Meteen daarna volgt: ”Jullie wonen hier mooi!”, of deze: ”Echt zo’n prachtig peperkoekenhuisje zoals vroeger, erg leuk” of zelfs: ”Dit is een fantastische plek met een goed gevoel.”
Het meest grappige gesprek hadden we recent:
Wandelaars: ”Wonen jullie hier vast?”
Wij: ”Jaja, het hele jaar door.”
Wandelaars opnieuw: ”Het is wel niet al te groot, jullie huis.”
Wij: “Nee, dat klopt, maar wij vinden het prima.”
Wandelaars weer: ”En verveelt dat niet?”
Wij: ”Integendeel, we zijn hier heel gelukkig.”
Wandelaars: ”Sjonge, jullie moeten wel héél veel van elkaar houden!"
Wij: ”Jááááááhhhhhh !”
