Waterstroom of elektriciteitsstroom?

We hebben een uiterst merkwaardig akkefietje. Misschien verklaar je ons voor gek maar 't is in de verste verten géén grap: op ons gloednieuwe kleinste kamertje lekt water uit een stroomkabel.
Een korte uiteenzetting: in de voor het toilet aangelegde waterleiding is een warmtekabel geplaatst. Dat is noodzakelijk voor het geval we te maken krijgen met een stevige vorstperiode. Een warmtekabel is een dikke koperdraad met een dikke laag isolatie. Het uiteinde van de kabel mondt uit in een stekker die, wanneer het vriest, in een stopcontact wordt gestoken. De kabel warmt op met water-en-al en dus geen bevroren leiding.

Ergens in de kabel, (of beter gezegd:) in de isolatie moet een gaatje zitten, miniscuul klein, maar groot genoeg om water doorheen te persen. En nu komt er water uit de stekker, ongeveer één liter per dag. De loodgieter komt er (opnieuw) aan.

Koning, keizer, admiraal

Ons 15 maanden lang durende geduld werd vandaag meer dan ruimschoots beloond met een schitterende zitplek. Vanaf vandaag hebben we een toilet-in-huis met alles-d´rop-en-d´ran, inclusief bijbehorende wastafel. Geen loopjes meer door de regen, geen drafjes door diepe sneeuw, geen rennen door de vrieskou en ook geen sprint door een zomerse muggenzwerm.
Op plechtige wijze verricht loodgieter Lennart de openingsceremonie. Met een simpele druk op de knop klatert het eerste water door de welhaast vorstelijke 'zetel'. We zijn de koning te rijk. Welk een luxe, welk een weelde! Je zou er poëtisch van worden, vandaar een kort gedicht: “Na 't plassen handjes wassen”.
Niet vergeten: denk aan het schoteltje voor de toiletjuffrouw...

Herfstpracht

Zomaar gaat de zomer over in de herfst. Dit weekend begon de astronomische herfst, zoals ingewijden dat plegen te zeggen. Een prachtig seizoen vol van diepe, kruidige geuren, knusse gezelligheid bij de brandende houtkachel en het meest uitbundige kleurenpalet van felgekleurde bladeren.
Rondom Eriksberg staan berken, eiken, espen, kersen enzovoort in een fotogenieke hersttooi. Maar ook laag bij grond is het kleurenprachtig, bijvoorbeeld de vliegenzwammen met hun knalrode-bovenkant-met-witte-stippen alsook de dieprood gekleurde bosbessenstruikjes.
Het nabijgelegen meertje bij Björndammen is rimpelloos en biedt de voorbijganger een levensecht en betoverend stilleven.
Voor degenen die 'n beetje mistroostig worden van de herfst, hebben we een goede, welgemeende raad: Wandel! Ga erop uit! En beleef dit heerlijke jaargetijde met je hele lijf en leden.

Knusse kleine kamertje

Opnieuw kan Ingrid haar geluk niet op als ze begint aan haar zoveelste verfhobbyklus. De aanstaande WC-ruimte wordt voorzien een mooie verflaag. We kiezen voor antiekwit, het raamloze kleinste kamertje wordt dan meteen een stuk lichter.
Ingrid begint met de grondverf en de volgende dag gaat de eerste laag echte verf erop. Het is aanpezen onder die trap met al zijn gaten, kieren en hoeken. Maar als Cas 's avonds thuis komt moet hij z'n zonnebril opzetten: de glanzende verflaag schijnt je in vol ornaat tegemoet.

Appeltjes

Het is oogstmaand. In onze huiswei staan verschillende fruitbomen, zoals kersen, pruimen en appels. Het kersen- en pruimenseizoen is intussen voorbij met slechts een magere oogst. De appelbomen daarentegen torsen heel wat appeltjes aan hun iele takken. Vier verschillende soorten hebben we, van witgeel tot vuurrood. Onbespoten en zomerzongerijpt: yummie-yummie-verrukkelijk!

Een sterk oud staaltje

In de bossen rondom ons huis is genoeg hout te vinden. Afgelopen jaar kregen we van de boseigenaar een flinke aanvulling op onze voorraad in de vorm van stevige berkenstammen. Ingrid heeft de nobele taak op zich genomen de houtblokken te splijten. Om te voorkomen dat haar spierballen buitenproportionele vormen aannemen zijn we in het bezit van een splijtmachine die met een simpele druk op de knop het hout doormidden klieft.
Doch het zagen van de stammen is andere koek. In het voorbije weekend waren we in Småland en kochten een tweedehands zaagmachine. Een regelrecht joekel van ruim 500kg waar je U tegen zegt! Met bloed, zweet en tranen weten Cas, vriend Inge en voormalig eigenaar Johan het apparaat op de aanhanger te krijgen.
Vandaag de loodzware opgave de machine van de aanhanger te tillen en op zijn plek te krijgen. Onder het motto 'een goede buur heeft altijd wel een sterke tractor' biedt buurman Totte spontaan zijn hulp aan. De ruim 40 jaar(!) oude Volvo BM heeft geen enkele moeite met de zaagmachine en binnen 5 minuten is de klus geklaard. "Doe maar een kusje voor de moeite," zegt Totte tegen Ingrid, en voor hij er erg in heeft krijgt hij waar voor zijn geld...

Groot gat voor een klein gat

Staanruimte is er niet veel, zitruimte des te meer. In ieder geval genoeg plek om de dag te overpeinzen, te filosoferen, krant te lezen èn om ehhh... je behoefte te doen. Tot heden maakten we gebruik van een buitentoilet, je weet wel: plank met gat en een ton eronder. De inhoud van de ton verdween daarna onder de grond. Weet je meteen waarom het bos zo goed gedijt.
Momenteel is men dus bezig met de aanleg van een watercloset. De ingehuurde werklui zwoegen menig zweetdruppeltje want bij het graven van de afvoer komen veel grote keien tevoorschijn. Maar ze hebben er duidelijk plezier in, vooral als Ingrid voorbij komt met een lekker tèske koffie: "Dat krijgen we normaal nooit!". De koekjestrommel gaat van hand tot hand.

"Hij heeft haar toch niet ontvoerd?"

Zaterdagavond 5 september 1987: een lichtelijk nerveuze Ingrid wordt op het station in Maastricht afgehaald door een wellicht nóg meer nerveuze Cas.
Met de Superfast Suzuki Swift rijden we in rap tempo naar de Markt, parkeren de auto en dan ("Mag ik bij jou onder de arm?") naar een pizzeria-op-stand op het Keizer Karelplein. Met vlinders-in-de-buik is het lastig eten, een deel van ons eerste dineetje blijft dan ook op de bordjes achter. Op het Vrijthof wordt het nog gezelliger, zó gezellig zelfs dat we na sluitingstijd ons eerste uitje voortzetten in dancing Het Karrewiel in het nabijgelegen Belgische Hoeselt.

De klok is zéér ver in de kleine uurtjes als Ingrid door Cas naar huis wordt gebracht. Ingrids moeder staat vertwijfeld en in alle nerveuze staten voor het raam, een compleet pakje sigaretten ging in rook op. Dáár is haar dochter, tóch níet ontvoerd! Haar stressgevoel maakt snel plaats voor nieuwsgierigheid: "Waar was jij?" Maar Ingrid trekt haar schouders op, "het was gewoon zeer gezellig", en verdwijnt naar haar slaapkamer. Samen met een kleine rose wolk.

Vandaag opnieuw 'n klein feestje op Eriksberg: 20 jaar 'n paar.

Vloer gevloerd

Planken en spijkers, Cas kan ze stuk-voor-stuk dromen. Al heel wat materiaal ging door en onder zijn handen. Dit weekend is de vloer aan de beurt, zaterdag en zondag gaan helemaal op aan timmeren. Gisteravond resteerden nog 80cm maar vandaag is dit deelkarwei compleet. Volgende opdracht: de elektriciteit ofwel koperdraad: da’s eens wat anders dan die eeuwige, verzinkte draadnagels.