Het is de tijd van de elandenjacht en 's lands jagervolk is wederom neergestreken in onze contreien. Nee, daar zijn we absoluut niet blij mee. De mannen (vrouwelijke jagers hebben we nog nooit gezien) scheuren met hun voertuigen voorbij, knallen er wat op los en verdwijnen dan weer. Het is en blijft 'n zielige en trieste vertoning.
Gelukkig gaat er veel aan de aandacht van het jachtvolk voorbij. Wanneer Cas deze avond huiswaarts keert staat zowaar een jonge eland aan de kant van de weg. Het dier kijkt verbaasd op, blijft eventjes staan, hobbelt dan de weg over en verdwijnt in het struikgewas. Niemand die het verder gezien heeft! Mooi zo!
