16 mei 2010

Mei in mei

Moeiteloos belanceert Kaj op de houten constructie, boven een gapende en vervaarlijke diepte van 4 meter. Hoogtevrees kent hij niet, en alsof het allemaal de gewoonste zaak van de wereld is: hij loopt gewoon op Zweedse klompen ("draag ik altijd, ook als ik op een hoog dak moet werken"). Ondertussen houden wij ons hart en vooral onze ladder stevig vast. De dakspanten van het 'tussenhuis' moeten naar boven. De krengen wegen een aantal stevige kilo's en zijn niet bepaald hanteervriendelijk. Maar het loopt gesmeerd, en binnen een kwartier staan alle zes stuks op hun plek. Aldus begint de nieuwbouw steeds meer vorm te krijgen en we realiseren ons meer en meer dat we meer en meer ruimte dan ooit krijgen, met een grote badkamer, voorraadhok en bovenal een woonkamer met balzaal-allures.