Twee jaar gingen voorbij. Elke keer kwam d'r iets tussen, doch vandaag kunnen we dan opnieuw verwelkomen. Vanuit het zuid-Zweedse Huskvarna (zonder Q dus, spreek uit als Huus-kvôrna) krijgen we hooggeëerd bezoek van Inge, Birgitta en dochter Linn.
Breedlachend stappen ze uit de auto en we geven elkaar een flinke omhelzing, zo hoort dat bij ons. Ze kijken hun ogen uit naar alle veranderingen, zoals het fraaie hekwerk, de waterfilterinstallatie, de pas geverfde trap, de afgetimmerde zolder, het hok, enzomaarvoort. "Jullie hebben werkelijk je best gedaan!", aldus Birgitta. Na een voedzame maaltijd lopen we een rondje Stålboga en praten over ons (nieuwe) leven hier in Sörmland, over het werk, onze verdere plannen met Eriksberg en bovenal dat we het zo naar onze zin hebben.
Ze glunderen met ons mee, want juist zij waren onze grootste supporters in de tijd van onze emigratieplannen met zowel aanmoedigingen als hulp. Zo was Inge degene die ons heeft meeverhuisd naar het Zweedse land.
